Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] Never Alone: Arctic Collection – Een cool puzzelplatformspel

Een sfeervol ijsavontuur met een meisje en een poolvos.

Never Alone kwam in 2014 al uit voor diverse consoles en de DLC Foxtales werd een jaar later aan de game toegevoegd. Het spel van E-Line Media was al beschikbaar voor de Wii U en komt nu ook uit op Nintendo’s hybride console. Voor €14,99 kun je Never Alone: Arctic Collection downloaden uit de eShop. Voor deze prijs krijg je een pakket met de oorspronkelijke game en de DLC. Is de Arctic Collection voor de Switch nog steeds cool om te spelen in 2022 of worden we bij Daily Nintendo niet warm van Never Alone? Je leest het in deze review.

Traditie en sfeer

Never Alone is gebaseerd op Kunuuksaayuka, een traditioneel verhaal van en over de oorspronkelijke bewoners van Alaska. Het verhaal vertelt over een dorpeling die op pad gaat om te ontdekken waar de heftige sneeuwstormen vandaan komen. Wanneer je de game start, luister je naar een verteller die het verhaal vertelt in de oorspronkelijke taal van de lokale bevolking. Gelukkig wordt alles in het Nederlands ondertiteld, zodat Never Alone goed te volgen is. Er zitten enkele typefoutjes in, maar dat is niet storend voor het verhaal. De vertelling wordt ondersteund door illustraties en animaties, die gebaseerd zijn op traditionele lijntekeningen. Wanneer de hoofdpersoon geïntroduceerd wordt, gaan deze lijntekeningen over in een volwaardig animatiefilmpje. Gedurende het hele spel is er ook passende muziek op de achtergrond. Op deze manier wordt de speler uitstekend in de sfeer van Never Alone getrokken.

Lopen door de sneeuw

De dappere dorpeling die in Never Alone op onderzoek uitgaat, is het meisje Nuna. Op het moment dat zij in levensgevaar verkeert, komt een poolvos haar te hulp en het dier blijft voor de rest van het verhaal bij haar. In het spel speel je afwisselend als Nuna of als de poolvos en met de X-knop kun je op elk moment tussen beide wisselen. Het is ook mogelijk om met twee spelers tegelijk beide figuren te besturen, maar deze review is gericht op singleplayer. In het begin lijkt het erop dat je met Nuna en de poolvos alleen over het scherm naar rechts rent, af en toe een harde windvlaag ontwijkt, op blokken ijs klimt en over gaten heen springt, maar je komt gauw genoeg vijanden tegen. Deze vijanden kun je alleen verslaan door ze in de val te lokken.

De eerste vijand die je tegenkomt, is een enorme ijsbeer. Aanvankelijk ben je voor dit roofdier aan het vluchten door te rennen, klimmen en springen. Wanneer de ijsbeer Nuna of de poolvos te pakken krijgt, begin je opnieuw met je vlucht. Helaas gebeurt dit te vaak, omdat Nuna bijvoorbeeld niet snel genoeg klimt. Ook is het lastig om in te schatten of een sprong haalbaar is. Soms lijkt een sprong te doen, maar mis je toch de sprong en eindig je in de klauwen van de ijsbeer. Verder zit soms ook de gebrekkige AI in de weg. Je bestuurt Nuna of de poolvos, maar wanneer de bestuurde figuur de sprong keurig gemaakt heeft, blijft de computergestuurde figuur domweg staan om te eindigen in de klauwen van de ijsbeer. De besturing maakt Never Alone van tijd tot tijd onnodig frustrerend.

Niet altijd handig

Dit spel maakt gebruik van automatisch opslaan van je voortgang en checkpoints. Deze functionaliteit was voornamelijk handig bij crashes. Never Alone crashte namelijk voor deze review in korte tijd maar liefst twee keer, maar veel voortgang ging gelukkig niet verloren. Daarnaast keer je bij een game over altijd terug naar het laatste checkpoint. Op een gegeven moment hoef je bijvoorbeeld niet meer het hele stuk voor die ijsbeer te vluchten en kun je je concentreren op de puzzel om het beest in de val te lokken. Je moet dan afwisselend Nuna en de poolvos besturen, zodat de ijsbeer op de juiste plek staat om de val dicht te laten klappen. Bij een later baasgevecht was het echter handiger geweest om de puzzel wel vanaf het begin te herstarten bij een game over. Nuna kwam op die manier steeds halverwege het baasgevecht terug op een onhandige plek. Op die manier kon de baas haar telkens binnen een seconde grijpen voor een onmiddellijke game over. Deze vicieuze cirkel van game over en terugkeren kon doorbroken worden door op goed geluk tijdens het herladen van de puzzel met de linkerstick naar rechts te bewegen om zo wel op de veilige zone uit te komen.

Wat echt anders had gemogen, is de besturing van het wapen dat je op een gegeven moment krijgt. Nuna krijgt na de eerste schermutselingen de beschikking over de bola, een soort slinger van stenen aan touwtjes om mee te gooien. Je richt met de rechterstick, maar niet op de meest intuïtieve wijze. Als je een doelwit linksboven in het scherm wil raken, moet je de stick naar rechtsonder bewegen en kort vasthouden om te laden en dan snel naar linksboven om je bola het doel te laten raken.

Een goede eerste helft

Waar Never Alone sfeervol begint met eenvoudig platformen en puzzelen in de sneeuw, is het laatste stuk van het spel van mindere kwaliteit. De focus ligt te veel op het correct positioneren van Nuna en de poolvos onder tijdsdruk. De timing is vrij precies en dat is niet handig met besturing die niet altijd even nauwkeurig is, waardoor een game over soms oneerlijk aanvoelt. Het is jammer dat dit de speler afleidt van de fraaie sfeer en spelbeleving van Never Alone.

Never Alone draait niet alleen om rennen, springen en klimmen. In de verschillende levels zijn ruim 20 uilen te vinden en de meeste zijn niet te missen tijdens het spelen. Door simpelweg langs zo’n uil te lopen, speel je een filmpje van ongeveer twee minuten vrij. In de filmpjes kun je dingen leren over de cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Alaska en het verhaal achter het spel. Een leuke en leerzame toevoeging aan de game. Het bewijst dat de makers van Never Alone veel liefde, aandacht en respect hebben voor de cultuur van Alaska.

Extra speeltijd

Verwacht van Never Alone geen lange game. Na ruim drie uur speeltijd heb je de epiloog gezien en de meeste filmpjes vrijgespeeld. De versie voor de Switch, The Arctic Collection, bevat ook de DLC Foxtales. Deze uitbreiding verlengt de speeltijd met een kleine anderhalf uur. In plaats van in een sneeuwstorm, speelt dit korte extra verhaal zich voornamelijk af in en rond een bootje op het water. Foxtales bevat nagenoeg dezelfde spelelementen als het hoofdspel, maar de balans tussen platformen en puzzelen is in de DLC beter dan in de tweede helft van Never Alone.

Conclusie

Never Alone: Arctic Collection is een game die de sfeer direct in beeld en geluid overbrengt op de speler. De filmpjes over de oorspronkelijke bevolking van Alaska maken dit spel ook echt de moeite waard om te spelen. Arctic Collection kost echter in de Nintendo eShop €14,99. Voor een niet al te lange game inclusief DLC van ruim zeven jaar oud is die prijs aan de hoge kant. Ook hadden de besturing en de functies checkpoints en automatische opslag een optimalisatie kunnen krijgen na al die jaren. Inmiddels is een vervolg van Never Alone in preproductie bij E-Line Media en hopelijk worden die optimalisaties daarin doorgevoerd. Never Alone: Arctic Collection is een prachtige game in al z’n eenvoud, maar de opeenstapeling van kleine frustraties overschaduwen wel een beetje het goede gevoel.

+ Een traditioneel verhaal prachtig verwerkt in deze game
+ Sfeervolle game in beeld en geluid
+ Liefde voor kunst en cultuur van de oorspronkelijke bevolking van Alaska

– Besturing heeft wat optimalisatie nodig
– Hoge prijs voor een korte en oude game

DN-score: 7,0