Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] Tokyo Mirage Sessions #FE Encore

Een toegift voor ATLUS- en Fire Emblem-fans.

Een toegift voor ATLUS- en Fire Emblem-fans.

Tokyo Mirage Sessions #FE kwam oorspronkelijk uit op de Wii U in december 2015. Nu, vier jaar later, komt de titel met een speciale Encore-editie naar de Nintendo Switch. In deze versie zijn er nieuwe liedjes, outfits, kerkers en bondgenoten toegevoegd die je in de strijd tegen de slechte Mirages helpen. Ik ben zelf de afgelopen weken bezig geweest om dit spel in zijn volledigheid uit te spelen, en dat is gelukt! Maar was de 50 uur die ik erin heb gestopt het waard?

Aan de slag bij Fortuna Entertainment

In Tokyo Mirage Sessions #FE Encore begin je als een rookie bij Fortuna Entertainment en heb je vrijwel geen connecties. Iedereen is een vreemdeling voor je en je snapt het hele concept nog niet achter het bureau. Gelukkig verandert dit snel en zorgt het spel ervoor dat je uitgebreid geïntroduceerd wordt aan alle leden van Fortuna Entertainment. De karakters hebben namelijk naast hun progressie in het hoofdverhaal een hoop ontwikkeling in de verschillende side stories. Deze kun je vrijspelen door samen met het personage te vechten en hun talentrang te verhogen. In deze side stories onderneem je verschillende activiteiten met de personages en helpt ze met het ontdekken van hun eigen Performa en talenten.

Verder heb je ook nog de EX Stories, waarmee je samen met de personages Kiria en Tsubasa de geheimen van de speciale Idolasphere ontrafelt. Deze is speciaal omdat je hier een reeks van outfits kunt vinden voor je hoofdpersonages zoals een Joker-outfit, Cross Bravery-outfit en nog veel meer. Naast deze aspecten heb je ook nog constant een telefoon bij je waarop je karakters je vaak berichten sturen om te praten over ditjes en datjes, iets wat ik nog niet vaak heb gezien in een RPG.

Popsterren op hun best

De personages zijn een grote reden waarom ik het verhaal leuk bleef vinden. Hoe ze zich ontwikkelen naarmate ze meer bekend worden is iets dat ik heel goed vond uitgevoerd. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik op het einde van het verhaal toch een verdrietig gevoel kreeg bij het afscheid.

Helaas is het algemene verhaal hierbij iets minder interessant. Je reist de verschillende Idolaspheres af om de Mirages te stoppen en komt uiteindelijk bij een eindbaas. Hierbij zijn er niet veel plottwists die je op het randje van je stoel houden, waardoor ik soms de spanning gedurende verschillende stukjes in het spel miste. Betekent dit dat het verhaal van het spel slecht is? Naar mijn mening niet. Het spel weet je met genoeg andere zaken naast het hoofdverhaal bezig te houden en ik had daarom vaak moeite om het spel naast me neer te leggen. Het hoofdverhaal is hierbij zeker niet slecht, maar is ook niet een van de meest interessante hoofdverhalen die ik in een RPG ben tegenkomen.

Fire Emblem Extravaganza

Tokyo Mirage Sessions #FE Encore kan ik het beste beschrijven als een liefdesbrief naar fans van Fire Emblem- en ATLUS-games. Naast de originele hoofdpersonages van Tokyo Mirage Sessions zelf zijn er genoeg Fire Emblem-personages aanwezig in de vorm van goedaardige Mirages. Hierbij hebben ze een andere vorm gekregen die naast de hoofdpersonages vechten tegen hun slechte tegenhangers. Deze Fire Emblem-mirages doen erg denken aan de demonen uit Shin Megami Tensei of Persona’s uit de Persona-games. Het zijn namelijk allemaal entiteiten die de hoofdpersonages ondersteunen tijdens gevechten.

Niet alleen de “good guys” zijn aanwezig op dit Fire Emblem-feestje, maar ook verschillende slechteriken uit de serie. Deze doen er alles aan om de cast in de weg te zitten en komen voor als grote, kwaadaardige bazen. Ik heb zelf niet alle Fire Emblem-games gespeeld, maar vond het wel leuk om de karakters die ik wel kende terug te zien in het spel. Ook de personages waar ik niet bekend mee was, vond ik na verloop van tijd steeds leuker. Het maakte dus uiteindelijk niet veel uit of ik de personages al kende, want ze waren allemaal op gelijke wijze uitgewerkt in het spel.

Spring in de Idolasphere!

De Idolaspheres kun je zien als de kerkers van het spel. Deze doolhoven zijn waar het Shin Megami Tensei-gedeelte van de game het meeste naar voren komt. Zo zijn ze op een akelige, maar prachtige manier in elkaar gezet en bevatten ze elk hun eigen thema. Dit thema is niet alleen esthetisch, maar bevat ook de goed uitgedachte puzzels die voor elke Idolasphere anders zijn.

Naast de puzzels heb je ook nog de kwaadaardige Mirages die willekeurig kunnen verschijnen. Je hebt de rode, die normale gevechten kunnen starten, de paarse, die extra sterke vijanden in het gevecht gooit, en de gouden, die speciale vijanden aan de mix toevoegt. Zoals ik in mijn preview aangaf zijn de gevechten in dit spel op het eerste gezicht redelijk standaard voor RPG’s. Je hebt drie actieve personages met elk hun eigen sterktes en zwaktes die het tegen de Mirages moeten opnemen.

Dit systeem breidt zich echter uit naarmate de game vordert. Mirages hebben namelijk zelf ook een reeks zwaktes die je in je voordeel kunt gebruiken. Als je namelijk een zwakte van de vijand raakt, start er een combo tussen jou en verschillende groepsgenoten (oftewel een Session). Deze spelen zich achter elkaar af en kunnen grote schade aanrichten bij de vijand. Deze Sessions kunnen je enorm helpen tijdens een moeilijk baasgevecht en kunnen het verschil maken tussen een game over en een overwinning.

Naast Sessions zijn de speciale, grotere optredens tijdens gevechten zeker een hoogtepunt. Deze optredens vinden soms plaats tijdens combo’s en bestaan uit een korte video waar personages verschillende liedjes uitvoeren met elk hun eigen effect. De klassieke RPG-elementen met een bak muziek zijn een perfecte combinatie die ik vrijwel nooit zie. Optredens moet je echter wel vrijspelen. Dit kan door middel van het voltooien van gedeeltes van het hoofdverhaal, side stories of de EX Stories.

Idolaspheres mogen dan wel het hoofdgedeelte van het verhaal zijn, maar het spel zorgt ervoor dat elke kerker die je hier vindt voelt als een frisse omgeving. Nooit had ik in een omgeving het gevoel dat het spel me hetzelfde concept probeerde te verkopen, wat natuurlijk alleen maar positief is.

Het gaat allemaal om het uiterlijk!

Grafisch is er niks mis met Tokyo Mirage Sessions #FE Encore. De omgevingen en karakters bevatten texturen van goeie kwaliteit, de animaties zijn dik in orde en het totale pakket klopt. Nu is het spel niet het prachtigste anime-spel dat ik ooit heb gezien, maar het maakt goed werk van de stijl die het probeert over te brengen.

Daarnaast zijn de animaties die in de optredens/aanvallen zijn gestoken echt heel goed in elkaar gezet en had ik nooit het gevoel alsof personages stijfjes overkwamen. Om het simpel te houden: het is geen The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar het is bij lange na niet slecht. De manier waarop het spel een eigen stijl hanteert bomvol kleuren is iets wat ik alleen maar kan aanprijzen. Helemaal top dus!

Het klinkt als muziek in mijn oren

De muziek is het kloppende hart van dit spel. Naast de lange lijst van goeie liedjes en optredens die in dit spel zitten, is het met de andere muzikale aspecten ook dik in orde. De stijl van muziek buiten de Idolasphere is rustig en blij en binnen de kerkers is het juist heel onrustig en dreigend.

De muziek die afspeelt tijdens gevechten is van goede kwaliteit en de optredens die soms voorbij komen, maakt het een spektakel om naar te luisteren. Het stemacteerwerk is enkel in Japans, en dat is niet erg. De stemacteurs brengen op een geweldige manier de personages tot leven en zingen de sterren van de hemel tijdens hun optredens.

Conclusie

Tokyo Mirage Sessions #FE Encore is een geweldig spel dat bomvol content zit en perfect is voor Fire Emblem- en Shin Megami Tensei-fans. De algemene esthetische stijl van Shin Megami Tensei gecombineerd met Fire Emblem is een samenspel waar ik niet genoeg van kon krijgen. Het hoofdverhaal is niet het meest interessante aan het spel, maar de goedgeschreven karakters en de mogelijkheid van zaken die je kunt ondernemen, maakt dit minpuntje meer dan goed. Twijfel je om het spel te kopen? Laat mij je dan overtuigen als iemand die al een hoop RPG’s heeft gespeeld: kopen die hap!

Eindcijfer: 8,8

Heb je nog vragen over dit spel? Stel ze gerust in de reacties!