Ni No Kuni: Wrath of the White Witch kwam oorspronkelijk uit in 2011 en kreeg in 2019 een remaster. Een jaar voor deze remaster verscheen het tweede deel in deze reeks: Ni No Kuni ll: Revenant Kingdom. Voorheen was deze game alleen te spelen op de PlayStation 4 en pc, maar inmiddels is deze game ook uitgekomen op de Nintendo Switch. Over het eerste deel was ik laaiend enthousiast, maar weet het tweede deel mij net zo enthousiast te maken?
Een vervolg met een vrijwel losstaand verhaal
Ondanks dat Ni No Kuni II: Revenant Kingdom het tweede deel in de Ni No Kuni-reeks is, is het niet vereist om het eerste deel te spelen om het verhaal te snappen. Er zijn wel stukken in het spel die lichtelijk naar het eerste deel verwijzen, maar dat is ook alles. Het gevechtssysteem dat gebruikt wordt in het tweede deel is ook heel anders. Zo heb je geen team van drie monstertjes meer die je kunt aansturen. In plaats hiervan richt dit spel zich meer op de personages zelf. Je hebt wel nog bepaalde monstertjes genaamd Higgeldy, die je helpen in een gevecht maar daar ligt in dit spel niet de nadruk op. Elk personage heeft zijn eigen set aan vaardigheden, wapens en vechtstijl. Deze aspecten worden meer en meer uitgebreid naarmate je verder in het spel groeit en de levels van je personages omhoog gaan. Verder legt dit spel legt meer de focus op een hack & slash gevechtssysteem. Zo sla je met je wapen door groepen monsters heen terwijl je een reeks aan skills gebruikt. Zelf vind ik dit een leuker gevechtssysteem dan die van Ni No Kuni, aangezien het een stuk vloeiender voelt.
Wel geven de Higgeldy je speciale voordelen in een gevecht als je ze gebruikt. In totaal kun je 100 verschillende Higgeldys vinden in de wereld van Ni No Kuni ll. Deze monstertjes zitten verstopt in speciale stenen. Bij deze stenen moet je een specifiek voorwerp offeren, waarna het beestje uit de steen komt gesprongen. Elke Higgeldy heeft een eigen voordeel dat ze naar een gevecht brengen. Zo kan een wezentje je genezen terwijl de andere een gigantische schaduwbal tegen je vijanden aan gooit.
Er was eens…
Qua verhaal doet Ni No Kuni II: Revenant Kingdom het relatief goed. Het gooit je meteen in het midden van een kritieke situatie. Het spel introduceert eerst Roland, een man die president is in de ”echte” wereld. Als hij in zijn autootje op weg is naar een afspraak, wordt de stad opeens geraakt door een nucleaire raket. Je zou zeggen, die is dood, maar niks blijkt minder waar. Roland wordt ondertussen getransporteerd naar een hele andere wereld. Direct in de slaapkamer van Evan, in het kasteel van het koninkrijk Ding Dong Dell. Dit is ook meteen het tweede hoofdpersonage van het spel. Evan is een jongetje die eigenlijk prins moest worden van Ding Dong Dell maar doelwit wordt van een coup. Het rattenras neemt het kasteel namelijk over, waarna zowel Evan als Roland moeten rennen voor hun leven. Op dat moment begint een reis rondom deze nieuwe wereld, op zoek naar een plekje voor een nieuw koninkrijk. Een koninkrijk waarin Evan kan regeren en waarin hij de verschillende conflicten in de wereld op kan lossen.
Het verhaal is in mijn ogen enorm leuk. Zo kom je een hele reeks aan ongebruikelijke personages en steden tegen. Een stad heeft als thema gokken, waarbij de belasting wordt bepaald door een dobbelsteenworp. Terwijl een andere stad dit aspect juist weer heel anders aanpakt. Elk gedeelte van het verhaal krijgt hierdoor een uniek thema, terwijl er één groot hoofdverhaal doorheen loopt. Op sommige plekken kan het verhaal iets te langdradig worden, maar dit is gelukkig niet vaak het geval.
Nintendo Switch-port kon iets beter
Zelf heb ik het spel vroeger ook deels op de PC gespeeld, waardoor ik wel iets had om de performance en grafische kant mee te vergelijken. Op zich doet deze poort het redelijk goed, alleen voelt de unlocked 60-FPS een beetje hakkelig aan op bepaalde punten. Vooral als je door de overworld van het spel heen loopt, kan de FPS helemaal naar 20 droppen. Zelf had ik liever een constante 30-FPS gezien.
Op het grafisch gebied doet de poort het goed in mijn ogen. Het gebruikt op een creatieve manier de maximale kracht van de Nintendo Switch. Vooral in een vol veld met vijanden zou je verwachten dat de framerate enorm omlaag zou schieten. Dit viel gelukkig mee waardoor de gevechten redelijk vloeiend aanvoelde. Het enige jammere van deze port komt vooral naar voren als je in handheld-modus speelt. Zo zijn de graphics opeens wat onscherp en heeft het spel nog meer last van zijn framerate problemen. Docked ziet het spel er echter wel prima en scherp uit. De Nintendo Switch-port is zeker niet slecht, maar het had in sommige aspecten wel wat verbeterd kunnen worden.
Verder is de algemene stijl van het spel echt prachtig. Het gebruikt hierbij de klassieke stijl van Studio Ghibli, waardoor de hele wereld van Ni No Kuni ll meteen een stukje mooier wordt. Ook zie je veel Studio Ghibli-elementen terug in de ontwerpen van de omgevingen en karakters. Iets wat alleen maar meer atmosfeer toevoegt aan het spel naar mijn mening. Studio Ghibli is tenslotte de koning van animatieseries. Dit is ook terug te zien in zowel het stemacteerwerk en de muziek in het spel. Deze zijn simpelweg uitmuntend.
Vechten, een koninkrijk bouwen en nog veel meer
Naast het hoofdverhaal, de kleinere verhalen en de gevechten is er nog een heleboel meer te beleven in de wereld van Ni No Kuni ll. Een koning zijn van een koninkrijk is zwaar werk! In dit spel mag je een heel koninkrijk zelf vanaf de grond opbouwen. Zo heb je een reeks aan faciliteiten die je kunt gebruiken en upgraden en inwoners die je zelf naar de stad moet lokken. Veel inwoners moet je naar je stad toe leiden door middel van het voltooien van hun unieke quests op het takenbord. In het begin stelt de stad nog niet veel voor en ziet er redelijk leeg uit, waarna het uiteindelijk groeit tot een gigantische stad vol met mensen.
Dit proces geeft veel voldoening en het moedigt de speler ook aan om zoveel mogelijk moeite in het koninkrijk te steken. Verder moet je gevechten voeren met je leger tegen andere legers in de overworld. Zo zie je soms op je avontuur willekeurige vlaggen staan in een gebied. Als je deze vlag benaderd begint een soort minigame. In deze minigame heb je verschillende troepen met verschillende attributen. Elk attribuut heeft zijn eigen vaardigheden, sterktes en zwaktes.
Het is aan jou de taak om je leger zelf samen te stellen voor een gevecht en de strijd tegen het vijandige leger te winnen. Dit doe je door de macht (uitgedrukt in getallen) van de vijand naar nul te brengen. Door het verslaan van vijandige obstakels en vijanden breng je de score van het vijandige leger steeds lager. Zelf heb je ook macht, die je soms moet investeren in nieuwe rekruten. Ook is deze macht nodig als je een skill wilt gebruiken. Let dus goed tijdens een gevecht op je macht!
Conclusie
Het feit dat het spel bomvol activiteiten zit waar je tussentijds je energie in kunt steken is in mijn ogen geweldig. Je hebt daarbij de keuze om meteen verder te gaan met het hoofdverhaal of jezelf helemaal te verliezen in het grote aanbod aan content. Ook heeft deze versie van het spel bepaalde bonus dungeons, die ik niet zal spoilen, waardoor je nog meer dingen te doen hebt tijdens je avontuur.
Ni No Kuni ll en zeker zijn voorganger zijn het beide dubbel en dwars waard. Dit spel neemt je ook weer mee op een magisch avontuur bomvol met content. Zo lopen de hoofdscenario’s en de andere aspecten van het spel vloeiend in elkaar over. De enige minpunten aan dit spel zijn gelinkt aan de Nintendo Switch-port zelf, anders had dit spel makkelijk een tien gekregen.
+ Prachtige Studio Ghibli stijl
+ Spel zit bomvol content voor vele uurtjes speelplezier
+ vloeiend en leuk gevechtssysteem
+ Meeslepend verhaal, leuke karakters
– Switch-port heeft last van hardware limitaties. Mist scherpte in handheld-modus, soms problemen met de framerate.
DN-Score: 9,0
Ziet er uit als een hele uitgebreide en interessante game. Had hem eigenlijk niet zo op mijn radar staan maar je hebt mijn interesse wel gewekt, goede review!