[Review] Potion Permit – Dokter en apotheek in één

In Potion Permit speel jij een chemist uit de grote stad. Vanwege een opdracht ga je naar het kleine eiland Moonbury, waar al snel duidelijk wordt dat de lokale bevolking niets van je wil weten. Wat jouw stad dit kleine eiland heeft aangedaan is niet meteen duidelijk, maar wel dat de bewoners je erom haten. De enige reden dat ze je niet meteen onder de pek en veren wegsturen is vanwege de burgemeester. Het is namelijk zijn opdracht, zijn dochter is ziek en hij is ten einde raad. De lokale witch docter heeft ook geen idee wat er aan de hand is. Alhoewel hij je ook niet mag, weet de burgemeester hem te overtuigen jou een kans te geven. Als ervaren chemist heb je haar binnen no-time genezen. Vanaf dat moment kun je vertrouwen gaan opbouwen. De burgemeester vraagt je om in het dorp te blijven om de mensen beter te leren kennen, en zo begint jouw nieuwe leven in Moonbury.

Life-sim met een twist

Potion Permit is een rustgevende life-simulator waarin je de rol aanneemt van dokter en apotheker. Dat betekent dat de gameplay erg veel van farmin sims wegheeft, minus dan het feit dat je een boerderij bijhoudt. In plaats daarvan ga je op zoek naar ingrediënten om te gebruiken in potions, die je vervolgens zelf brouwt. In de nabijgelegen kliniek komen zieke mensen je opzoeken en het is jouw taak om ze te genezen. Maar minus de boerderij doet het wel echt denken aan sims als Stardew Valley. Zo maak je kennis met iedereen in het dorp en bouw je langzaam vriendschappen op door met mensen te praten en ze cadeautjes te geven. Ook begin je in een zwaar vervallen huis met slechte materialen, welke je natuurlijk kunt upgraden door er veel materiaal en geld tegenaan te gooien.

Hoe maak je die potions dan?

Het potion brouwen bestaat verder uit twee delen. Allereerst moet je ingrediënten verzamelen. Net buiten de stad ligt een enorm gebied met wilde planten en dieren. Met een simpele zeis, hamer en bijl verken je het eiland, waarbij je de flora en fauna gebruikt om potions van te maken. Van simpele paardenbloemen tot beren en reuzekevers, de meeste dingen zijn aan te vallen en te gebruiken als resource. De gameplay hier is niet bijster interessant, meer dan een tool uitzoeken en een paar keer op A drukken is het niet. Je hoeft hier bijvoorbeeld ook geen diepgaande combat zoals in Rune Factory te verwachten, want meer dan een simpele aanval en dodge rol heb je niet. Ook heb je een stamina en een health meter. Is je stamina op, dan kun je niets meer doen (al kun je dit bijvullen in de lokale heetwaterbron). Is je health op, dan word je later wakker in je bed.

Puzzelen om te brouwen

En dan heb je het daadwerkelijke potion brouwen. Wanneer er iemand ziek is, ga je eerst de symptomen onderzoeken. De patiënt geeft aan waar het pijn doet, waarna je op een kaart naar de plek navigeert. Dit onderzoek je door middel van kleine minigames, zoals bijvoorbeeld een rhythmgame (zonder muziek, wat wel wat verwarrend is) of een potje simon says. Doe je dit goed, dan gaat de tevredenheid van je patiënt omhoog en leer je welk drankje de symptomen verhelpt. In je huis staat daarnaast een enorme ketel, en het is hier waar je het uiteindelijke brouwen doet. Dit doe je door een vakjespatroon te vullen met de ingrediënten die je hebt. Deze hebben allemaal hun eigen vakjespatroon. Het lijkt een beetje op Tetris. Het is waarschijnlijk even puzzelen, maar als je ze allemaal gevuld hebt, kun je gaan brouwen en daarmee je patiënt genezen.

Makkelijker dan gedacht

Dit alles is een stuk simpeler dan ik van tevoren gedacht heb. Begrijp me niet verkeerd, ergens vind ik het wel fijn. De game zet zichzelf neer als een rustgevende life-sim, en de gameplay-elementen zorgen ervoor dat het vooral rustgevend blijft. Zo heb je bijvoorbeeld niet een bepaald soort ingrediënt nodig. Alle ingrediënten zijn onderverdeeld in vier categorieën, en de game vertelt je welke categorie je mag gebruiken. Wat je uiteindelijk gebruikt uit die categorie, is niet belangrijk, alleen dat het bij het juiste soort houdt. En eigenlijk is dat wel slim bedacht. De materialen die planten laten vallen zijn wel consistent, maar bij de wezens is het iets willekeuriger. Zo kan een beer bijvoorbeeld honing, zijn klauw, beide of niets laten vallen. Om dan niet gebonden te zijn aan specifieke ingrediënten zorgt ervoor dat je de game kunt blijven spelen. Er is niets zo irritant dan een quest niet halen, omdat de game je weigert de benodigdheden te geven. Dat ga je nu uit de weg, waardoor je altijd wel mogelijkheden hebt om verder te gaan.

Langzame start

Het grootste probleem van Potion Permit is vooral dat het erg langzaam begint. Vooral de eerste week duurt erg lang. De game focust zich op een aantal dingen die hij je wilt leren, maar geeft je daarnaast erg veel doelloze tijd om door te komen. Zo kun je de eerste dagen bijvoorbeeld met praktisch niemand praten. Er zit een systeem in dat bijhoudt hoe geliefd je bent in de stad, en in het begin is dat bar laag. Staat het zo laag dat er een rood duimpje verschijnt, dan willen mensen niet meer met je praten. In een later stadium van de game kun je dit oplossen om goed je best te doen, maar aangezien er in het begin nog geen patiënten zijn valt plots 25% van de game weg. Dat niet alleen, want alhoewel je vanaf het begin al los kunt gaan met potions brouwen, kun je er nog niets mee. Er staat heel leuk bij voor hoeveel goud het verkoopt, maar je kunt ze nergens verkopen! Pas vanaf de vijfde dag wordt er een brievenbus geïntroduceerd waar je de potions mee kunt verkopen

Waarom wordt de tijd niet slim gebruikt?

Nu is het natuurlijk wel zo dat je de tijd zelf in de hand hebt. Net zoals andere van dit soort games zit er een gefixte day-night cycle in, en kun je gaan slapen om de dag te beëindigen. Maar dat is niet een functie die je in het begin van de game wilt gebruiken. De wereld is groot en nieuw, en idealiter wil je die tijd gebruiken om de game te leren spelen. Waar zit alles, waar bevindt iedereen zich, wat kan ik allemaal ontdekken? In de eerste week wordt dit je bijna onmogelijk gemaakt, omdat het weigert die functies snel aan je te introduceren. Ik vraag me dan ook af waarom ze niet gewoon voor een begeleidende ervaring hebben gekozen. Zo had je de speler door de week heen kunnen begeleiden, in plaats van de doelloze tijd geven. Nu heb je één taak en daarna niets te doen, maar het voelt wel alsof je de dag moet volmaken. Gelukkig trekt de game goed bij. Na die week is er plotseling genoeg te doen, van patiënten die je kliniek blijven platlopen tot sidequests die je kunt doen om extra geld te verdienen. Het is alleen jammer dat het zo lang duurt voordat je op dat punt bent.

Technische mankementen

Technisch gezien ziet Potion Permit er leuk uit, maar heeft het nog aardig wat problemen. Het klinkt wat vreemd, maar ik heb het idee dat de game nog niet af is. Zo zijn er plekken op de wereld waar de collision met een object mist (waardoor je dus buiten de map kunt lopen) zijn sommige textures niet goed ingekleurd en zijn er af en toe wat vreemde bugs. Zo kan een deur bijvoorbeeld zeggen dat hij op slot zit, maar kun je gewoon naar binnen. Daarnaast voelt het ook wat clunky aan op de Nintendo Switch. Het lijkt bijna alsof je de hele game met wat lag speelt. Het zijn dan wel geen bugs die je game breken, maar het voelt toch alsof de game meer had kunnen zijn als er meer tijd in was gestoken.

Conclusie

Al met al is Potion Permit niet slecht. Het is een hele leuke life-sim, met een aantal hele leuke mechanieken. Het feit dat je nu dokter speelt in plaats van een boer is een leuke draai op het genre, en het wordt leuk uitgewerkt. Het heeft iets fijns, het maken van drankjes en het genezen van mensen. Het voelt leuk om mensen te genezen omdat het kleine puzzelspelletjes zijn, maar ook omdat de vriendschap met NPC’s daarmee omhoog gaat. Het verzamelen van ingrediënten is simpel maar doet wat het moet doen, en geeft je iets meer te doen op het resource management-gedeelte. Het is alleen jammer dat de game hier en daar wat mankementen vertoond. Zo duurt het voor een life-sim erg lang voordat je gewoon lekker een routine kunt opbouwen en voelt de game technisch niet helemaal af. Of dat nog opgelost wordt, weet ik niet, maar voor nu voelt het vooral slordig. Toch is de game zeker aan te raden voor fans van het genre. Het is de rustgevende ervaring die het belooft, en als je even door de zure appel heen bijt, is het een game waar je flink wat uren in kwijt kunt.

+ Leuke rustgevende life-sim met een aantal unieke uitgangspunten
+ Potion brouwen is slim bedacht, je komt nooit vast te zitten
+ Het voelt leuk om mensen te genezen door een combinatie van simpele puzzels en dat het meteen effect heeft op de NPC’s

– Technische mankementen doen de game slordig lijken, alsof het afgeraffeld is
– Begin is tergend langzaam en het duurt lang voordat de game dingen aan je introduceert

DN-Score: 7,0