SuperEpic is een MetroidVania waarin een lama en een wasbeer proberen te vechten tegen de wereld van microtransactions. Maar is de game net zo Epic als zijn titel of slaat het de plank mis?
SuperEpic is een MetroidVania waarin de wereld is veranderd in een dystopia. Alle game- en entertainmentbedrijven zijn uitgekocht door één multi-million/billion bedrijf, Regnantcorp, en dit heeft de wereld gebrainwashed met zijn simpele “free-to-play” mobiele games. Alle andere entertainment is verboden, maar de meeste bewoners van deze wereld zitten daar niet mee. Iedereen wordt geleerd om al zijn vrije tijd en geld in de game te steken, en alleen maar te werken om de game te kunnen betalen. Nou ja, misschien niet iedereen. Jij speelt in deze wereld een wasbeer en een lama, die helemaal niets hebben met deze regels. Ze werken niet en spelen de hele dag verboden classics op gameconsoles, die allang verboden zijn. Op een dag wordt de tv echter gehackt en krijgen ze een bericht dat aangeeft dat de revolutie op het punt staat te beginnen. Er wordt gevraagd of je wilt helpen het regime van Regnantcorp omver te werpen en gelukkig is dat precies waar je al tijden op zat te wachten. Je grijpt dan ook een paar simpele wapens die in je huis liggen en samen ga je op weg naar het hoofdkantoor van Regnantcorp. Daar aangekomen zul je verschillende vloeren moeten doorlopen om zo één voor één de bazen van Regnantcorp te verslaan.
Een typische MetroidVania
De game speelt verder als een typische 2D-MetroidVania. Dat betekent dat de game in princiepe bestaat uit een enorme map, waar je je eigen weg zult moeten vinden. Sommige plekken zullen afgesloten zijn, waardoor je eerst een sleutel, voorwerp of nieuwe ability moet vinden om verder te kunnen gaan. Onderweg kom je natuurlijk de nodige vijanden tegen, die je op verschillende manieren te lijf kunt gaan. Aan het begin krijg je een paar aanvallen, (sla omhoog, sla omlaag, sla opzei) maar hoe langer je speelt, hoe meer je deze kunt uitbreiden. Zo kun je bijvoorbeeld nieuwe wapens en nieuwe aanvallen kopen of deze upgraden waardoor ze beter worden. Dit doe je bij een familie konijnen die op verschillende punten in de levels zitten. Deze geven aan het beste met je voor te hebben, maar vragen je wel aardig wat geld voor het upgraden van je mogelijkheden. Grappig is trouwens dat alle wapens simpele huishoudvoorwerpen zijn. In plaats van coole zwaarden, ga je vijanden te lijf met stopborden, stofzuigers, loopkrukken en stokken. Wel moet gezegd worden dat deze gevechten nooit heel moeilijk worden: de meeste vijanden hebben een makkelijk te lezen aanvalspatroon. Ook heb je gemiddeld één “continue” waarbij je de helft van je geld kunt opgeven om meteen je leven terug te krijgen. Zo niet, dan word je teruggezet naar je laatste save. Hoewel deze game geen autosave heeft, is die nooit heel ver weg.
Er zitten games in je games
De game draait verder op referenties en haalt veel van zijn inspiratie bij andere games vandaan. Vooral grafisch valt dit veel op, waar de vijanden en achtergronden veel invloeden van andere games laten zien. Zo is er één vloer die heel duidelijk geïnspireerd is door Castlevania (met zelfs een monetization vampier als eindbaas… Snap je? Omdat microtransactions je portemonnee leegzuigen?) en is de baas van een ander level een dier met een ooglapje dat een enorme mech heeft… met een naam die verdacht veel rijmt op Metal Gear. Het meest interessante zijn echter nog de “free-to-play”-games die er achter de game schuilgaan. Tijdens het spelen zul je namelijk niet alleen deze game spelen. Oh nee. Je zult merken dat je af en toe QR-codes tegenkomt, die je kunt scannen met je telefoon. Als je dit doet, word je doorverwezen naar de games waar de dieren in SuperEpic’s wereld zo verslaafd aan zijn. Kom je bijvoorbeeld een code in een kiosk tegen, dan heb je de kans om een doodsaaie Idle Clicker op te starten, waarmee je geld kunt verzamelen. Het verzamelde geld dat je hierbij verdient, kun je door middel van codes weer terugsturen naar de game, waardoor het een makkelijke manier is om snel even wat nieuwe upgrades te kopen. Vind je een echter een QR-code naast een gesloten deur of iets anders speciaals, dan zul je naar de RegaCorp-versie van een klassieke “free-to-play”-game gestuurd worden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een versimpelde versie van Frogs of Bubble Shooter, en als je deze wint krijg je een code waardoor je bijvoorbeeld een speciale deur kunt openmaken. Maar wees gerust, hoewel deze leuke extra’s of bonusvoorwerpen bevat, zul je geen van beide hoeven te doen als je daar geen zin in hebt.
De reden om door te gaan.
Het probleem met Super Epic is alleen dat het nogal snel eentonig wordt. Het is niet zo dat de losse elementen slecht zijn, het is alleen dat het gecombineerd net niet lekker tot zijn recht komt. Zo is het design van de vijanden bijvoorbeeld gevarieerd en kleurrijk, maar zijn de achtergronden saai en is het level design af en toe ronduit lui te noemen. Veel kamers lijken op elkaar, met als enige verschil de vloer waar je je op dat moment op bevind. Als ik me moet gaan oriënteren aan welke vijanden er rondlopen in plaats van hoe het level eruit ziet, doe je iets fout in mijn optiek. In een MetroidVania is het belangrijk dat je enigszins een idee hebt waar je bent, maar hier zul je merken dat je vaak de kaart moet openen om uit te vogelen waar je ook alweer bent. De QR-codes zijn daarnaast leuk, maar worden meer gepresenteerd als een leuke gimmick dan iets dat echt de speelervaring verbeterd. Het geluid is daarnaast ronduit vervelend. Ook dit is niet per see slecht, maar elke vloer heeft maar één muziekstuk. Deze herhaalt zich na ongeveer twee minuten, waardoor je dus constant dezelfde muziek hoort. Vooral wanneer de levels groter worden begint dit enorm op te vallen, omdat je het op een gegeven moment wel gehad hebt met de muziek.
Conclusie
Uiteindelijk is SuperEpic niet een slechte game. Het MetroidVania-aspect is leuk gedaan en de samenvoeging van QR-codes en normale gameplay is een origineel concept dat ik graag beter uitgewerkt zie worden. Het probleem is echter dat het allemaal erg simpel is. Het is een simpele MetroidVania, met simpele vijanden, bazen, en een simpel verhaal dat net grappig genoeg is om je aandacht vast te houden. Het is alleen niet een game die lang blijft hangen. Als je besluit deze game te halen, zul je merken dat je er best lol uithaalt, waarna je het een keertje uitspeelt en hij daarna in je altijd-groeiende collectie van indie-games verdwijnt. Dus Super Epic? Helaas niet. Maar toch zeker wel enigszins interessant.
Mooie en duidelijke review, niet helemaal mijn game wat ik er zo uit haal.