[Preview] Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon – Totaal anders, maar prachtig

Tijdens The Game Awards van 2022 werd uit het niets een gloednieuwe game van Bayonetta aangekondigd. Deze game is compleet anders dan voorgaande spellen. Niet alleen qua artstijl, maar ook in gameplay. Wij hebben de game alvast kunnen spelen en onze eerste indrukken kun je hier dan ook lezen.

Wie Bayonetta 3 heeft gespeeld, heeft mogelijk het Picture Book ontgrendeld en het geheime hoofdstuk hiervan gespeeld. Bayonetta Origins gaat op dit concept door. Het vertelt het verhaal over hoe de jonge Cereza tot heks wordt getraind, tot een mysterieuze droom haar naar het Avalon bos roept. Diep in het bos zou een kracht verborgen liggen om haar moeder te kunnen redden. Tegen het advies van haar opvoeder en lerares in vertrekt ze naar het gevaarlijke bos van de Faeries.

Al snel komt ze in de problemen en roept ze een demoon op die in haar pluche kat vast komt te zitten. De arrogante demoon moet noodgedwongen samenwerken met de onzekere en onervaren heks. Met een unieke gameplay waarmee je beide personages bestuurt. Een beetje zoals…

Dit hele verhaal wat zich afspeelt in een prentenboek heeft een prachtige grafische stijl met enorm goede muziek. Het is totaal anders dan vorige Bayonetta’s, maar op deze vlakken zeker niet minder. Wat het nog wat unieker maakt, is dat het hele verhaal wordt verteld alsof je wordt voorgelezen. Het past niet alleen goed bij het spel, maar de kwaliteit van het voorlezen maakt het ook aangenaam om naar te luisteren.

Astral Chain ben jij dat?

Wat al snel opvalt, is dat de gameplay veel weg heeft van hoe Astral Chain werkt qua het gebruiken van twee personages tegelijkertijd. Beide zijn van nut en hebben eigen dingen die ze kunnen doen. Zo kan Cereza magie gebruiken om vijanden tegen te houden, door rozemarijn lopen en kan Chesire daadwerkelijk de vijanden aanvallen en obstakels kapot maken. Er ontstaat een samenwerking die heel apart bestuurt, maar toch goed werkt. Het is vooral even wennen en over het algemeen goed te doen om ze beiden tegelijk te besturen. Er was in de previewtijd eigenlijk geen plek waar ik echt moeite had. Soms gebruikte ik een verkeerde knop, maar afgezien van een Tír na nÓg-level was het geen probleem.

Tír na nÓg geeft uitdaging

In het spel zitten verschillende gaten in de realiteit die naar speciale Tír na nÓg-levels leiden. Sommigen zullen verplicht langskomen om verder te gaan in het verhaal, anderen zijn optioneel en alleen nodig om het bos verder te kunnen verkennen voor extra voorwerpen.

Ergens doen deze levels mij denken aan de Alfheim- en Muspelheim-portalen in Bayonetta 1 en 2, maar toch zijn ze totaal anders. Hoewel sommigen puur een gevecht zijn tegen vijanden, laten andere van deze stages je puzzels oplossen of racen tegen de klok.

Zo was er één versie, welke ook in de gameplay te zien is, waarin je met Chesire een pad moest laten verschijnen voor Cereza. Dit terwijl een dodelijke wolk op jullie af kwam. Hierdoor moest je goed opletten op beide personages en die tegelijkertijd besturen. Dit was de eerste keer dat ik daadwerkelijk doodging in het spel.

Ook qua gevechten doet het spel het goed. De combinatie van Cereza en Chesire werkt goed en de combo’s die je kunt vrijspelen maken de game bijna net zo actievol als de hoofdgames. Zeker naarmate je wat verder komt en wat meer vijanden tegenkomt die allemaal uniek zijn wordt het erg leuk. Dit geldt al helemaal voor de verschillende baas gevechten die je tegen gaat komen. Die hebben allemaal wel een uniek gameplay-element.

Toch erg diepgaand en divers

Hoewel Cereza beperkt is in haar krachten en zelf niet kan vechten is het toch enorm divers. Zo kun je dankzij een skill tree de krachten van Cereza en Chesire verbeteren en uitbreiden. Zo speel je nieuwe combo’s vrij voor Chesire en kun je Cereza meer vijanden tegelijk tegen laten houden.

Wat de gameplay echter echt anders maakt zijn de vier elemental cores die je moet vernietigen. Wanneer je een core vernietigd, komt er magie vrij die Cereza en Chesire sterker maken. Zo kun je Chesire veranderen in een vorm die overeenkomt met een element en dan die krachten gebruiken. Zoals de eerste core, grass, welke Chesire een groen uiterlijk geeft en je de optie geeft om zijn tong te gebruiken om vijanden te ontwapenen, maar ook om geblokkeerde paden vrij te maken. Dit betekent ook dat je terug kan gaan op de map naar gebieden waar je eerder ook bent geweest, maar toen niet verder kwam.

Hoewel we maar twee cores hebben kunnen breken, geeft het een beetje een idee van wat er nog in het verschiet ligt. Je ziet namelijk in het namelijk in het selectie-icoontje dat er nog drie ruimtes over zijn voor het krijgen van krachten voor Chesire.

Onderweg kom je ook verrassend diverse omgevingen tegen. Hoewel je je in een bos bevindt, heb je onder andere een pretpark met circus en natuurlijk standaard bosomgevingen. En dat is alleen al in de eerste paar hoofdstukken. Dus het lijkt er ook op dat je niet constant in een standaard bos zal zitten.

Kindser, maar niet kinderlijk

Bayonetta Origins heeft een PEGI 12 classificering. De drie hoofddelen hadden elk een PEGI 18 of 16 classificering. Het is dus de eerste Bayonetta geschikt voor gamers onder de 16 jaar. Dit is op verschillende punten uit te leggen. Zo is Cereza niet geseksualiseerd, ze is immers nog maar een kind in dit spel, en is ze minder grof in haar uitspraken. In principe is dat al genoeg reden voor een lagere leeftijdsklasse.

Het hele spel is namelijk wat kindser. Hoewel dit misschien niet helemaal de lading dekt van wat ik bedoel, wil ik meteen er bij zeggen dat het niet kinderlijk erdoor wordt. De artstijl en de jongere Cereza geeft de game dan wel de uitstraling van een voorleesboekje, maar het is zeker niet kinderachtig. Het verhaal blijft volwassen thema’s hebben en ook de actie blijft redelijk bruut. Zeker bij finishing moves van Chesire.

Voorlopige conclusie

Het hangt nog een beetje af van de rest van het spel of die de huidige kwaliteit volhoudt om te zeggen of het de 60 euro waard wordt. Indien dit het geval is, is het een aanrader. De game is enorm sfeervol met goede muziek, stijl en gameplay. Zelfs als je de normale Bayonetta-games niets vindt, is het een geweldig spel. De game is bovendien ook een stuk minder grof wat het geschikter maakt voor een iets jonger publiek. Ik ben in elk geval benieuwd naar meer.