Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] ONI: Road to be the Mightiest Oni – Een mooie wereld met saaie gameplay

De game is net zo repetitief als de titel…

Een prachtige wereld met personages met persoonlijkheid. Dát is ONI: Road to be the Mightiest Oni. Maar helaas wordt die wereld geteisterd door saaie gameplay, repetitieve missies en muziek, en veel technische mankementen.

Een overlever zoekt wraak

ONI: Road to be the Mightiest Oni vertelt het verhaal van Kuuta; een (schattige) demon die perfect zou passen in een zaterdagochtend-anime. Helaas is zijn verhaal minder vrolijk. Hij is iedereen kwijt na een oorlog met de demonenjager Momotaro. Hij wist te ontsnappen naar het eiland Kisejima waar hij een groot aantal beproevingen moet doen om een sterke Oni te worden; een machtige demon uit de Japanse mythologie. Alleen dan heeft hij de kracht om zijn gevallen vrienden te wreken.

Gelukkig hoef hij dit niet alleen te doen. Op het eiland ontmoet hij Kazemaru; een schattig spookje met speciale krachten dat op zoek is naar zijn rol in het verhaal. Samen gaan ze op pad om van Kuuta een sterke demon te maken en de beproevingen te doorstaan.

Kuuta is een combinatie van schattig en stoer!

Een prachtige wereld

De hele game speelt zich af op het eiland Kisijima. Een prachtig stukje ongerepte natuur dat zo in een Studio Ghibli-film zou passen. In combinatie met de schattige personages, het handjevol aan NPC’s dat je ontmoet en de notities die je vindt op dit eiland, laten je binnen no-time verliefd worden op het eiland.

Wanneer je begint, kom je al snel een beeld tegen dat met je wil praten. Het vertelt je hoe je aan je beproevingen begint en dat er een grote hoeveelheid aan verdwaalde geesten zijn te vinden op het eiland. Kazemaru heeft de mogelijkheid om die geesten te spotten en het is aan jou de taak om, tussen de bedrijven door, verdwaalde geesten naar het beeld te brengen. Voor elke 4 geesten die je in veiligheid brengt, krijg je een extra levenshart. Precies! Vergelijkbaar met de Heart Pieces uit Zelda. Ik wilde dan ook heel graag verloren gaan in deze wereld, maar helaas…

De prachtige wereld lijkt op een levend schilderij

Herhaling: de weg naar herhaling

ONI: Road to be the Mightiest Oni kampt met een heel groot probleem. De game valt net zoveel in herhaling als de titel zelf. Voordat je ook maar één missie hebt gedaan is dat al duidelijk met de muziek. Het is natuurlijk niet gek dat een game een muziekje op de achtergrond heeft wat de hele tijd herhaalt. Maar daar waar dat bij de meeste games prima past, hebben ontwikkelaars Kenei Design en Shueisha Games een wel hele bijzondere beslissing gemaakt: de muziek heeft songteksten.

Dit houdt in dat je constant hetzelfde liedje hoort, met als enige uitweg als je even het pauzemenu ingaat. Ondanks dat het best een leuk liedje is dat prima past bij de sfeer (de combinatie van pop in een oude Japanse setting is best leuk), wordt het door de tekst snel eentonig. Probeer je voor te stellen dat je nog maar naar één liedje mag luisteren op Spotify. En je moet daar naar blijven luisteren. Je zou er knettergek van worden. Zonde! Want zonder die songteksten had die herhaling een heel stuk minder geworden.

Het verhaal wordt begeleid met leuke muziek, die helaas in de herhaling valt.

Button bashing

Helaas is de gameplay zelf niet heel veel beter. Je hebt eigenlijk maar één echte aanval: slaan met je knots door op de Y-knop te rammen. Je kan eventueel ontwijken met de B-toets, maar dat heb je vooral in het begin nauwelijks nodig. Elke missie komen er hordes aan vijanden op je af die je van je af slaat met de Y-knop. Als een vijand is verslagen, dan komt hun geest los. Die moet je vervolgens slaan met de A-knop… voor de variatie, zeg maar.

Wanneer je dat laatste niet doet, komen vijanden weer tot leven. Maar als je een beetje gedurfd speelt, sla je dus eerst wat vijanden neer om vervolgens hun geesten op te roepen. Je kan wanneer er meerdere vijanden tegelijkertijd geveld zijn een combo doen door achter elkaar die geesten te verslaan. Zo wissel je het button bashen op de Y-knop af door te button bashen op de A-knop. Je mag het geen gevarieerde gameplay noemen.

De beproevingen bestaan uit slaan, slaan, slaan en slaan…

Geestig

Waar deze game het vooral van moet hebben is de samenwerking met je geestvriendje Kazemaru. Deze heeft de mogelijkheid om de geest van je vijanden in één keer naar buiten te brengen. Dat scheelt dus button bashing. Daarnaast leer je met hem bepaalde moves waarmee je bij nieuwe gebieden kunt komen, zoals eilandjes met schatkisten. Hier vind je nog weleens paddenstoelen (geld in deze game), maar ook esthetische schatten die weinig met de gameplay doen.

Het leukste gedeelte in de ‘over world’ is zoeken naar verdwaalde geesten, maar zelfs dat wordt op een gegeven moment repetitief. Je vindt een geest (je kan er zelfs meerderen tegelijk met je meenemen) en je loopt naar het standbeeld uit het begin van het spel. Er zijn een paar van deze beelden verspreid op het eiland, maar de wandeling ernaartoe wordt je niet altijd makkelijk gemaakt. Er komt namelijk met regelmaat een grote, boze geest achter je aan om je tegen te houden. Nu zijn die niet moeilijk te omzeilen, maar eerder een “zucht, daar is ‘ie weer”-moment. En wat hebben de ontwikkelaars gedaan voor de variatie? Je krijgt er ineens twee achter je aan. Zucht, zucht…

Kazemaru is jouw grootste vriendje en probeert de gameplay nog enigszins te redden.

Bugs en glitches

Dan kampt het spel nog met een hoeveelheid glitches waar je U tegen zegt. Ik heb het spel een uur of 10 gespeeld om het zoveel mogelijk uit te spelen (als je doorspeelt heb je het in 6 uur wel gezien). En in die tijd ben ik door het eiland gezakt om onder de grond te eindigen, ben ik achter rotsen vast komen te zitten, én zijn de NPC’s die moesten verhuizen naar een nieuw gebied vast komen te zitten in het vorige gebied. Pas na een harde reset, gingen ze naar hun bestemming.

Qua performance is het ook niet altijd even goed. Je krijgt richting het einde een sterke move die meer schade doet aan de framerate dan aan de vijanden. Ik was even bang dat m’n Switch de geest ging geven in dit geestenspel.

Deze glitch kwam ná het updaten van de game.

Ik wil het leuk vinden

Ik moet eerlijk bekennen dat ONI mij enorm heeft teleurgesteld. Het ziet er zo leuk uit. Het verhaal is best oké (hoewel het vertellen ervan heel traag gaat, maar dat past bij de stemming). Op zoek gaan naar de geheimen van het eiland werkt belonend. Er is zoveel potentie hier!

Maar de herhaling en gebrek aan variatie, samen met de technische gebreken, valt niet te ontkennen. Wanneer de grootste variatie is dat je een missie moet doen met een ander camerastandpunt, dan is je gameplay-loop gewoon niet echt geslaagd. De grootste verandering was dat ik een paar keer een escortmissie moest doen en daar worden gamers nou ook niet bepaald vrolijk van. Ik had een uur of 4 nodig voordat de game een beetje wilde klikken met me, waardoor ik nog op een kleine voldoende uitkwam. De game is namelijk niet superslecht. Maar het is helaas ook niet zo goed.

+ Prachtige wereld
+ Leuke personages
+ Het eiland ontdekken is belonend

– Herhalende gameplay
– Herhalende muziek
– Herhalende missies
– Herhalende bugs

DN-score: 6,0