[Review] Dice Legacy – Verspeelde kansen

Weet je, ik hou best van dobbelstenen. Ze zijn gemaakt om een beetje willekeurigheid in je leven te brengen en in de meeste gevallen doen ze dat best goed. Denk bijvoorbeeld aan Monopoly. Wat is er nou mooier dan telkens het hotel van je tegenstander ontwijken door een goed gegooide worp? Dat geluk krijg je van dobbelstenen, geluk dat met eenzelfde worp net zo hard weer afgenomen kan worden. Het zorgt ervoor dat spelletjes zoals Monopoly interessant blijven, maar dat werkt natuurlijk niet overal. Niet elk spel is gebaat bij deze “randomness” en toen ik de woorden “roguelike city building game with dice” hoorde was ik dan ook meteen geïntrigeerd. Dobbelstenen in een bouwgame? In mijn beleving probeer je in dat soort games zo efficiënt mogelijk te werk te gaan, om op een gegeven moment een zelfvoorzienende stad te bouwen. Dobbelstenen hebben nou niet echt een plek in iets dat goed moet lopen, lijkt me. Maar he, ik ben altijd voor nieuwe ideeën. Misschien is dit wel de missing link, het aspect dat building games nog interessanter maakt dan ze al zijn. Of misschien ook niet.

Dobbelstenen in plaats van werkers

In ieder geval eerst de gameplay. In Dice Legacy speel je een groep mensen dat gestrand is op een vreemd ringvormig continent. Met niet veel anders te doen dan overleven ga je aan het werk om grondstoffen en andere materialen te verzamelen, om daarmee een kleine nederzetting op te zetten. Je begint de game dan ook met één koning en vijf dobbelstenen. Dobbelstenen? Jazeker, je werkers worden in deze game gerepresenteerd door dobbelstenen. Dit brengt meteen een aantal aparte gameplay-mechanieken met zich mee. Allereerst zul je (tot op een bepaalde hoogte) geen moeite hoeven te doen om aparte werkers te maken. Je hebt in deze game geen houthakkers, bakkers, slagers, boeren of wat dan ook nodig, iedere dobbelsteen heeft een aantal functies waar dit gewoon allemaal onder valt. Zo zul je met “bouwen” alles kunnen bouwen, kun je met “verzamelen” zowel hout hakken als de mijnen in gaan om staal, steen en goud te vinden, en kun je met “explore” de wereld verkennen. Later kun je dobbelstenen maken uit andere klassen (zoals bijvoorbeeld kooplui en soldaten) die een aantal unieke acties met zich meebrengen. Zo kunnen soldaten nederzettingen aanvallen, kunnen kooplui goederen ruilen en kunnen staatsburgers studeren waarmee je buffs en andere gebouwen kunt vrijspelen. Klinkt simpel genoeg, maar het idee van deze game is dat je niet zelf mag kiezen wat deze werkers gaan doen. Nee, het zijn dobbelstenen, dus zul je ze moeten rollen. En dit is dan ook waar het meeste van de gameplay om draait. Het beheren van je resources en het bepalen wat je dobbelstenen gaan doen. En hoewel dit een leuk idee is werkt het toch allemaal niet zo heel lekker.

Alles is duur in de wereld van Dice Legacy

Allereerst hebben je dobbelstenen een aantal levens. Elke keer als je een dobbelsteen rolt gaat er een leven af, en als zijn levens op zijn gaan ze dood. Nu zijn er zat methoden om deze levens op pijl te houden en nieuwe dobbelstenen te maken, maar het zorgt ervoor dat je niet eindeloos opnieuw wilt rollen. Omdat het op peil houden van levens wel resources kost wil je eigenlijk zoveel mogelijk werken met de dobbelstenen die je hebt. Maar wat nou als je een werker nodig hebt die de molen bemand, en je die nou net niet rolt. Wat dan? Dit zijn vragen die de game interessant hadden kunnen maken, ware het niet dat alles zoveel resources nodig heeft dat het simpelweg frustrerend is. Om even een voorbeeld te geven: om het leven van je dobbelstenen op peil te houden heb je eten nodig. In het begin vind je deze in de wereld (zo kun je op jacht of vind je aangespoeld eten) maar plekken in de wereld gaan op. Op een gegeven moment moet je dus zelf eten maken. Een mogelijkheid om dit te doen is het verbouwen van graan, maar dit gaat niet zomaar. Allereerst moet je dit maken met (x0) hout. Dan moeten twee werkers het ploegen voor 30 seconden. Dan moeten ze het zaaien voor 30 seconden. Dan oogsten (ook 30 seconden). Dit doen ze niet achtereen, je zult elke keer twee dobbelstenen opnieuw moeten rollen die dit kunnen. Graan kun je alleen niet zo eten, dit moet je dan bewerken in een molen, met een werker en 30 seconden. Dat zijn dus zeven dobbelstenen en twee minuten om eten te maken, die je waarschijnlijk meteen nodig hebt om die dobbelstenen weer te healen. En alsof dat nog niet erg genoeg was, graan groeit niet in de winter! De game speelt met jaargetijden, en in de winter groeit er niets. Je dobbelstenen bevriezen als je ze niet warm houdt, en bevroren dobbelstenen kunnen niets. Mag jij raden hoeveel resources en tijd het warm houden van je dobbelstenen nodig heeft. (hint: heel veel)

Frustrerende gameplay loop

En dit is nog maar één voorbeeld. Mijn grootste frustratie kwam van statuseffecten die dobbelstenen en gebouwen kunnen hebben. Zo is bevriezing een hele irritante, maar op een gegeven moment kom je er ook achter dat je niet alleen bent. Groepen mensen uit het noorden vallen je kamp binnen, en als je ze niet stopt kunnen deze flinke schade doen aan je nederzetting. Sommigen maken je werkers ziek (waardoor het leven van je dobbelstenen langzaam afneemt zelfs terwijl je ze niet rolt) andere slopen gebouwen of zetten deze in de brand. Brand is vooral een leuke, omdat je hier een bepaalde tijd hebt om het te stoppen, en het heel snel naar andere gebouwen overspringt. Als je de aanvallers echter stopt heb je kans om gewond te raken, en gewonde dobbelstenen die nogmaals gewond raken gaan dood, ongeacht hun levens. Nu is het niet zo dat je er niets aan kunt doen. Een apotheek kan gewonde en zieke dobbelstenen genezen, een werker kan vlammen blussen en soldaten kunnen de aanvallers stoppen. Daarnaast kun je op een gegeven moment een heleboel buffs en gebouwen vrijspelen die dit tegengaan of in ieder geval makkelijker maken. Maar zelfs als je al die dingen hebt vrijgespeeld kost het gewoon teveel tijd en moeite. Het probleem is namelijk dat je alles handmatig moet rollen en selecteren. Gewonde dobbelstenen gaan niet op eigen houtje naar de apotheek, nee die moet jij er inzetten en de benodigde resources selecteren. Daarna moet jij ze eten geven om hun leven terug te geven. En daarna moet je ze zelf weer aan het werk zetten. Het voelt een beetje alsof je constant pleisters op kleine problemen aan het plakken bent, terwijl je geen tijd hebt om aan het grote probleem te werken.

Verloren potentie

En het is zo jammer. De game ziet er namelijk prachtig uit. De vreemde discvormige wereld pakte meteen mijn interesse, en ook de gebouwen, het land zelf en alle details eromheen zien er prachtig uit. Zelfs de afbeeldingen van bijvoorbeeld de koningen en de raad zien er goed uit en de muziek en geluidseffecten zijn ook fantastisch gedaan. En de game draait goed, zowel in docked als in handheld. De controls zijn in het begin misschien wat lastig, maar zijn met wat oefenen wel onder de knie te krijgen. Omdat het een city building game is heb je natuurlijk erg veel opties, en die moeten allemaal beschikbaar zijn. Iedere knop heeft daardoor zijn eigen functie, en het zal even duren voordat je dit in de vingers hebt. Maar het is zeker te doen. En het is ook best te zien dat er over de gameplay is nagedacht. Het werkt alleen niet. Het balanceren van dobbelstenen en resources is frustrerend, en een echte roguelike is het helaas ook niet. Je kunt op een gegeven moment dobbelstenen “ascenden” om mee te nemen naar een volgende run (laat ik het maar niet hebben over de resources die je daarvoor nodig hebt ) maar behalve dat je in het begin dan andere dobbelstenen hebt en je een andere koning en moeilijkheidsgraad kunt kiezen veranderd er niets aan de gameplay loop. Het doel blijft hetzelfde en wat je moet doen om er te komen ook.

Conclusie

In de opzet is Dice Legacy best een leuk idee. Het is een typische city builder game met een duidelijk doel: bouw een nederzetting en hou deze in leven. De game is daarnaast interessant weergegeven, afspelend in een discwereld die je niet zo vaak tegenkomt met een dreigement die ook best interessant is. Er wordt gehint dat de personen uit het noorden iets meer willen dan je alleen maar tegenhouden. Het probleem is alleen dat de gameplay loop niet werkt. Niet alleen is deze tijdsintensief omdat je alles zelf moet doen, ook weegt de moeite die je moet doen niet op tegen wat je eruit krijgt. Elke actie kost teveel resources, of het nou grondstoffen zijn die je verzamelt of levens omdat je een dobbelsteen opnieuw moet gooien. Risico’s kun je hierdoor niet nemen omdat ze het niet waard zijn, waardoor ook het hele roguelike gedeelte (experimenteren en doodgaan tot je iets gevonden hebt dat wel werkt) wegvalt. Uiteindelijk blijf je dan ook zitten met een game die vooral frustreert. De mogelijkheden die geboden worden kunnen niet voorkomen dat je telkens weer in dezelfde gameplay loop belandt, diegene van stressvol heen en weer rennen om kleine problemen op te lossen terwijl er grote zijn.

+ Grafisch mooie game, interessante wereld

+ Game loopt vloeiend, tekst is klein maar goed te lezen

– Gameplay loop is frustrerend.

– Geen ruimte voor experimentatie, risico’s zijn het niet waard

– Dobbelstenen zitten de gameplay in de weg

– Roguelike aspect is te verwaarlozen

DN- Score: 5,7