Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] Indivisible

Aangekondigd in 2015, was het de lange wacht waard?

Indivisible kwam voor het eerst aan het licht op de Anime Expo die in 2015 plaatsvond. Hier werd het spel door Lab Zero Games aangekondigd bij hun Skull Girls panel. Wat maanden gingen voorbij en de crowdfunding campaign voor Indivisible verscheen op de website Indiegogo. Als de ontwikkelaar, Lab Zero Games, het gestelde doel van $1.500.000 zou halen, zou de uitgever 505 Games er nog een handje geld bovenop doen. Helaas werd dit doel eerst niet behaald, omdat niet genoeg mensen de ontwikkeling van het spel steunde.

Als een laatste redmiddel werd de Kickstarter van Indivisible met 20 dagen verlengt, waardoor het gestelde doel van $1.500.000 wél werd behaald. Vier jaar later kwam het spel uit in Amerika en Europa voor verschillende consoles, met een ongeplande Nintendo Switch release even later. Heeft de ontwikkelaar in die vier jaar het meeste uit het spel gehaald? Zitten er geen bugs of haperingen in de ongeplande Nintendo Switch-versie? Je leest het allemaal in mijn review!

Er zitten mensen in mijn hoofd!

Het spel volgt een nogal apart meisje genaamd Ajna. Nadat de kwaadaardige Ravannar haar dorpje platbrand én een van zijn handlangers haar vader vermoordt, wilt Anja wraak. In deze chaos ontwaakt ze een nieuwe vaardigheid, waarmee ze mensen in een spirituele omgeving in haar hoofd kan ”opsluiten”, wat uiteindelijk resulteert in een hele hoop leuke en niet-zo-leuke groepsgenoten!

Nadat de chaos voorbij is, zweert Anja om wraak te nemen op Ravannar én meer te weten te komen achter haar bestaan. Waarom heeft ze bijzondere aparte krachten? Waarom wordt ze blauw als ze boos wordt? Allemaal vragen waarop Anja antwoorden wil.

Een van de gevaarlijkste dingen die een ontwikkelaar in een spel kan doen, is het hebben van te veel ”hoofd”-groepsgenoten. Je moet hierbij letten op hoe je ze schrijft in het hoofdverhaal, terwijl je ook nog eens hun persoonlijkheden en achtergrondverhaal uitwerkt. Indivisible heeft héél veel groepsgenoten, maar liefst achttien verschillende individuen zul je tijdens je reis tegen het lijf lopen.

Het hoofdverhaal van Indivisible is héél vermakelijk met een goede mix van grappige en serieuze momenten. Een deel van wat het zo vermakelijk maakt zijn alle verschillende personages die je tijdens de lange reis vergezellen. Natuurlijk zijn bepaalde personages beter uitgewerkt dan andere, maar dit mag de pret niet drukken. Het spel biedt namelijk genoeg variatie aan in designs, speelstijlen en persoonlijkheden zodat geen enkele scène in het spel saai of leeg voelt.

Spring, hak en ren je een weg door de verschillende gebieden

De gameplay van Indivisible is redelijk uniek, het maakt gebruik van het sub genre genaamd ”Metroidvania” en gooit daarbij wat RPG-elementen in de mix. Hierbij ren je in de gebieden zoals je dit gewend bent in Metroidvania-games, maar zodra je je bijl zet in een vijand begint een redelijk uniek gevechtssysteem.

Dit gevechtssysteem maakt gebruik van Ajna en die van Ajna’s bondgenoten. Elk karakter heeft een verschillende knop waarmee je ze laat aanvallen, en die aanval kan ook nog eens veranderen gebaseerd op welke kant je de joystick opduwt. Daarnaast heeft elk karakter ook nog eens allemaal andere speciale aanvallen die je kunt activeren door beide ”triggers” bovenaan je controller in te duwen, op de knop te drukken van het personage waarvan je de speciale aanval wilt activeren en gaan met die banaan!

In het spel zijn er, zoals ik al zei, achttien verschillende personages. We weten al dat deze in persoonlijkheid enorm divers zijn, maar hoe zit dit met hun speelstijl? Ik heb goed nieuws voor je! Ieder personage heeft een compleet andere manier waarop je ze kunt spelen. Terwijl één personage zich juist meer bezighoudt met het genezen van bondgenoten, kan een ander vallen zetten en weer een ander een reusachtige vogel oproepen. Het leuke aan dit gevechtssysteem is dat het enorm divers is, juist omdat je heel makkelijk van bondgenoten kunt veranderen buiten gevechten om. Het spel laat het aan jou over om de personages te vinden die het best bij je passen, en vervolgens je te leren hoe je het beste gebruik kunt maken van deze personages.

Ook wordt het Metroidvania-gedeelte van het spel enorm goed uitgevoerd. Tijdens Ajna’s reis zul je toegang krijgen tot steeds meer vaardigheden waarmee je door de wereld om je heen kunt navigeren. Dit zul je zeker nodig hebben, vooral als je de verscholen ”schatten” wil vinden. Het spel bevat een hoop rode kristallen waarmee Ajna sterker kan worden. Verzamel er een boel en ga naar het desbetreffende personage om je kracht óf verdediging te verhogen. Zijn het hoofdverhaal en deze rode kristallen niet genoeg reden om elk hoekje van een gebied te verkennen? Er zijn ook nog een hoop side quests waarmee je verschillende nieuwe bondgenoten kunt vrijspelen.

Een ongeluk zit in een klein hoekje…

Het is belangrijk om even aan te geven dat het gevechtsysteem in ”real time” afspeelt. Dit betekent dat de vijanden aan blijven vallen, zonder gebonden te zijn aan beurten. Je moet hierbij letten dat je op het juiste moment de schild knop indrukt en de schade die de vijand wilt toebrengen beperkt.

Naast de normale vijanden heb je ook nog de grote bazen waarvoor je moet opletten. Deze gevechten functioneren iets anders; elke baas heeft namelijk een uniek iets waarop je moet letten. Wat ik hiermee bedoel is dat je tijdens het gevecht met een baas te maken krijgt met twee soorten gameplay. Het ene moment ben je de zwakte van de baas aan het zoeken in een gevecht, het andere moment ben je objecten van de baas aan het ontwijken in de Metroidvania-stand. Dit zorgt ervoor dat alle baasgevechten intens en vers aanvoelen. Want wie wilt er nu geen intense momenten tijdens een baasgevecht?

2D-animatie goodness

Visueel ziet het spel er prachtig uit. Indivisible leunt namelijk niet op het realisme of 3D-omgevingen. In plaats daarvan maakt het spel gebruik van handgetekende omgevingen die een hoog level van detail bevatten. Ook zijn alle personages in leuke en speelse manier getekend waardoor ik het makkelijk vond om me in de personages in te leven.

Naast de stijl bevat het spel ook nog eens geanimeerde video’s waarin bepaalde momenten in het verhaal nog meer worden belicht. De algemene ”visual novel”-stijl van het spel is mooi, maar een geanimeerde video die nóg meer emotie van een karakter laat zien is in dit geval alleen maar welkom. Ik kijk ook niet raar op van de hoge kwaliteit animatie en tekeningen, aangezien grote namen zoals Yoh Yoshinari en de animatiestudio Studio Trigger (bekend van Kill la Kill en Little Witch Academia) hier aan gewerkt hebben.

More goodness!

Ook op muzikaal vlak heeft het spel niet stilgezeten. Dankzij de composer Hiroki Kikuta, bekend van zijn werk bij Secret of Mana, is ook de muziek in het spel dik in orde. Verder is het stemacteerwerk in het spel ook van hoge kwaliteit. Alle personages (naast de NPC’s die willekeurig in stadjes staan) zijn voorzien van een stem. Het spel maakt hierbij gebruik van een enorm diverse groep stemmen, met elk een eigen accent of toon erin verwerkt. Dit is nog een reden waardoor je de achttien personages uit elkaar kunt houden.

Conclusie

Is Indivisible het wachten waard geweest? Naar mijn mening: zeker weten! Ik ben persoonlijk niet zo van de Metroidvania-spellen, maar als een RPG-fan is dit wel een spel die me over de streep heeft getrokken. De karakters, het verhaal, het gevechtssysteem en de kleurrijke wereld kan ik geen genoeg van krijgen. Indivisible implementeert enkele unieke aspecten die ik nog niet eerder in een spel heb gezien en zorgt ervoor dat je je geen moment verveelt tijdens het ruim 20-uur durende hoofdverhaal.

Eindcijfer: 9,2