[DN’s Five] De 5 bazen der eindbazen

Tijd voor lijstjes! In DN’s Five schotel ik, en wellicht ook andere redactieleden, jullie regelmatig verschillende lijstjes met een top 5 voor. Volledig persoonsgebonden en er wordt niet namens de hele redactie gesproken. De perfecte plek voor de DN-redactie om zijn mening te geven.

Welke lijstjes kun je zoal verwachten in de DN’s Five? Dat verschilt per keer en kan behoorlijk uiteenlopend zijn. Denk aan een lijstje met beste Mario-spellen ooit, de slechtste games aller tijden, noem het maar op. Dit keer staan DN’s Five in het teken van eindbazen: de 5 beste eindbazen ooit! Niet per sé omdat ze onmogelijk lastig zijn, wél omdat ze om wat voor reden dan ook enorme indruk hebben gemaakt. Zoals gezegd een persoonlijke top 5 waar je het ongetwijfeld niet helemaal mee eens bent. Jouw eigen top 5 kun je onder het artikel natuurlijk ook achterlaten.

5 Mike Tyson – Mike Tyson’s Punch-Out!! (NES)

Onmogelijk? Van wat ik me kan herinneren wel. Nu wil het feit dat ik een eindbaas niet heb kunnen verslaan natuurlijk niet alles zeggen, maar almachtige Mike staat toch wel redelijk bekend als een bizarre eindbaas. Mike Tyson’s Punch Out!! is op zich al geen makkelijk spel en vereist behoorlijke vingervlugheid. Als je de laatste boksers van het spel tegen de grond hebt gekregen is dat al best knap, en wanneer je Mike Tyson zelf weet te verslaan… dan heb je vast heel wel pijn in je vingers én een flink bezweet voorhoofd. Je kunt dan wel trots zijn op een flinke prestatie, die ik je in elk geval niet na kan doen. En dat terwijl ik het spel toch echt grijs heb gespeeld op de NES. Wist je überhaupt niet dat Mike in de game zat? In latere versies van Punch-Out!! is Mike Tyson (helaas) vervangen door ‘Mr. Dream’.

4 Bowser – Paper Mario (N64)

Paper Mario is één van mijn favoriete Nintendo 64-games en zelfs een van mijn favoriete delen in de serie. Sommige noemen het een RPG met een slecht plot, maar Intelligent Systems had maar al te goed door dat een diepgaand verhaal niet bij Mario past en pakte dit aan door de focus te leggen op humor. Maar goed, dit gaat over eindbazen en niet over hoe geweldig Paper Mario wel niet is.

Ook dit keer is Bowser de grote slechterik en daarmee ook de eindbaas. Deze verdient vooral een plekje omdat ‘ie écht lastig is. Op een paar gevechten na zullen de meeste bazen in Paper Mario je het niet al te moeilijk maken. Bowser is één behoorlijke uitzondering. Om een lang verhaal kort te maken zodat dit geen half boekwerk wordt: wanneer hij aan het einde van het spel terugkeert verdubbelt Kammy Koopa al zijn ‘stats’. Dit betekent dat je het nu op moet nemen tegen Bowser met 99 HP (waarvan hij er in één beurt 30 kan herstellen) en de mogelijkheid in één keer tien schadepunten te geven. Dat klinkt niet alleen als een échte eindbaas, dat is die ook!

3 Calamity Ganon – Breath of the Wild (Switch)

Wanneer je het opneemt tegen Ganon in The Legend of Zelda: Breath of the Wild, wat op zichzelf al een van de beste Switch-titels tot nu toe is, bepaal je helemaal zelf hoe lastig het gevecht gaat worden. Dat alleen al zorgt ervoor dat ‘ie een plekje in de top 5 verdient want eigenlijk is dat best uniek. Immers kun je al vrij aan het begin van de game dapper proberen het gevecht aan te gaan, maar garantie dat het niet gaat lukken. Toch is de baas ook in iets meer dan 10 seconden te verslaan. Niet dat het mij gelukt is, maar wie héél veel voorbereiding treft zou een poging kunnen wagen.

2 Lustitia – Bayonetta (Switch)

Lustitia kom je meerdere keren tegen in Bayonetta. Nu wist Bayonetta op zich al een grote hoeveelheid veel té bizarre vijanden en vooral baasgevechten voor te schotelen, Lustitia wist toch wel de kroon te spannen. De reden? Simpelweg om hoe ze eruit ziet. In feite is ze zo vreemd dat je ogen bijna niet weten waar ze op moeten focussen als je ‘het’ ziet. Lustitia heeft om precies te zijn drie gezichten, vogelachtige vleugels en drie slangachtige figuren die uit elk van zijn gezichten tevoorschijn komen. Voor wie hier toch wat lastig een voorstelling bij kan maken en ook nog niet gelooft dat het echt een gestoord uitziende baas is, hieronder een afbeelding. Tsja, Lustitia blijft mij wel bij! Ook in Bayonetta 2 maakte Lustitia trouwens nog haar opwachting, alleen bleef het dit keer wel bij een korte mini-baas. Zouden we haar in Bayonetta 3 weer terugzien?

1 The Great Mighty Poo -Conker’s Bad Fur Day (N64)

Het is inmiddels een oudje maar voor mij niet alleen de beste maar ook meest vreemde eindbaas ooit. Ook niet zo gek, het is de eindbaas van een op zichzelf een bizarre game: Conker’s Bad Fur Day voor de Nintendo 64. Voor wie de game kent behoeft deze ‘oppermachtige drol’ als eindbaas geen uitleg. Uit zijn lichaam slingert hij poep (tsja, ik kan er echt niks anders van maken) naar Conker. Om The Great Mighty Poo te verslaan, moet Conker rollen wc-papier in zijn mond gooien zodat Poo een pauze neemt om te zingen. Want ja, een zingende drol kan natuurlijk prima als eindbaas! Je moet er maar zijn opgekomen… Het baasgevecht wordt nog eens extra leuk gemaakt door het veel te belachelijke lied wat Poo aan het zingen is! Misschien niet de meest lastige eindbaas, maar wel de beste die je voor altijd zal bijblijven!