Bijna iedereen zal ooit wel van Asterix & Obelix gehoord hebben. Of het nu de games zijn, de stripboeken of de films. Deze helden uit de Franse stripboeken zijn namelijk wereldberoemd. De afgelopen jaren zijn er al drie games van Asterix & Obelix op de Nintendo Switch verschenen. Nu heeft uitgever Microids Asterix & Obelix: Slap Them All! uitgebracht. Zal deze game leuk zijn voor iedereen of alleen voor de echte Asterix & Obelix-fans? Je leest het in onze review.
Verhaal
Asterix & Obelix, de bekendste Galliërs, gaan in deze 2D-beat-’em-up op reis door meerdere verhalen. Deze verhalen zullen de fans van de stripboeken mogelijk herkennen. Deze zijn namelijk zeer trouw gebleven aan het origineel. Daarbij is er wel een nieuw verhaal toegevoegd die speciaal voor deze game is gemaakt. Naar mijn mening is het toegevoegde verhaal vrij cliché, maar alsnog is het een leuke toevoeging. De verhalen worden in 6 acts verteld met in elke act heel wat levels. Zo ga je in de eerste act naar Brittannië en in een latere naar Egypte. Hoe het verteld wordt, vind ik een echt pluspunt. Het wordt namelijk door middel van prachtige beelden verteld alsof je een stripboek leest. De beelden zijn dus statisch met tekstwolkjes zoals je kent uit de strip. Een nadeel is wel dat de stukken verhaal tussen de levels aan de korte kant zijn. Dat had voor mij wel wat uitgebreider gemogen.
Versla de vijanden!
De levels in Slap Them All! zijn typische 2D-beat-’em-up levels. Daarin speel je als Asterix of Obelix, maar je kan tijdens het level altijd wisselen tussen de personages voor een volle levensbalk. Ook is er de optie om met zijn tweeën te spelen en dan is de een Asterix en de ander Obelix. Ik heb me enorm vermaakt in de coöpmodus. Dit is voor mij hoe je het beste van deze game kan genieten. In een level heb je de mogelijkheid om van links naar rechts en van boven naar beneden lopen. Ondertussen kom je allerlei vijanden tegen die je moet verslaan. Ik had verwacht dat er wel uitleg zou komen over de besturing, maar dat komt er helaas niet duidelijk in voor. Om te weten wat de besturing is moet je zoeken in de instellingen. Pas dan krijg je een duidelijke uitleg. Er zijn een aantal knoppencombinaties die je moet leren, maar uiteindelijk gebruik je die niet veel. Voor mij kwam het namelijk eerder neer op button mashen waarmee de levels uitstekend te voltooien zijn. Daarnaast voelt de besturing om te lopen in het begin wat stijf aan, maar het is niet onspeelbaar. Na een aantal levels gespeeld te hebben leer je de besturing beter te gebruiken, waardoor het uiteindelijk soepel genoeg is. Al met al is de besturing voldoende voor deze game als je het eenmaal onder de knie hebt.
De levels zijn allemaal vrij kort. Daar had voor mij meer variatie in mogen zitten. Gelukkig is er soms wel een ander soort level dan 2D-beat-’em-up tussendoor. Dan gaat het bijvoorbeeld om button mashen zodat je de vijand in een soort hardloopwedstrijd inhaalt. Grappig dat het er in zit, maar er had wel wat meer aandacht aan besteed of verder uitgewerkt mogen worden.
Niet alles is even duidelijk
Een groot nadeel van de game is de hitbox. Wanneer je midden in iets of iemand staat, dan raak je niks. Daarom moet je dus aan de zijkant van iets of iemand staan om raak te slaan. Dat maakte het voor mij in het begin nogal onduidelijk hoe ik een vijand kon raken. Ik sloeg steeds mis terwijl ik dacht raak te slaan, maar ook dat leer je na een paar levels spelen. Daarbij maakt het levelontwerp het je soms onnodig lastig. Op momenten zitten er namelijk zuilen door het beeld waar jouw personage achter loopt. Je ziet dan niet of er vijanden komen en of je ze überhaupt raakt. Verder is er weinig ruimte voor fouten als het scherm volloopt met vijanden. Eenmaal klemgezet door al die vijanden vallen ze jou aan. Dan ben je in een paar klappen weg en mag je het level helemaal opnieuw doen. Vooral in het begin was dit irritant, maar naar mate ik meer speelde leerde ik daar wel mee omgaan.
Vijanden zijn sterk en nemen dus met bepaalde aanvallen een enorme hap uit jouw levensbalk. In baaslevels verwacht je tegen een sterke baas te moeten vechten, maar een simpele Romein is vaak sterker. Dat vind ik een beetje apart. Ook is het pas na een paar seconden dat een vijand neer is gegaan duidelijk of hij echt verslagen is. Op het moment dat je hem hebt verslagen knippert de vijand en verdwijnt dan. Maar aangezien dat pas na een paar seconden gebeurt, vraag je je af of hij nog zal opstaan. Dit heb ik op drukke momenten als hinderlijk ervaren.
Verbeter jouw highscore
Na het uitspelen van het verhaal speel je een nieuwe modus vrij. In deze modus kan je alle 50 levels opnieuw spelen. Het doel is om dan steeds jouw eigen highscore te verbeteren. Het is een goede modus als je er plezier uit haalt om steeds dezelfde levels opnieuw te spelen, maar ik haal daar niet zo veel plezier uit. Er zit wel een rare keuze in deze modus: na het spelen van een enkel level word je onmiddellijk teruggestuurd naar het titelscherm. Het lijkt mij logischer dat je terugkeert naar het scherm waar je uit de vele levels kan kiezen.
In beide modi heb je gelukkig de optie om een geschikte moeilijkheidsgraad te kiezen. Er is keuze uit vier verschillende opties van makkelijk tot zeer moeilijk. Ik had het gevoel dat het meer op kinderen gericht was dan op de volwassen gamer, omdat het allemaal net iets te makkelijk is. Hierdoor kan het voor de fan van dit genre aan de makkelijke kant zijn.
Audiovisueel
Audiovisueel is het top. De artwork lijkt direct uit de stripboeken overgenomen te zijn. Het is prachtig hoe alles, zowel de levels als het verhaal, in die stijl is vormgegeven. Dit vind ik een enorm pluspunt. Het past goed bij het type game en zo hoort voor mij Asterix & Obelix te zijn. Het is wel jammer dat de levels, en dus de artwork, op een gegeven moment wel meer van hetzelfde worden. In het begin is er nog een beetje afwisseling van levels, maar het gaat per act steeds meer op elkaar lijken. Het piratenschip wordt bijvoorbeeld inspiratieloos hergebruikt in elke act… Daarnaast wordt de muziek ook goed gebruikt. Het past bij de levels en de muziek past zich aan aan het gebied waarin het level zich afspeelt. Daarmee is het totaalplaatje compleet.
Conclusie
Asterix & Obelix: Slap Them All! is het allemaal net niet, maar is nog wel voldoende voor wat het wil doen. Zo heeft het een verhaal en 50 levels, maar het had wat uitgebreider gemogen aangezien alles vrij kort is. De verhaalmodus heb ik namelijk in 6 uur uitgespeeld. Er lijkt meer tijd en aandacht in het audiovisuele aspect te zitten dan de game zelf. Al betekent het niet dat het een slechte game is. De besturing is goed wanneer je er even mee gespeeld hebt en ook de hitbox krijg je onder de knie. Verder is de moeilijkheidsgraad handig zodat het voor zowel kinderen als Asterix & Obelix-fans leuk blijft. Mocht je er erg van houden om levels opnieuw te spelen dan zit dat er ook in. De game is dus redelijk, maar niet al te bijzonder op de artwork na. Daarom raad ik je deze game alleen aan als je fan bent van Asterix & Obelix en beat-’em-ups kan waarderen.
+ Prachtige artwork
+ Goede besturing na wat oefenen
– Onduidelijk hoe sterk vijanden zijn en slechte hitbox
– Het verhaal en de levels zijn kort
DN-Score: 6,0
Als fan van de Asterix stripalbums wacht ik sinds Asterix & Obelix XXL 2 op de PlayStation 2 op een fatsoenlijke Asterix-game… XXL 3 was gewoon belachelijk slecht en wachtte af hoe Slap Them All zou zijn. Deze review helpt me wel op weg. Geen instant klassieker of top-stripgame, maar wel eentje om in de gaten te houden bij een aanbieding.
Jammer! Ze kunnen zo veel leuks ermee doen!
Ja hier keek ik ook best wel naar uit. Die Asterix en Obelix games op de Snes waren echt geweldig. Dit is natuurlijk wel een beat m up en een beetje anders maar toch…..Wachten tot ie in prijs zakt dan maar… ( wat bij Nintendo meestal 5 euro is ofzo :p )
Die vijf euro is natuurlijk alleen met 1st party dus deze kan best prima in de aanbieding komen.