Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] Triangle Strategy – Driedubbel je tijd waard

Triangle Strategy Keyart
Square Enix keert terug naar de tactische RPG's, en hoe!

Het is alweer een tijd geleden dat Square Enix zich aan de tactische RPG’s waagde. De laatste, die ik me zo kan herinneren, is Final Fantasy Tactics A2 voor de DS en deze komt alweer uit 2007. Hoog tijd voor een nieuwe dus en die is er nu dan in de vorm van Triangle Strategy. Misschien niet de meest interessante naam, maar gelukkig zegt dat niets over de game zelf. Sterker nog, hoewel de game misschien wat langzaam begint, verandert het al snel in een epos dat je niet snel meer loslaat!

De drie partijen

Triangle Strategy speelt zich af in de wereld van Norzelia. Het politieke spel van deze wereld wordt geregeerd door drie grote partijen: Glenbrook, Hyzante en Aesfrost. Aesfrost is een groot land in het noorden, waar grote ijzermijnen zorgen voor relatieve welvaart in een anders koude en doodse omgeving. Hyzante ligt in het westen, midden in de woestijn. Een groot meer zorgt voor de winning van zout en dit is waar dit religieuze rijk op draait. Glenbrook ligt in het relatieve midden en zorgt doordat zijn rijk aan het water ligt voor een goede handelsplek. Jij volgt het verhaal van Serenoa Wolffort. Hij is de zoon van een hoogstaande Lord, die op zijn beurt weer onder de koning van Glenbrook staat. De drie partijen hebben na jaren oorlog een fragiele vrede, maar proberen deze te versterken door middel van een nieuwe mijn welke vlakbij Glenbrook ligt. In deze mijn zijn kostbare nieuwe middelen gevonden en om de vrede te versterken heeft iedereen een rol gekregen bij het gebruik van de mijn.

Een meeslepend verhaal

Natuurlijk gaat dit fout en je vindt jezelf al snel te midden van een ontluikende oorlog. Gelukkig is het verhaal van Triangle Strategy ontzettend goed gedaan. Politieke intriges voeren de boventoon en hebben een verbazingwekkend “echt” randje. (Religieuze manipulatie, misinformatie die gebruikt wordt om de massa bang te maken, slavernij en racisme.) Dit alles wordt verteld door lange stukken tekst, waardoor je veel cutscenes aan het kijken bent. Vooral in het begin van de game lijkt dit niet op te houden. De ene na andere cutscene wordt aan je voorgeschoteld, waar rustig de tijd wordt genomen om personages te introduceren en de wereld uit te leggen. Het enige gevecht dat je het eerste uur zult hebben is een hoffelijk probeergevecht, de rest ben je aan het lezen. Dit klinkt misschien negatief, maar dat is het absoluut niet. Het zorgt er voor dat je wordt mee gezogen in het verhaal, zo erg zelfs dat wanneer dingen fout gaan, je meer meeleeft met de personages dan je zou denken. Interessant is dat je ook een kijkje krijgt in andere hun verhalen. Het focust zich op Seranoa en de partyleden die je verzamelt, maar die zijn zeker niet de enige die in de spotlight staan. Af en toe heb je de keuze om een stukje van de andere kant te bekijken, waardoor je ook een mooi beeld krijgt van wat er ergens anders speelt. (Of in ieder geval te horen krijgt wat de bad guy nu weer wil proberen.)

De weegschaal bepaalt je lot

Een groot onderdeel zijn verder de Scales of Conviction. In het verhaal moeten grote keuzes gemaakt worden, welke invloed hebben op hoe het verhaal loopt. Interessant genoeg maak je deze keuze niet zelf. Je laat dit over aan zeven van je partyleden, welke allemaal hun eigen meningen hebben over waarom ze iets wel of niet willen. Zij stemmen door middel van tokens en welk idee de meeste tokens heeft wordt uitgevoerd. Gelukkig krijg je van te voren tijd om met ze te praten om hun mening te veranderen. Om je mening kracht bij te zitten mag je de omgeving ook nog even verkennen, waar je met bijvoorbeeld andere teamsleden en dorpslieden kunt praten om nieuwe informatie te krijgen. Deze informatie kun je vervolgens gebruiken in de gesprekken, al wil dit niet altijd zeggen dat ze van mening veranderen. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijkheid en weten wat je partyleden belangrijk vinden is dan ook belangrijk als je de uitslag naar je hand wilt zetten.

Tactische gevechten

De gevechten lijken verder op andere tactical role playing games zoals Final Fantasy Tactics. Jij voert een aantal units aan op een isometrisch veld. Elk personage heeft zo zijn eigen statistieken (hoe ver kunnen ze komen, hoe ver reiken hun aanvallen, waar zijn ze zwak en sterk tegen, etc) en aan de hand daarvan probeer je het gevecht te winnen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Fire Emblem is het hier niet zo dat twee personages elkaar aanvallen als ze elkaar kruisen, alleen diegene die aan de beurt is mag een aanval doen. Je moet dus goed nadenken over waar je je personages neerzet, ook omdat dingen zoals backstab en flanking (waarbij twee personages je omsingelen waarbij ze je allebei mogen aanvallen) hier veel invloed hebben.

Pittige moeilijkheidsgraad, maar nooit oneerlijk

En eerlijk, de gevechten zijn nog verdraaid moeilijk. Strategie is hier het keywoord: je moet een idee hebben over wat je wilt doen, anders haal je het gewoon niet. Je omgeving, welke personages je het veld in stuurt en waar je deze neerzet: je moet goed nadenken om gevechten te winnen. De gevechten zijn niet alleen gevarieerd, ook hebben je vijanden een bepaalde strategie. Soms proberen ze je van bovenaf te raken, soms vallen ze je gewoon meteen aan, en het is aan jou om hierop te reageren. Interessant is dat de game je niet de mogelijkheid geeft om té sterk te worden. Sterker worden gaat sowieso langzaam (het ontwikkelen van je vaardigheden kost veel geld en materialen), maar je vijanden zijn altijd aan je gewaagd. Verwacht hier geen personages die vijanden in één keer doodmaken. Elke klap zul je moeten berekenen en het gebruik van classes die buffs of healing verschaffen is ook een must. Dit betekent gelukkig niet dat het te moeilijk is: de game geeft je mogelijkheden om tussen gevechten door te oefenen met mock-up batlles, en mocht je een gevecht verliezen behoud je je verdiende levels en EXP. Hierdoor kom je nooit vast te zitten, en in het allerergste geval kun je de game terugzetten naar easy.

Weinig customisation

Persoonlijk vind ik het alleen jammer dat personages vastzitten aan een class. Je zult het moeten doen met wat je hebt. Alhoewel de game je vanaf het begin een gevarieerd leger meegeeft, is het jammer dat er niet meer customisation inzit. Je kunt de statistieken van je personages verbeteren en ze enkele voorwerpen geven, maar een nieuwe class (en daardoor nieuwe rol) toewijzen kan niet. Zo zal je healer nooit een tank worden. In het idee van de game klopt het echter wel. Deze game wordt verteld door middel van personages. Deze hebben allemaal hun eigen ideeën en eigen agenda. Wat ze zijn en wat ze doen schijnt door in hun persoonlijkheid. Het zou niet kloppen om dit te kunnen veranderen, dus doet de game dat ook niet. De enige bij wie dit enigszins gebeurd is is Seranoa, omdat jij diegene bent die zijn keuzes maakt. Hierdoor beïnvloed je zijn persoonlijkheid en verder in het verhaal zul je ook zien dat dit gevolgen heeft. Zo reageren personages op de keuzes die je maakt en zullen andere personages zich bij je aansluiten gebaseerd op die keuzes.

Fantastische soundtrack, goede graphics

De game zit er grafisch verder uit om door een ringetje te halen. Het gebruikt dezelfde gedetailleerde 2D-pixelstijl die Octopath Traveler gebruikt en dit ziet er wederom fantastisch uit. De art van de personages is misschien een tikkeltje voorspellend, maar is verder prachtig en geeft ze een extra stukje persoonlijkheid mee. Het draait prima op de Switch en zelfs de intensievere effecten worden goed en zonder stotteren weergegeven. De muziek verdient daarnaast een grote pluim. Deze is sowieso goed, maar wordt tijdens sommige gevechten nog even wat extra opgevoerd. Muziek is in dit soort games altijd belangrijk en het zorgt ervoor dat sommige personages samen met hun muziek in je geheugen gegrift staan. En alhoewel de Engelse voice-over niet overal even goed klinkt is deze over het algemeen goed genoeg om niet je immersie te breken.

Conclusie

Triangle Strategy begint misschien langzaam, maar als het je eenmaal in zijn klauwen heeft laat het je ook niet meer los. Het verhaal zuigt je mee door een solide basis van de wereld te bouwen, en daar problemen aan toe te voegen die verbazingwekkend realistisch en herkenbaar zijn. De personages zijn daarnaast goed uitgewerkt. De gameplay in de gevechten doet precies wat het moet doen: de moeilijkheidsgraad die het creëert zorgt ervoor dat gevechten spannend en voldoenend zijn. Hetzelfde met de Scales of Conviction: de keuzes die je maakt voelen aan alsof ze daadwerkelijk gewicht met zich meedragen. Dit alles maakt voor een zeer interessante game, met één van de betere verhalen die ik de afgelopen tijd gezien hebt. Een must voor liefhebbers van de tactische RPG’s!

+ Meeslepend verhaal
+ Goed uitgewerkte personages
+ Pittige moeilijkheidsgraad, maar nooit oneerlijk: precies wat je wilt in een tactische RPG
+ Fantastische soundtrack en mooie graphics
+ Keuzes voelen gewichtig aan, hebben duidelijk invloed op het verhaal

– Weinig customisation, je moet het doen met de middelen die je hebt
– Begin is langzaam, je bent veel aan het lezen

DN-Score: 8,9