[Review] Vasilis

De wereld vergaat, wat ga je doen?

Vanaf 26 februari is Vasilis te koop in de eShop. De handgetekende adventure game van Marginal Act verscheen vorig jaar op Steam en heeft nu zijn weg gevonden naar de consoles, onder andere de Nintendo Switch. Is dit spel de moeite waard? Dat ga ik je vertellen.

De wereld gaat kapot

Wanneer je het spel start, loop je door een brandende straat naar ‘day 1’, waarna je in je slaapkamer staat en op onderzoek uit kan gaan. De hoofdpersoon is een oude vrouw, wat zeker een welkome afwisseling is. Ze is zo onschuldig dat je haar gelijk in je hart sluit. Alles in het spel is zwart-wit. Het is als je begint vrij onduidelijk wat je moet doen, maar na een tijdje heb je door dat het artistieke straatje waar je in loopt, jouw eigen huis is. Deze eindigt buiten waar je jouw man Peter vindt, hij is morsdood. Snel naar de politie dus. Dan begint jouw avontuur: je loopt rond in deze zwart-witte wereld en moet vraagstukken op gaan lossen waardoor je verder kan komen in het spel. Dit doe je door mensen aan te spreken en er achter te komen wat de volgende stap is.

In Vasilis hangt een deprimerend sfeertje: je komt angstige mensen tegen die bang zijn voor de ‘groten’, de politie is in het begin afwezig en op den duur staat de stad in brand. Ondanks dat, en het feit dat je een heel oud vrouwtje bent, ga je op zoek naar oplossingen voor jouw problemen.

Hand-made

Het eerste wat opvalt aan deze game is het grafische aspect, het is minimalistisch maar prachtig getekend en je ziet duidelijk dat het om een indie-titel gaat. Er hangt dankzij de stijl een vreemde vibe in het spel en dat geeft Vasilis haar karakter.

Een stil spelletje..

Er is geen ondersteunende muziek in dit spel, dit vind ik zelf altijd een gemiste kans: muziek kan zó veel sfeer geven. Wel zijn er wat geluiden en je hoort ‘gekrabbel’ wanneer je in gesprek gaat met de mensen die je tegen komt. De graphics zijn typisch indie: je ziet duidelijk dat het gemaakt is door een artiest maar dat er weinig geld aan besteed kon worden. Ondanks dat komt de sfeer van het spel goed tot uiting.

Wat erg onduidelijk is, is waar je nu eigenlijk bent of heen moet in het begin. Bij gebrek aan een kaart raak je soms een beetje de weg kwijt. Het is ook de bedoeling dat je iedereen aanspreekt omdat je spullen moet geven, krijgen en daarmee weer verder kan komen. Toch is het geen erg lang spel, je bent er vrij snel doorheen als je er eventjes voor gaat zitten.

Conclusie

Vasilis is een typisch gevalletje ‘een beetje vreemd, maar wel lekker’, dat komt mede door de bijzondere art-style. Deze stijl past ook helemaal bij de deprimerende setting van het verhaal, waar je overigens snel doorheen bent. Muziek in het spel ontbreekt helaas, het valt op dat er aan het geluid weinig aandacht is besteed.

Eindcijfer: 5,7