We leven in een tijd waar verschillende games nieuwe versies krijgen als een remake, een remaster of een port. Life is Strange: Arcadia Bay Collection is zo´n geval. Met twee spellen in de collectie, Life is Strange en Life is Strange: Before the Storm, is het een remaster van het eerste spel en de directe opvolger. Deze spellen verschenen oorspronkelijk in 2015 en 2017 voor de vorige generatie consoles. Na flink wat vertraging is de remaster ook op de Switch verschenen. Nu zijn niet alle remasters even goed, dus de vraag is of het het waard is geweest of niet. Dat maak ik allemaal duidelijk in deze review.
Arcadia Bay vanuit twee oogpunten
Beide spellen spelen zich af in het stadje Arcadia Bay. Een redelijk rustige stad die je in het eerste deel als Max Caulfield beleeft. Max is een aantal jaar weg geweest en is teruggekomen voor een fotografie-opleiding. Echter al vroeg in het spel komt ze er achter dat ze tijd kan terugdraaien wanneer ze een jeugdvriendin, Chloe, neergeschoten ziet worden. Snel hierna ontmoeten Max en Chloe elkaar weer waarna de vriendschap opbloeit. Echter dreigt er een flinke storm en zul je lastige beslissingen moeten gaan maken om de stad te redden en Chloe te helpen een verdwenen vriendin op te sporen.
In Before the Storm volg je juist Chloe drie jaar voor de gebeurtenissen van het eerste deel. Echter het verhaal is iets minder donker dan het eerste deel en gaat over de vriendschap tussen Chloe en Rachel (de vermiste vriendin uit het originele deel). Chloe heeft echter geen superkrachten zoals Max dus je zult geen tijd kunnen terugdraaien. Wel kun je in sommige gesprekken Chloe’s persoonlijkheid gebruiken om je zin te krijgen. Hiervoor is de backtalk-mechanic toegevoegd. Hierover later meer wanneer ik het over de gameplay heb.
Gameplay is zeker niet voor iedereen
De kracht van Life is Strange is de diepgaande gameplay. De franchise laat je consequent diepgaande relaties opbouwen met de hoofdpersonages. Hiervoor heeft niet alleen het verhaal zelf een taak, maar zit het in alles van de spellen verwoven. Of het nu kleine achtergrondverhalen zijn door voorwerpen, de sms-berichten tussen personages of de gedachten van het hoofdpersonages. Je leeft echt mee met Max en Chloe op een manier die weinig andere games kunnen evenaren.
Het is alleen wel enorm wennen hoe je dit exact voor elkaar krijgt. De gameplay is namelijk wat trager en meer op tekst, keuze en exploratie gefocust. Hierdoor zul je niet echt veel actie krijgen en dat zal voor een groot deel van de gamers een afknapper zijn. Maar juist als je doorspeelt krijg je steeds meer het gevoel dat je keuzes een daadwerkelijk gevolg krijgen. Met leven of dood van bepaalde hoofdpersonages tot gevolg. En daar zijn je “gaves” een essentieel onderdeel van. Of het nu tijdreizen is of backtalking.
Het tijdreizen is meer het oplossen van puzzels om verder te komen in het verhaal. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een emmer verf saboteren zodat die op iemand valt om je zin te krijgen of het goede antwoord te krijgen op een vraag. Backtalk werkt net weer wat anders. Je moet met woorden overtuigen dat je je zin krijgt. Soms zul je hiervoor brutaal moeten zijn of juist wat gelikter. Iedere goede keuze brengt je dichter bij je doel terwijl een foute keuze kan zorgen dat je een andere manier moet zoeken. Zoals helemaal in het begin waar je een bewaker moet overtuigen je toegang te geven tot een club. Wanneer dat niet lukt zul je een andere route moeten zoeken.
Waar is het geremasterde gedeelte?
De spellen verschenen dus flink wat jaren geleden. Hoewel Before the Storm alleen op de vorige generatie consoles verscheen, was het oorspronkelijke spel al op de PS3/Xbox 360 te vinden. Daarom verbaast het me eigenlijk zo dat deze uitgave er ook uitziet alsof het op een PS3 is uitgebracht. Zeker voor iets wat een remaster genoemd wordt is de verbetering minimaal. Wat het spel al inhaalt op grafisch gebied boven een PS3-versie wordt weer tegengewerkt door de flink lange laadtijden.
Zeker aangezien het spel oorspronkelijk op 1 februari had moeten verschijnen had je er meer van kunnen verwachten. Het is geen enorm zware game en zou zeker dichter bij de andere versies mogen zitten. Nu valt het helaas wat tegen waardoor de Switch-versie lastig wordt om aan te raden wanneer je andere opties hebt.
Conclusie
Life is Strange: Arcadia Bay Collection is zeker niet slecht. Het is alleen jammer dat de tekortkomingen onverwacht zijn voor een remaster. Grafisch is het spel wat ondermaats voor een remaster en bovendien duurt het veel te lang wanneer het spel moet laden, wat regelmatig gebeurt. Het verhaal is echter nog steeds ijzersterk waardoor het alsnog een spel is wat je moet spelen, misschien alleen niet op de Switch als je andere keuzes hebt liggen.
+ Het nieuwe avontuur met SpongeBob SquarePants is erg vermakelijk
+ De werelden zijn mooi ontworpen
+ Het verhaal zit goed in elkaar en is leuk om te volgen
– Ballon Patrick Ster voegt niks toe aan de gameplay
Meer nieuws
[Review] ArcRunner – Ren je een ongeluk
[Review] Let’s! Revolution! – Mijnenveger+
[Review] Moonglow Bay – Een fijn en rustig spelletje dat draait om vissen