Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] Lost Words: Beyond the Page

Een bijzondere ervaring? Of slaat het de plank mis?

Lost Words: Beyond the Page is een recent verschenen spel van makers Sketchbook Games en Fourth State. Het spel kwam uit op meerdere platformen, maar in deze review focus ik me op de Switch-versie. In trailers en afbeeldingen kun je goed zien wat voor prachtige artstijl er in de game zit, en in deze review neem ik jullie mee in mijn ervaring met het spel.

Een meeslepend verhaal

Als eerste, het belangrijkste. In Lost Words beleef je de gedachten en emoties van een meisje genaamd Izzy, doormiddel van haar dagboek. Ze wil schrijfster worden en begint daarom ook aan een fantasieverhaal. Hierdoor krijgt het spel twee verhaallijnen. Aan de ene kant beleef je wat Izzy meemaakt, en aan de andere kant zit je in een fantasiewereld waarin je Robyn (of één van de andere mogelijkheden) helpt een draak te vinden.

De verhaallijn van Izzy is met gemak mijn favoriet. Hierin beginnen we met haar oma. Deze krijgt al snel in het verhaal een beroerte en is hierna niet meer hetzelfde. Izzy is nog jong en heeft het erg moeilijk met haar eigen emoties en hoe de wereld om zich heen met deze situatie omgaat. Het verhaal wordt op alle vlakken niet alleen visueel zichtbaar als tekst in het dagboek, maar ook Izzy die alles vertelt. De emoties wanneer Izzy haar oma in het ziekenhuis beland, zijn meeslepend en emotioneel. Breekbaar. Als het ergste gebeurt laat het spel dit weten met voorzichtige woorden. Twijfel. Een passende reactie op wat er gebeurt. Maar ook onbegrip en boosheid komen sterk en krachtig naar voren. Hoe de ouders en Izzy omgaan met de rouw, en wat de impact is op een persoon wordt allemaal met zorg en liefde door het spel aan de speler verteld.

De andere verhaallijn is Robyn die haar dorp probeert te redden door verloren vuurvliegjes te verzamelen, en een draak te vinden. Dit is een verhaal dat Izzy schrijft terwijl je het spel speelt. Het zorgt voor leuke situaties waarin Robyn niet goed weet wat ze moet doen, omdat Izzy er ook nog niet helemaal over uit is. Het sterkste van deze verhaallijn is hoe de gevoelens van Izzy doorbloeden in de wereld en beleving van Robyn. Het verhaal is hierin meer een medium om tot inzichten te komen en om op een symbolische manier alles neer te zetten. Soms is dit goed gedaan, en andere keren ligt het er wat te dik bovenop.

Een kunstwerk

Als eerste moet ik zeggen dat de art fenomenaal is. Het verhaal omvat een moeilijk onderwerp. De art in het spel is dan ook lovenswaardig omdat het helpt om de emoties, gevoelens en gedachten over te brengen. In het dagboek worden zinnen doorgekrast, val je door woorden heen, en komen tekeningen prachtig tot leven terwijl je door de pagina’s heengaat. Ik had niet verwacht dat er zo’n aandacht zou zijn gegeven aan de art in het dagboek, maar het is meer dan welkom. De stijl is een prachtige waterverf die tot leven komt op je beeld en de wereld van Lost Words verrijkt.

Verder is de stem van Izzy bovenal geweldig voor het verhaal, en zorgt voor de emotionele band van het karakter met de speler. Voor de muziek is ook alle lof. Het zal geen muziek zijn die je in de komende jaren nog zal herinneren, maar het doet het goed. De stukken van David Housden zorgen dat het verhaal en de levels vol voelen. Waar nodig neemt de muziek afstand om in andere delen juist aan te zwellen om het verhaal kracht bij te zetten.

De smet op het canvas

Bovenstaande lezen denk je misschien: “Dit klinkt allemaal geweldig! Wordt dit een 10?”. Nee. Voor alle lof die ik heb voor het verhaal, de art en de muziek, hoe slechter ik kan spreken over de gameplay. In het spel beweeg je een karakter, in het dagboek is dit over woorden en zinnen en in de fantasiewereld is dit door mooi vormgegeven levels. Lost Words: Beyond the Page is een 2D platformer. Ik wil zeggen met puzzelelementen, maar het is de term niet geheel waard. Het coole en grootste spel-element zijn woorden. Tijdens het spelen zullen er woorden in zinnen loskomen, deze kun je dan met een vuurvliegje oppakken en gebruiken om de rest van de wereld te beïnvloeden. Het woord ‘Rise’ bijvoorbeeld, gebruik je om stenen vanuit de grond omhoog te bewegen zodat je een hoger platform kan bedenken. In de dagboeklevels zullen woorden vooral worden gebruikt om de speler te helpen navigeren of om een stukje verhaal kracht bij te zetten. Er zijn momenten waarbij de speler een keuze heeft uit enkele woorden, waarin de keuze een impact heeft op het spel, maar echt verandering geeft het niet.

Hierin ligt mijn teleurstelling. Het idee is namelijk enorm tof. Verschillende woorden bewaar je in de fantasielevels. Ik had verwacht voor wat puzzels te komen staan, maar dit blijft allemaal uit. Er is geen diepgang op het gebied van gameplay. Elk hoofdstuk krijg je een nieuw woord en daarmee haal je het level. Soms is er een mix van twee woorden, maar het is erg oppervlakkig en mist een diepgang die heel erg goed zou hebben gepast in dit spel. Het is een grote misser waardoor het spel meer aanvoelt als een verhaal waar je als toeschouwer doorheen loopt, dan dat je echt een spel speelt.

Conclusie

Het spel is super voor iedereen die een rustige, makkelijke ervaring wil. Het woord ervaring is hierin het meest gepast. Alle positieve punten van dit spel zorgen voor een emotionele beleving; het is dan ook geen lang spel en is in zo’n 5 tot 10 uur uit te spelen. Het ligt eraan of je nog terug wil om nog net die ene gemiste vuurvlieg te pakken, of om te kijken wat andere keuzes doen met het verhaal. Het spel is een beleving, en een mooie beleving wat dat betreft. Maar als je zoekt naar een platformer of een echt puzzelspel dan moet je verder zoeken. Rhianna Pratchett, de vrouw achter het verhaal, heeft veel van zichzelf in het spel gestoken en ik ben tevreden met wat ik er uit heb gekregen, maar ik had graag meer gezien van de ‘woordenmagie’ en wat daarmee gedaan had kunnen worden.

Eindcijfer: 6,6