[Review] tERRORbane – Goede glitches

Iedereen is wel bekend met bugs en glitches in games. Een game maken is nu eenmaal hard werk. In een tijd waar deadlines belangrijker zijn dan kwaliteit willen er nog wel eens wat fouten blijven zitten. De meeste hiervan zitten de gameplay behoorlijk in de weg, maar niet in tERRORbane. tERRORbane besloot het anders te doen door ze te verwerken in de gameplay. Wil je winnen? Dan zul je de vele bugs en glitches zelf moeten gebruiken. Dat wil trouwens niet zeggen dat het een super innovatieve nieuwe soort game is, het is vooral een parodiegame. Je hoeft hier geen diepgaande spelmechanieken te verwachten, het is vooral bedoeld als een leuke ervaring. Gelukkig doet het dat dan wel erg goed.

Het begin van tERRORban̵̬̜̈͜e

In zijn basis is tERRORbane gebaseerd op epische turn-based RPG’s van vroeger, zoals bijvoorbeeld Final Fantasy of Dragon Quest. Het doet (vooral in het begin) dan ook zijn best om zich zo te presenteren. Met op de achtergrond een rustig deuntje verschijnt er een eeuwenoud stuk perkament in beeld, waarop de geschiedenis van de wereld geschreven staat. Dit perkament scrolt echter wel erg langzaam naar beneden. Omdat er onderin je scherm groot “PRESS A TO SKIP” knippert, zul je al snel geneigd zijn dit te gebruiken. Als je dit doet, kom je er alleen al snel achter dat je de game niet alleen speelt. Bovenaan verschijnt een scherm met een beeld van de ontwikkelaar, die geërgerd aan je vraagt waarom je dat nou doet. Hij heeft hier zes maanden aan gewerkt! Is het harde werk van game developers dan niets waard? Hij teleporteert je dan ook prompt terug naar het beginscherm, om dan samen de opening maar te bekijken. Je ziet alleen al snel dat de game hier niet echt op gerekend had, en het perkament vertoont een paar vreemde glitches. Wat zou er gebeuren als je het nu nog eens skipt…?

Ied̶̢͈̳̞͋ereen ̶̩͕̼̉͘ͅg̵̠̒̎ebrui̸̘̱̋̃̈́͝kt de glitc̸̩͒̎ḧ̴̫̭̟̿es

De rest van de game gaat hierop door. De “originele” game is vrijwel niet te spelen door de vele glitches die je tegenhouden of de game voor je breken. In het eerste scherm alleen al staat een wachter die hem flipt, omdat hij niet goed geprogrammeerd is en kun je de zee inlopen, omdat de ontwikkelaar is vergeten een collision effect te plaatsen. Elke keer als dit gebeurt, zit de ontwikkelaar je vervolgens op je lip, die je A: probeert te overtuigen dat de game echt niet stuk is, en B: het wel even voor je maakt. Je skipt hiermee grote gedeeltes van de game en het duurt dan ook niet lang voordat alles kapot begint te gaan. Het is zelfs zo erg dat de NPC’s begrijpen dat ze in een game zitten en daardoor proberen dingen naar hun eigen hand te zetten. Zo zijn er vijanden die stukken code gebruiken om je te verslaan en proberen NPC’s met de ontwikkelaar te praten (die in ieder geval doet alsof hij ze niet hoort). Uiteindelijk ontkom je er zelf ook niet aan: de game is te kapot om normaal te kunnen spelen. Er zit dan ook niets anders op om de vele glitches en bugs te omarmen en te gebruiken waar dat kan.

C̵̱̥̍́r̴̼̞̍̈͂eati̷̼̺͌̈́͜evȩ̷̨̮̯̂̀̅͊ ṕ̶̝̔͘uzzel̷͉̦̟͛̃̚g̵̛̞̤̪͎͋̀̕am̷̮̌̈́e

Uiteindelijk is tERRORbane dan ook vooral een puzzelgame. Niet alleen zul je de puzzels die je tegenkomt op creatieve manieren op moeten lossen, maar er zit ook daadwerkelijk een doel in deze glitchy chaos. De ontwikkelaar gelooft namelijk niet dat zijn game kapot is. Wat er ook gebeurd hij blijft beweren dat het zo hoort, en het is aan jou om te vertellen dat dit niet zo is. Elk level heeft een aantal bugs en glitches, en jij zult een bepaald aantal moeten verzamelen om het level als “broken” te beschouwen. En dit is af en toe nog verdraaid lastig! Sommige zijn behoorlijk creatief, en de glitches kunnen daadwerkelijk in elk onderdeel van de game zitten. Je inventory scherm, de settings, de wereld zelf, als je ze allemaal wilt vinden moet je goed zoeken. Zo zitten sommigen verstopt achter puzzels, waar je een aantal dingen achter elkaar zult moeten doen om het voor elkaar te krijgen. Het wordt nooit echt moeilijk, maar de completionists onder ons zullen er toch nog even mee bezig zijn

P̵̻̕a̴̞̕r̵̨͔͇͇̓͂o̸̺̗̿́̈́̇͜ḏ̶͑̿i̶͇͈̇ẹ̶͍̽͐ op a̷̹̾͋̒̔ǹ̷͓͉̊dere ̵̡̼͌̀gam̶̲̳̏̾͘es̴̢̫̆́̾̊

De game zit daarnaast vol met referenties naar andere games. Je kunt daadwerkelijk geen twee stappen zetten voordat de game iets of iemand refereert, van personages en game mechanieken tot gebruikelijke tropes. Zo zit een gedeelte van de game vol Dark Souls-achtige berichten, die je naast hints natuurlijk ook vertellen waar “Amazing chests” te vinden zijn. En een spookhuis struikelt over de Resident Evil en Five Nights at Freddy’s referenties. De game neemt zichzelf en de game-industrie daarnaast ook niet al te serieus. De ontwikkelaar wordt vaak genoeg in de zeik genomen, van zijn geklaag over al zijn harde werk tot zijn onvermogen om de vele clichés (en meestal ronduit gejatte) gamemechanieken te herkennen. Dit alles wordt gebracht met zeer veel humor. Het is duidelijk dat de game een parodie is en de referenties worden gebruikt om dit te versterken in plaats van ze er los in te gooien. En dat werkt.

Ẅ̴̘͎͇͓́ä̵̹͘ar í̷͙͍̠͂͗s ḑ̴͖͓̯̿̃e̷̜̬̩̲̕ ̴̲͊̓ŗ̶̢̛̞̓̈e̷̛̬̻͌sẗ̷̮̱̳́?̴͕̬̦̪͗

Het enige jammere is eigenlijk dat de game nogal kort is. Het heeft een aantal levels en verschillende keuzes die je daarin kan maken, maar je bent aardig snel door het geheel heen. In zo’n drie uur ben je door het verhaal heen, al ben je dan nog niet per se klaar. Zoals ik al zei is het de bedoeling om alle bugs en glitches te vinden, iets dat niet kan lukken tijdens één playthrough. Als je hem dus “uit” wilt spelen, moet je dezelfde levels vaker doorlopen. Alhoewel het leuk blijft, valt de humor na een paar keer wel wat weg. Je bent dan simpelweg op zoek naar wat je nog mist. En met een personage dat eigenlijk wel wat sneller had mogen lopen, is dit helaas wel waar de game een beetje doodvalt.

Ǧ̷̞̬̰͔̂̕̕r̸̳̈́afisc̶̢̟̄͜h̵̘̞̰͆ȩ̵͙̫̬͊̑̕ ̷͔̬͎͖̿́̈́g̴̛̘̈̈li̴͕͆t̷̯̋̔͠chë̴̢̟͔́s̷̼̙̠̾ zijn ̶̺̬͗͐͝g̶̙̊̂o̷̯͇̳̒͜ȩ̵̫͛͝͝ḋ̶̞̞̥͛ g̴̛͓̞̹͗̔e̵̮͇̅͘͠da̵̪͕̙̘͆̌̕̚a̸͍̠̋͛͊̀n̵̖̞̳̥̈́

Grafisch is het verder heel goed gedaan. Het geluid en de wereld glitcht aan alle kanten, maar dit doet het niet op een vervelende manier. Het valt zeker op, maar in tegenstelling tot echte bugs en glitches zit het de gameplay niet in de weg. Zo heeft je personage bijvoorbeeld nog wel eens de neiging om te veranderen. Je ridder sprite verandert af en toe van kleur, splitst zich in tweeën, wordt compleet zwart of verliest alles behalve zijn hoofd. Omdat alles wel soepel blijft lopen is het alleen niet vervelend. Ook de rest van de grafische glitches worden alleen gebruikt om het verhaal te versterken. Het is misschien opvallend, maar in een een game over bugs en glitches heb ik tot op heden nog geen echte bugs of glitches ontdekt. Best grappig.

Ć̵̺͔̄̾̃ȯ̶̜̞͌̒͒̀̓̋̓n̵͍̼̰̱̫̊͐̐͐c̶̞̔͒̎̏͝l̴̫̹̭͕̦̗̪͐͌̌͝͝ų̵̃̽̀s̷̨̧̟̦̗͆̀̑̈́̈́͝i̶̖̘̘̠̯̤̭͗͋̿͠e̸̢̹̰̯̎

tERRORbane is een leuke game. De game zit vol humor en het gebruik van bugs en glitches zorgt voor creatieve puzzels. De game is bedoeld als parodie en het is ontzettend geinig om de vele referenties die de game rijk is te ontdekken. Het is alleen niet erg lang. Na een uurtje of drie ben je er wel doorheen, en alhoewel er dan nog genoeg te ontdekken valt kan het daarna snel doodlopen. Je loopt dan telkens dezelfde levels door om de ontbrekende bugs te vinden. Grafisch is het misschien niet baanbrekend, maar de vele grafische bugs en glitches zijn goed gedaan zonder vervelend te worden. Uiteindelijk is het zeker een game die een kans verdient. Het doet denken aan andere parodiegames zoals “There is no game” en alhoewel het verhaal niet zo sterk is, is er genoeg te ontdekken.

+ Creatieve parodiegame vol humor
+ De vele referenties zijn leuk gedaan
+ Leuke puzzelgame waar je wel even mee bezig kunt zijn
+ Grafische en muzikale glitches geven goed sfeer aan het geheel maar zitten de gameplay niet in de weg

– Korte game, je bent er snel doorheen
– Replayability valt snel weg
– Je personage had wel iets sneller mogen lopen

DN-Score: 7,8