[Review] Windbound

Windbound vertelt het verhaal van Kara, een krijger die onderweg is met haar stam. Samen bevaren jullie de zeeën, maar tijdens een heftige storm raakt Kara van haar stam gescheiden en slaat ze overboord. De woelige zee zorgt ervoor dat je uiteindelijk aanspoelt op de verboden eilanden, zonder gereedschap, voedsel en boot.

De verboden eilanden

In-game betekent dit dat je wakker wordt op een eiland, met praktisch geen verdere informatie. Goed, je weet dat je schipbreuk hebt geleden en aan de intro te zien ben je in “Chapter 1: The forbidden Islands.” Maar dat is dan ook alle informatie die je krijgt. Je personage krabbelt langzaam omhoog, er verschijnt een stamina meter en een HP bar in beeld en… doe maar wat. Geen tutorial, geen richting, je bent zielsalleen op een klein eiland in een grote oceaan. Een beetje twijfelachtig begin je misschien rond te lopen, tot je merkt dat er een apart “wolkje” verschijnt boven een steen. Wanneer je er dan naartoe loopt om dat eens goed te bekijken, verschijnt de prompt dat je hem op kan pakken. Je raapt hem op en dan begint de game pas “echt”. Je beeld vult met een beschrijving van de steen, en rechts in beeld staat een notitie dat je nieuwe recepten geleerd hebt. Plotseling kun je tools en wapens maken, en met elke nieuwe resource die je te pakken krijgt speel je nieuwe recepten vrij. Vrij snel weet je zelfs een complete boot te maken, waardoor je de relatieve veiligheid van je kleine eilandje kunt verlaten. En dan kom je erachter dat de oceaan bezaait ligt met eilanden, elk met hun eigen resources en geheimen.

Laat de ontdekkingsreiziger in je los

De kern van windbound is dan ook ontdekken. Je ontdekt recepten, je ontdekt de wereld en je ontdekt uiteindelijk het verhaal dat de eilanden met elkaar delen. De eis om elke “chapter” te halen is namelijk niet eens zo heel moeilijk. Elke chapter heeft drie sleutels, verstopt op hoge torens op willekeurige eilanden. Als je ze alle drie gevonden hebt kun je door naar een volgende chapter. Het is een hele simpele eis, en als het je alleen om de vooruitgang te doen is zul je de eerste chapters waarschijnlijk kunnen speedrunnen. Maar het zijn juist de vele eilanden die deze game zo interessant maken! Het design van deze game is namelijk perfect. In Windbound geen ellenlange tutorials die je vertellen wat de bedoeling is, maar subtiel geplaatste visuele triggers waar je aandacht door gepakt wordt. Die hoge torens met sleutels bijvoorbeeld? Niet alleen bestaan deze uit onnatuurlijke stenen, maar ze worden verlicht door blauwachtige stenen. Ze zijn daarnaast het eerste wat je ziet als je op je kleine eiland begint. Je aandacht wordt hierdoor meteen getrokken: wat is dit en wat doet het in dit anderzijds natuurlijke landschap? Maar ook op andere punten in de game wordt dit toegepast. Eilanden hebben vreemde vormen of rare bomen, iets waardoor je ze meteen wilt onderzoeken. Je hoeft er niet heen (je “hoeft” echt alleen maar de sleutels te verzamelen), maar je wilt erheen! Wat kan ik daar vinden? Nieuwe monsters? Nieuwe wapens? Health upgrades? Windbound maakt de innerlijke ontdekkingsreiziger in je los, en de manier waarop het dat doet is fantastisch. Het is niet geforceerd, je wordt nergens toe gedrongen, de game trekt alleen je aandacht. Oh hé, kijk deze mooie glimmende steen en/of vreemde boom eens. Ik vraag me af wat hier te doen is…

Probeer te overleven

Maar alhoewel de focus ligt op het ontdekken is de wereld van Windbound absoluut niet zonder gevaren. Dit zul je vooral merken als je de “Survival mode” probeert. Je kunt Windbound namelijk op twee manieren spelen. In Storymode gaat het vooral om het ontdekken van het verhaal, om uit te vogelen wat er in deze wereld gebeurd is en waarom dit de “forbidden Islands” zijn. Ga je dood, dan wordt je terug gezet naar het begin van de chapter, met al je verzamelde en gebouwde spullen intact. Selecteer je echter Survival mode, dan verandert de game plots in een soort van roguelike. Ga je dood in Survival mode, dan begin je weer bij chapter één, en het enige wat je dan behoudt is wat je direct bij je had. Je gevonden recepten hou je, dus je kunt een stuk sneller weer opstarten, maar de wereld veranderd bij elke playthrough. Je zult dus opnieuw een boot moeten maken en de eilanden moeten afzoeken om de sleutels te activeren. Je wilt je best doen om niet dood te gaan, maar dat valt nog niet mee! Monsters zijn over het algemeen een stuk sterker dan jij. Vooral in Survival mode is het belangrijk dat je in een echte jager verandert, die zijn prooi stalkt en pas op het moment aanvalt dat je zeker bent dat je kunt winnen. En monsters zijn niet eens de enige gevaren die je tegenkomt! Het varen is over het algemeen rustig, maar je boot is absoluut niet onbreekbaar. De oceaan ligt bezaait met koraal en stenen, en vooral in de stukken tussen de chapters is het belangrijk dat je het zeilen perfect onder controle hebt. En dan hebben we het nog niet eens over zeemonsters gehad. Ik heb ze nog niet gezien, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn…

Hoe ziet de game eruit?

De game gebruikt een grafische stijl die op sommige punten heel goed werkt, en op andere iets minder. Het is duidelijk dat de game veel inspirate heeft gehaald uit games als Zelda’s Windwaker en Breath of the Wild. De game is ontzettend kleurrijk met een cartoon-ish tintje, iets wat ervoor zorgt dat de vele grondstoffen en monsters er meteen uitspringen in het kleurrijke landschap. Op één of twee grondstoffen na valt al het “bijzondere” aan een landschap meteen op, waardoor je er ook meteen rekening mee kunt houden. Jammer is alleen dat sommige dingen er van dichtbij niet altijd even netjes uitzien. Vooral je personage wil er, vooral in cutscenes, nog wel eens wat houterig uitzien. De muziek is aardig, maar verder niets om over naar huis te schrijven. Het doet wat het moet doen, en is tijdens het varen rustgevend genoeg om dit een vredige ervaring te maken. Ook tijdens gevechten is de muziek verder prima gedaan, je hoort aan de muziek vaak eerder dat je gespot bent dan dat je het ziet.

Bugs en kleine irritaties

Het enige probleem is dat de game niet helemaal soepel draait. Meer dan eens ben ik bugs tegen gekomen waarbij ik of een vijand in de grond vast bleef zitten, met alle gevolgen van dien. Ook is er een vreemde bug waarbij de prompts verdwijnen. Je kunt dan nog wel zeilen of spullen oppakken, maar de game geeft het niet meer aan. Je moet dan maar gewoon de knop indrukken en gokken dat het lukt. Daarnaast zijn er ook een aantal design dingen wat vreemd te noemen. Waarom zit er namelijk een stukje platforming in de game? De torens waar de sleutels op liggen moet je beklimmen, en het is de enige plek in het spel waar springen ook echt nodig is. Je moet er goed opletten hoe je loopt en later hoe je weer afdaalt. Val schade is namelijk absoluut een ding, maar de controls zijn niet zo soepel dat ik moeiteloos omhoog kan springen of naar beneden kan klimmen. En ook de hitboxen van monsters zijn af en toe zeer willekeurig te noemen. Misschien niet zo’n ramp in het begin van de game, maar naarmate je vordert wordt dit toch wel vervelend, vooral als je op de survival manier speelt.

Conclusie

Windbound is een game die draait om het ontdekken. Ontdek de eilanden, ontdek materialen en ontdek hoe je deze moet gebruiken om jezelf in leven te houden op deze mysterieuze eilanden. Het doet dit door je aandacht te trekken in plaats van het je te verplichten, wat ontzettend bevredigend aanvoelt. Je voelt je een heuse ontdekkingsreiziger, en het is elke keer weer een genot om een nieuw eiland te vinden. Wat vind je er deze keer? Kan ik straks eindelijk die tas of die vreemde boog maken? Het verhaal is daarnaast interessant genoeg om je aandacht vast te houden, met een mysterie dat langzaam maar zeker wordt uitgelegd hoe meer informatie je verzamelt. Het is jammer dat de game vreemde bugs bevat en de gevechten door de hitboxen af en toe verschrikkelijk oneerlijk aanvoelen, maar dat heeft tot op heden mijn avontuurlijke geest nog niet gedoofd. Zelfs niet na al die keren opnieuw begonnen te zijn. Er zijn niet veel games die inspiratie halen uit games als Breath of the Wild en het grootse, onbekende gevoel van ontdekken en overleven weten mee te geven. Windbound doet dit wel, en het doet het fantastisch. Het is dan ook absoluut een aanrader!

Cijfer: 8,2