[Review] The Wreck – Aangrijpend verhaal

Verlies, pijn, de dood, ik denk dat bijna iedereen daarmee wel te maken heeft gehad. Het is nou eenmaal een significant onderdeel van het menselijke leven. Niemand leeft oneindig en daarom horen die heftige emoties erbij. Wel verschilt het van persoon tot persoon hoe diegene ermee omgaat. In The Wreck draait het om Junon en hoe zij omgaat met haar verschillende trauma’s. The Wreck belooft dus geen luchtig verhaal te worden, maar een vol heftige volwassen thema’s. Is het een wrak zoals de titel doet vermoeden of slaat dat totaal ergens anders op? Je leest het in onze review.

Wanhoop

Junons leven is een grote puinhoop. Gevoelens heeft ze niet meer, of dat doet ze zo voorkomen. Het verhaal start als de moeder van Junon in het ziekenhuis belandt. Het is goed mis en Junon krijgt te horen dat haar moeder het mogelijk niet zal overleven of een kasplantje gaat worden. Zij moet daarom over het lot van haar moeder beslissen en dat is zwaar. Alleen niet zwaar op de manier die je denkt dat het is. Junon heeft namelijk niks met haar moeder en weet niet eens of ze haar moeder wil zien. Die afstand voelt raar, maar al snel leer je door de herinneringen van het verleden wat Junon zelf heeft meegemaakt en hoe de band tussen haar en haar moeder zo is geworden.

Het spel speel je in ongeveer vijf uur uit en is dus niet heel lang. Aan de ene kant is dat ook wel fijn, want constant die heftige thema’s voel je wel. Er is af en toe wel luchtigheid, maar dat is zo weinig dat je zelf helemaal meegesleept wordt in de zwaarte. De titel zou kunnen slaan op hoe je je door deze game gaat voelen, als een wrak. Echter is er nog een betere verklaring die je ontdekt als je de game speelt. Natuurlijk vond ik het lastig om me in het begin met Junon te identificeren, omdat haar gevoelens en banden met familieleden totaal anders zijn dan hoe ik ze ken. Alleen door die herinneringen ga je wel die band met Junon opbouwen, waardoor je uiteindelijk dezelfde pijn begint te voelen die zij voelt. Daarbij zijn de dilemma’s waarvoor je komt te staan soms hartverscheurend.

Het verleden maakt wie je nu bent

Tijdens het verhaal schakel je meerdere malen terug naar het verleden. Je krijgt dan een herinnering te zien, waarin je moet ontdekken wat er precies is gebeurd. Dit doe je door de tijd voor- of achteruit te spoelen en te klikken op de woorden die in beeld komen. Heel bijzonder is de gameplay niet en het had net zo goed zonder dit gekund. Hadden ze het net als de rest van het verhaal gewoon in tekst vertelt zonder het zoeken, dan had je niks gemist. Aan de andere kant word je nu wel gedwongen iets uitvoeriger naar de herinneringen te kijken. Je moet wel opletten en je moet begrijpen wat dit met Junon doet.

Sommige herinneringen lijken zinloos, want een verband tussen de herinnering en haar gevoelens is ver te zoeken. Alleen als je verder kijkt naar wat het op de oppervlak lijkt en erin duikt, dan zie je pas de ware betekenis. Er wordt zeker gebruik gemaakt van dubbele betekenissen en metaforen die je niet gauw herkent als je er niet naar zoekt.

Keuzes

The Wreck doet vermoeden dat je wel invloed hebt op het verhaal. Persoonlijk vond ik dat minimaal, maar je krijgt wel echt het gevoel een schrijver te zijn. Er lichten tijdens het verhaal soms woorden rood op. Je kan dan zo’n woord aanklikken om wat extra informatie te krijgen. Het is alleen niet zo dat je elk rood woord maar kan kiezen. Als er meerdere rode woorden in een zin staan, dan mag je er maar eentje kiezen. Dit is voor het overgrote deel van het spel de belangrijkste gameplay naast de herinneringen.

Je kan dus wel stellen dat het een verhaal is dat je moet beleven en waar je niet van moet verwachten dat je veel moet doen. Zit achterover of juist op het puntje van je stoel en laat je meenemen in de wereld van The Wreck. Dat is hoe de game naar mijn mening het beste tot zijn recht komt. Het verhaal is de ster van de game, de gameplay is wat het meeste tegenvalt. Het is een kwestie van de juiste verwachtingen en dan weet de game je echt compleet te raken.

De sfeer is om te snijden

Naast het verhaal zelf zorgen de visuele stijl en de ingesproken stemmen voor een stroom aan emoties. In het begin moest ik zeker aan de stem van Junon wennen. Het voelde wat afstandelijk en ze had duidelijk een accent, wat even wennen was om te verstaan. Wel wist de stem me snel te overtuigen van wat ze voelde naarmate het verhaal vorderde. Ik denk dat The Wreck zonder ingesproken stemmen minder overtuigend zou zijn geweest voor mij.

Eerlijk gezegd zou ik niet weten waarmee ik de visuele stijl moet vergelijken. Het is echt iets eigens van The Wreck en het past er goed bij. Het springt soms van de hak op de tak, maar hinderlijk vond ik het nooit. Wel moet ik toevoegen dat er een waarschuwing is voor misselijkheid. Er wordt vaak gedraaid met de camera en je kan er echt wagenziek van worden als je er gevoelig voor bent. Ik heb daar totaal geen last van gehad, maar het is wel iets om te bedenken of je daar gevoelig voor bent voor aanschaf.

Conclusie

The Wreck is een unieke game die volledig om het verhaal draait. Voor €19,99 krijg je ongeveer vijf uur aan heftige thema’s die op een mooie manier verteld worden. Verwacht echter niet veel meer gameplay dan klikken op woorden, want meer dan dat is het niet. Ondanks dat dat tegenvalt is The Wreck het wel waard om gespeeld te hebben. Wees je bewust van de volwassen en heftige thema’s voor aanschaf, want dat is niet voor iedereen geschikt. Al met al zou ik de game zeker aanraden aan iedereen die heftige thema’s niet schuwt en in is voor een goed en aangrijpend verhaal.

DN-score: 7,8