The Almost Gone is een puzzelspel waarin je op zoek gaat naar de waarheid. Wat is er met je gebeurd? Hoe is het gebeurd? Het verhaal is geschreven door Belgische schrijver Joost Vandecasteele, en heeft al een Award gewonnen voor best mobile game in België. Naast de pc en mobiel, komt dit bloedstollende verhaal 25 juni ook naar de Nintendo Switch! Wil je, voordat je een spel gaat kopen, wat meer weten over het verhaal en hoe het audiovisueel in elkaar zit? Hieronder kun je onze review vinden van The Almost Gone!
Schokkende ontdekkingen
Je wordt wakker in een kamer, je eigen slaapkamer om precies te zijn, maar alles lijkt een beetje raar. Je kasten zijn leeg en alles lijkt wel nep. Door op alles te klikken en in de kamer rond te draaien, ontdek je aanwijzingen over wat je volgende stappen moeten zijn. Na een kleine puzzel ontdek je een briefje in het handschrift van je vader: ‘ Kom naar de boomhut, hier is het veilig.’
Na nog een paar puzzels kun je de deur naar de bovenverdieping van het huis openen. Hier zijn verschillende dingen te vinden over het verleden van de hoofdpersoon, maar vooral over haar ouders. Je vindt een bruiloftstaart met een zwangerschapstest en rare brieven en pillen in het kantoor van je moeder. Na nog een paar ruimtes vol met puzzels kun je naar buiten. Yes! Naar de boomhut! Of toch nog niet…
De hoofdpersoon kijkt naar het huis vanaf buiten en komt erachter dat het hele huis nep is! Na verdere inspectie van de tuin vind je een verwijzing naar een psychiatrisch ziekenhuis, op naam van de moeder, vreemd… Het verhaal gaat verder, en je kan nu de tuin uit, de buurt verkennen. Het lijkt alsof er een politieauto is gecrasht in een boom, wat is hier gebeurd? Hier komt een nieuw mechanisme in het spel, met behulp van spiegels kun je een laserstraal verschillende kanten op sturen. Door dat te doen vind je weer dingen die je nodig hebt voor de puzzel.
Na wat geklungel met de laserstraal kom je in een appartementencomplex. Het blijkt dat het de woning van je oma en opa is, en de plek waar je vader is opgegroeid. Je leert over zijn verleden en hoe hij is opgegroeid. Hier komt weer een nieuw mechanisme in het spel, namelijk reizen tussen twee realiteiten. Sommige objecten brengen je naar een andere tijd of realiteit, in die alternatieve realiteit heb je weer spullen nodig om de puzzels op te lossen. Als je wat meer weet over je vader, ga je verder terug. Dit keer beland je in een psychiatrisch ziekenhuis. Waarom zou deze plek belangrijk zijn?
Werkt zoals het moet
De gameplay verliep naar mijn mening erg soepel. De kamers draaien wanneer je dat wil en alle knoppen werkten meteen. Er is niet echt een moment geweest dat ik dacht van; ‘hey, dit duurt veel te lang’ of ‘dit hoort niet’. Na elk hoofdstuk is er wel een laadscherm, maar die duurt maar een seconde. Ook krijg je voor elk hoofdstuk een paar zinnen te zien, die je nieuwsgierig maken voor het verhaal. Deze zijn wel erg klein en in heel erg cursief letterschrift geschreven, het was dus moeilijk te lezen als je niet heel intens naar je Switch aan het staren was.
Het verhaal is meeslepend. Terwijl je door de omgevingen puzzels aan het oplossen bent, ontdek je steeds meer kleine dingen. Hierdoor word je super nieuwsgierig en kon ik het spel persoonlijk niet wegleggen tot ik ten minste bij het volgende hoofdstuk was. Het geeft precies genoeg informatie op de goede momenten, en het verhaal wordt steeds heftiger hoe verder je speelt.
Simpel, maar effectief
Het spel heeft een simpele stijl, je enige focus is op de omgeving waar je de puzzels moet oplossen (de verschillende kamers) en de rest van de achtergrond is een effen kleur. Voor mij hielp dit om mijn hoofd erbij te houden en niet afgeleid te raken door de achtergrond, want die is er niet. Elk hoofdstuk van het spel heeft een verschillende stijl qua kleur, dit is heel mooi afgestemd en goed voor de rust van je ogen. Wat wel jammer is, is dat je niet kan inzoomen. Het deel van het scherm waarin je het spel speelt is redelijk klein, en soms moet je echt even met je ogen knijpen om bepaalde dingen te zijn. Een inzoom-functie zou een pluspuntje zijn dus.
De audio hebben ze naar mijn mening heel goed gedaan. Veel achtergrondmuziek is niet nodig, omdat je moet nadenken om de puzzels op te lossen (deze kunnen best ingewikkeld zijn en vereisen echt wat tandwielen die aan het werk zijn in je brein). Voor het grootste gedeelte is er dan ook een zacht achtergrondgeluid te horen. Een onheilspellend geluid, maar het past perfect bij het verhaal en de emoties die het wil overbrengen. Alle dingen waar je op kan klikken en waarmee je puzzels kan oplossen geven heldere geluiden. Het volume van alles bij elkaar is heel mooi afgestemd, niets is te hard of te zacht. Dus bij de audio weer: Simpel, maar heel effectief.
Tussendoortje
The Almost gone is een goed spel voor tussendoor. Niet te lang, maar wel lang genoeg om je aandacht erbij te houden en geïnteresseerd te blijven in het verhaal. Je zou het nog een keer kunnen spelen als je het echt leuk vond. Maar er zijn geen verschillende eindes of verschillende dingen die je in het spel kunt doen.
Conclusie
The Almost gone is een goed spel voor als je je hersens wil laten kraken en tegelijkertijd ook een spel vol verhaal wil spelen. De puzzels vereisen soms flink wat nadenken, maar door alles weer even na te lopen kom je altijd wel tot de oplossing, het is niet onmogelijk moeilijk. Het verhaal is meeslepend en emotioneel. Het heeft veel elementen van mishandeling en mentale gezondheid, dus wees wel zeker dat je deze onderwerpen emotioneel aankan! Het spel ziet er mooi uit met een simpele stijl, en de muziek en geluidseffecten zijn mooi afgestemd qua volume en passendheid bij de situatie. Wat mij betreft is dit spel zeker een aanrader!
Eindcijfer: 8,2
leuk spel!