Live A Live, een titel die misschien al wat vraagtekens oproept maar een erg passende titel blijkt te zijn. Laten we beginnen bij het begin beginnen. Live A Live is een titel van Square Enix uit 1994 (toen nog Square) die alleen in Japan uit kwam. Het spel ging zo’n 270.000 keer over de toonbank en dat was toendertijd een flop. De reviews waren destijds wel positief en nu, na jaren en jaren van wachten en hopen, hebben we een remake van deze klassieke JRPG.

Wat kun je verwachten? Het spel is een JRPG maar in plaats van één verhaal heb je er juist meerdere. Je gaat de prehistorie in, Imperial China, Edo Japan, het wilde westen en meer. Je kunt zelf kiezen welk chapter je als eerste wil doorspelen en zit eigenlijk niet vast aan een lineaire progressie. Beginnen met de prehistorie en daarna direct de verre toekomst in knallen? Wat jij wil.

Grafisch en UI – In den beginne en in de remake

Eerst even vooropgesteld: ik heb het origineel nooit gespeeld. Ten eerste was dat moeilijk om te regelen wegens de exclusieve release, maar ik was ook nog “te jong” destijds en is toen aan mij voorbijgegaan. Ik kan je wel zeggen, dit spel is prachtig. Het gebruikt een mix van ouderwetse 2D sprites en objecten, maar er is sterke en goed blendende 3D gebruikt voor de omgeving. Samen met de lighting zorgt dit voor een spel dat nostalgisch niets laat liggen, maar ook op een groter scherm er fris en levendig uitziet.

De UI is ook erg mooi geworden. Het enige wat hierin verloren gaat is dat in combat de schermen en plaatsing van alles net ietwat raar aanvoelt. Kijkend naar screenshots van het origineel is het daar groter in beeld, maar ook duidelijker omdat het niet half doorzichtig is. Puur persoonlijke preferentie. De menu’s zijn gestroomlijnd en ga je snel en makkelijk doorheen.

Verhalen en levens – Elk chapter uniek

Wat drijft Live A Live? De chapters. En het grote merendeel is enorm veel lol om doorheen te spelen. Ik wil niet alles verklappen, maar ik kan wel algemeen vertellen wat je kunt verwachten in de gameplay en verhalen. Ten eerste heeft elk chapter een eigen gimmick. In enkele chapters ben je bezig op een typische JRPG manier, en dat laat het spel je ook lekker beleven. In andere scenario’s ben je bezig om vallen op te zetten en de spullen daarvoor te verzamelen. Een andere is een groots ‘stealth alles of dood iedereen’ scenario waarin je vele uren kwijt bent, welke route je ook kiest.

De teksten zijn geschreven naar het tijdperk en setting waarin het zich afspeelt en de voice acting geeft alles om dat te verkopen. Over de top? Jazeker. Vermakelijk? Absoluut! Wat mij het meeste plezier gaf was dat elk scenario zijn eigen ding doet, maar dan ook goed. Ik ben tot grote spijt niet door het hele spel heen gekomen, maar ik weet dat er me meer te wachten staat nu ik richting het einde van het spel ben.

Gameplay en combat – Een minpuntje op de ervaring?

Op het gebied van gameplay is het spel eigenlijk heel simpel. En hoewel dat soms voor wat gemiste diepgang zorgt, stoort het niet. Er zijn elementen die je in elk chapter leert die terugkomen in andere scenario’s. Zoals ik al heb aangegeven is elk chapter anders, maar is er veel overlap. Combat komt eigenlijk in elk chapter wel terug, maar in sommige gevallen puur en alleen voor een boss fight. Daarover gesproken, combat is mijn enige duidelijke minpunt van de game.

Combat is op een grid, maar is erg oppervlakkig. De aanvallen van jou zijn veelal directional en alleen op bepaalde vakken van toepassing, en dat geldt ook voor de vijanden. Dit zorgt ervoor dat sommige combat een keer onmogelijk aanvoelt, maar daarna makkelijk op te lossen is door dezelfde aanval te spammen op een bepaalde tegel zodat de vijand geen kant op kan. Is dat de bedoeling? Na wat zoekwerk online lijkt dat er wel op. Het wordt soms aangeduid als een ’tactiek’ om je positie goed te kiezen, maar het voelt oppervlakkig aan. Dit was dan ook het minste onderdeel van het spel in mijn opinie. Niet verkeerd! Maar verre van het hoogtepunt.

Concluderend – Live A Live

Extra dingetjes die ik graag wil melden? Humor zit in de games. Er zijn running gags die terugkomen per chapter, maar sowieso is de humor goed gedaan. Soms overduidelijk en soms subtiel en onverwacht. Daarnaast is de muziek een enorm pluspunt. De oude iconische nummers zijn in een nieuw jasje gestoken en klinken catchy, mooi en waar nodig bombastisch.

Live A Live? Ik raad het aan. Ik ben zo snel mogelijk door alles heen gegaan en heb veel gemist. Zelfs daarin heb ik nog het één en ander meegekregen. Verstopte informatie of keuzes die je tegen kan komen. Het spel is erg simpel om doorheen te stormen, maar heeft veel verhaal om te absorberen en je mee te vermaken. Wil je genieten van een homage aan alles wat JRPG’s van vroeger konden geven dan raad ik dit spel absoluut aan. Ik geniet van de animaties, de stijl, alles wat dit spel me biedt.

De score hieronder is met wat ik tot dusver heb ervaren. Misschien het sterkste dat ik kan noemen om je te overtuigen is dat elke keer dat ik het spel opstartte ik het daarna erg moeilijk vond om weg te leggen. Dit spel houdt je vast.

Ik heb het verhaal nog niet uit, maar iedereen zal niet verbaasd zijn over het feit dat er geheime chapters zijn en meerdere eindes gebaseerd op hoe jij de verschillende levens hebt geleid. Live A Live blijkt de perfecte naam voor het spel. Ik verwacht dat ik het spel in de komende dagen zal uitspelen. Naargelang welk einde ik heb zal ik hoogstwaarschijnlijk meerdere chapters opnieuw doorlopen. En deze keer op mijn gemak elk hoekje bij langs.

+ Grafisch nostalgisch maar wel in een erg mooi nieuw jasje
+ Gameplay is simpel en doeltreffend
+ Elk chapter is uniek en het merendeel geeft uren speelplezier
+ Enorm goed gepolished. Er zit zo. veel. detail in dit spel

– Combat is soms gimmicky en oppervlakkig
– Niet alle chapters zijn even diepgaand
– Speeltijd is niet kort, maar ook zeker niet hoog. In zo’n 20 uur ben je door het spel heen als je wil

DN-Score: 9