Iedereen heeft wel eens een rhytm game gespeeld. Je bent misschien bekend met Guitar Hero, of spellen zoals Rhythm Paradise. Misschien zelfs met spellen zoals Osu!. Arcaea is in essentie heel erg simpel: tik de juiste noten aan op het juiste moment terwijl er begeleidende muziek wordt afgespeeld. Simpel? Simpel! Sterker nog, Arcaea is een spel dat origineel voor mobiele apparaten is gemaakt. In de Switch-versie hebben ze nu ook een manier om met de Joy-Con of via een Pro Controller te spelen, in plaats van met de vingers te tikken. Of dat goed uitpakt lees je in deze review.

Hoe tik ik de wat?

Arcaea begint simpel. Je hebt vier rijen waarin de noten langzaam naar je toe komen gegleden om ze dan aan te tikken op de muziek. Al snel komt er een tweede rij boven: de Sky Input. Hier komen niet alleen noten, maar ook sporen te voorschijn die je dan voor een tijd moet indrukken en volgen. Nog een stap verder en de sporen op de bovenste rij gaan niet alleen van links naar rechts, maar ook van boven naar beneden. Wat begint als vier simpele rijen eindigt met een stortvloed van noten en sporen die door elkaar, over elkaar, naast elkaar, ‘alles-wat-je-maar-kan-bedenken’-elkaar in je beeld voorbij schieten. Gelukkig heb je zelf wat controle over de moeilijkheidsgraad. Je hebt een makkelijke (past), gemiddelde (present) en moeilijke (future) modus.

De beat te pakken

Dat is het spel in de basis, maar wat het spel echt leuk maakt zijn de nummers en het tikken op die nummers. Het begin voelt wat traag aan voor iemand die meerdere rhythm games heeft gespeeld, maar zodra er wat meer noten bijkomen voelt het alsof je ook echt het nummer ”speelt”. Het is moeilijk te beschrijven maar bij bepaalde nummers dan zit je er echt in. De muziek is veelal drum & bass, trance, JPop, electronic en meer. Niet alle nummers vallen even goed in de smaak, maar er zit veel tussen wat enorm goed klinkt en perfect is om op mee te tikken. Hierin schittert de gameplay; de ups en downs van het nummer trekken je in de ervaring doordat de noten en balken zich daar op aanpassen.

Besturing: Tikken? Tappen? Klikken?

Hoe zit het dan met de besturing? Is het via het touchscreen het beste te spelen, of moet je voor de moeilijke nummers toch naar de controllers grijpen? Persoonlijk vind ik beide manieren van spelen heel fijn. Via controller of Joy-Con zijn er de richtingstoetsen en knoppen om de verschillende noten aan te tikken. Een knop in combinatie met een stick zorgt voor besturing van een spoor. Hierdoor voelt sporen volgen heel goed aan, maar voelt knoppen aantikken erg makkelijk. Makkelijk? De knoppen zijn namelijk niet gekoppeld aan één specifiek spoor. De X-knop kun je zowel gebruiken voor het 3e als het 4e spoor, terwijl de A-knop hetzelfde doet. de Y en B-knop besturen dan juist weer spoor één en twee tegelijk. Dit is gespiegeld voor de richtingsknoppen. Knoppen boven of onder? Geen punt, dezelfde knoppen.

Hierdoor miste ik diepgang. Ik had mezelf aangeleerd dat elke knop één spoor heeft. Ik verwachtte dat later in het spel dit namelijk van elkaar gescheiden zou worden en vergelijkbaar zou zijn met bijvoorbeeld Guitar Hero. Gemiste kans. Aan de andere kant speelt juist het nadeel dat het combineren van een spoor en knoppen, zeker als die elkaar kruisen, heel moeilijk en onnatuurlijk aanvoelt. Op lagere moeilijkheidsgraad is het nog niet een probleem maar bij de gemiddelde tot moeilijke nummers valt het op. Daartegenover het touchscreen. Dit voelt heel natuurlijk aan, maar is een stuk intensiever (in ieder geval voor mij). Knoppen ben ik gewend, maar mijn vingers over het scherm bewegen vereiste toch wat meer wennen. Ook was een niet schuivende ondergrond wel handig.

Wacht, zat er een verhaal in?

Ik zou graag nog verder willen gaan over het verhaal van Arcaea, maar die is goed weggestopt. Het tikt ook aan op het grootste “probleem” van het spel. Arcaea is een anime vormgegeven spel met meerdere karakters met hun eigen krachten die je kunt vrijspelen en waarvan je een verhaal kan doorlopen. Het jammere is alleen dat je alles moet vrijspelen. Ik zei in het begin al dat Arcaea eigenlijk een mobiele game was, en dat merk je door hoe het spel is opgebouwd. Het lijkt mee te vallen, maar nummers, karakters, verhaal en nog meer nummers zitten weggestopt. Ik ben er fan van, want het betekent dat ik naar iets toe werk in plaats van alleen maar nummers speel. Het is op punten echter wel erg bont gemaakt om nummers of personages te bereiken. Soms moet je zelfs het verhaal vrijspelen tot een bepaald gedeelte voordat je een nummer kan krijgen, maar dat verhaal moet je ook weer vrijspelen door andere nummers vrij te spelen enzovoorts. Verder gooit het spel je in het diepe. Je kunt karakters vrijspelen, maar ook wisselen en levelen, maar wat is het nut daarvan? Er is een World modus, waarin je door het spelen van nummers progressie boekt en dingen vrijspeelt. Song Play is simpelweg het spelen van nummers of oefenen. Als laatste is er Story Mode waarin je het verhaal van de karakters en Arcaea kan lezen.

Eindnoot

Al met al raad ik Arcaea aan voor mensen die houden van rhythm games en van de type muziek die de game bevat. Ik betrap mezelf erop dat ik mee aan het knikken ben met de nummers en dat ik elke keer weer denk: “Ach, nog één nummer. Dan kan ik daarna dat nummer doen en heb ik dat vrijgespeeld en kan ik misschien-“. Het spel trekt me constant terug. Beide manieren van besturen bevallen mij en vind ik leuk om te oefenen.
Ik raad het spel dan ook af voor iedereen die ook maar één van bovenstaande punten niet leuk vind. Hou je niet van grinden, de muziek of de besturing? Laat Arcaea dan vooral aan je voorbij gaan. Twijfel? Bekijk dan video’s of probeer het spel eerst gratis op je telefoon. Ik ga zomenteen in ieder geval nog even dat ene nummer opnieuw proberen.

+ De muziek en gameplay werken enorm goed samen
+ Genoeg te doen en te proberen
+ Een spel waarin het onderbelichte touchscreen goed tot zijn recht komt
+ “Easy to grasp, hard to master” spel
– Waarom moet ik uren grinden om een nummer vrij te spelen?
– Besturing heeft soms merkbare nadelen
– Er wordt gepocht met karakters en verhaal, maar die voegen niet veel toe aan het daadwerkelijke spel
– Het spel gooit je in het diepe wat betreft menu’s en andere functies

DN-Score: 7,5