[Review] Summer in Mara

Een paar maanden geleden kwam ik per toeval de advertentie van Summer in Mara tegen. Nieuwsgierig gemaakt door de schattige stijl en heldere kleuren klikte ik erop, en kwam op hun kickstarter pagina terecht waar een prachtige game werd neergezet. Een indie game geïnspireerd door het exploration gedeelte uit The Legend of Zelda: The Wind Waker, het boerderij leven uit Stardew Valley en een artstijl die rechtstreeks van Studio Ghibli lijkt te komen? Ik ben voor! De verwachtingen die hiermee werden neerzet waren alleen wel erg hoog, en na het zien van gameplay beelden over hoe de game er daadwerkelijk uitzag begon ik me wel wat zorgen te maken. Kon Summer of Mara wel aan deze verwachtingen voldoen?

De wereld van Mara

En om een lang verhaal kort te maken… niet echt. Dit komt vooral door alles wat Summer of Mara probeert te doen. De game houdt het namelijk niet bij één onderdeel dat het goed uitwerkt, maar gooit verschillende onderdelen door elkaar die hierdoor helaas niet allemaal goed tot hun recht komen. In Summer of Mara speel jij als het meisje Koa, die samen met Yaya Haku op een klein eiland woont. Yaya Haku is niet je moeder, maar een soort blauw-achtig vis persoon die Koa als schipbreukeling heeft aangetroffen toen ze nog een baby was. Yaya Haku leert Koa hoe belangrijk het is om voor het eiland te zorgen, en hoe ze zichzelf kan onderhouden door delen van de natuur te nemen en terug te geven. Een vredig bestaan zou je denken, maar Koa heeft altijd moeite gehad om de roep van avontuur te weerstaan. Dit niet alleen omdat Yaya Haku haar niet van het eiland af laat gaan, maar ook omdat er zich een mysterieuze deur op het eiland bevindt die alleen onder speciale omstandigheden open gaat. Wanneer Koa jaren later de kans krijgt om haar eiland te verlaten neemt ze deze dan ook maar al te gretig aan, en vanaf dat punt verandert de game in een casual exploration farming game, waar je op een relaxte manier door de game heen dobbert…. althans, dat is de bedoeling.

Farming en Crafting

Zoals ik al zei bestaat Summer of Mara namelijk uit verschillende onderdelen. Allereerst heb je namelijk je thuiseiland, welke wordt beschouwt als een soort van hub. Deze kun je (tot op een zekere hoogte) zo mooi maken als je zelf wilt, door bomen te planten en dingen te bouwen waarmee je het eiland onderhoudt. Daarnaast kun je hier een boerderijtje bouwen, waar je op een simpele manier groentes, fruit en bloemen kunt verbouwen. Om dit te doen moet je tools, recepten en andere voorwerpen maken, en ook dit doe je op je thuiseiland. Klinkt allemaal leuk, maar het probleem is dat Summer of Mara niet helemaal snapt hoe dit leuk kan zijn. Neem bijvoorbeeld Stardew Valley, een game waar Summer of Mara inspiratie uit heeft gehaald. Farming sims zoals dat vallen namelijk best snel in de herhaling. Elke dag is hetzelfde, je plant een zaadje, geeft het water en wacht tot het enkele dagen later geoogst kan worden. In Stardew Valley werkt dit echter omdat het een gevoel van vooruitgang oproept. Die game heeft namelijk een kalender, waarop de dagen van de week elk wat anders doen. Winkels in de stad gaan wel of niet open, personages zijn op verschillende plekken te vinden en je zult tijd en resources moeten managen voor een optimale oogst (en winst!). Summer of Mara doet dit laatste gedeelte niet. Het heeft wel een dag en nacht systeem en zelfs een punt waarop je zult moeten slapen (waarbij de game je doodleuk op het laatst mogelijke moment vertelt dat Koa uitgeput is en je terugzet naar je slaapplek), maar dit doet verder niets. Elke dag is precies hetzelfde, waardoor het nut van zo’n systeem compleet wegvalt. Sterker nog, er zitten zelfs geen gevolgen aan het overslaan van dagen. Als je wilt dat je groenten sneller groeien (want deze hebben een aantal dagen nodig voordat ze klaar zijn), zul je zonder pardon de dagen weg kunnen slapen. Er zijn geen deadlines of speciale evenementen, dus je mist niets als je het doet.

En weer terug naar je eiland…

Vervelend is daarnaast dat alle bovengenoemde elementen (crafting, farming) alleen maar op je thuiseiland kunnen. Door middel van het verhaal ga je op een gegeven moment de Oceaan Mara verkennen. Hier ontdek je eilanden en ontmoet je vele personages die Koa helpen of dwarsliggen op haar avontuur. Veel van deze personages willen wat van je. Papier om een kaart op te tekenen, uien en mais om één of andere strandtent te openen. Leuk, maar deze zul je zelf moeten gaan verbouwen. Op je eigen eiland. Dat betekent dus dat je op vrijwel elk punt in het verhaal terug zult moeten gaan naar je eigen eiland om daar een aantal dagen te wachten tot je oogst klaar is, of totdat je genoeg materiaal hebt verzameld om te bouwen wat ze willen. En alhoewel ook dit is iets dat terugkomt in bijvoorbeel Stardew Valley, werkt het daar vanwege de pixelomgeving die je van boven af ziet. Je kunt daar in een paar minuten de gehele map doorlopen. In Summer in Mara kan dit niet. De game is in first person, en sommige eilanden zijn nog behoorlijk aan de grote kant. Je zult dus eerst van de top van je eigen eiland naar je boot moeten wandelen, waarmee je de oceaan doorkruist op zoek naar waar je was, je boot aanleggen, lopen naar waar je een quest had, en in veel gevallen kun je daarna weer helemaal terug omdat de quest giver weer iets nieuws nodig heeft. En dat op vrijwel elk punt in het verhaal. Oef.

Grafische pracht

Grafisch is de game verder op te delen in twee onderdelen. Allereerst heb je het art gedeelte, waarmee ik de portretten van personages bedoel, de intro animaties en de laadschermen. Deze zijn prachtig. De art van Summer in Maya is heftig geïnspireerd door studio Ghibli, en dat is te zien. Alles heeft heldere, zomerse kleuren en straalt vriendelijkheid uit, terwijl de personages allemaal een origineel design hebben die de worldbuilding van de game ten goede doet. Hoewel er namelijk wel mensen zijn is de wereld van Mara gevuld met originele volkeren die, als je een beetje op het verhaal let, ook allemaal hun eigen achtergrond hebben. Dit is dan ook waar de game zich van zijn beste kant laat zien. De liefde waarmee de tekeningen, de wereld en het design gemaakt zijn spat van het scherm af. Het is dan ook jammer dat het tweede grafische onderdeel, de 3D omgeving, een stuk minder is. Het heldere kleurenschema is nog steeds aanwezig, maar de 3D modellen halen het niet bij hun getekende tegenhangers. Allereerst omdat de modellen allemaal erg standaard zijn. Naast de originele personages zijn er naar mijn gevoel maar een handvol NPC-modellen. Deze hebben wel wat te zeggen volgens de tekstballon boven hun hoofd, maar vreemd genoeg bewegen ze nooit. Daarnaast draait de Switch versie niet overal optimaal. Vooral in de wat grotere stad lijkt het alsof sommige gebieden wat gehaast afgebouwd zijn. Textures zijn hier erg simpel, en als er teveel op het scherm is laat de game soms toch behoorlijk wat frames vallen.

Verloren potentieel.

Maar alhoewel ik hier behoorlijk wat negatieve dingen noem wil ik wel benadrukken: de game is niet persee slecht. Het verhaal is leuk en ook de rest maakt voor een best vermakelijke en rustgevende game. Het is alleen ook niet echt goed. De game zit simpelweg vol schoonheidsfoutjes en half afgewerkte ideeën. Zo heb ik bijvoorbeeld nog niet eens de audio benoemd, die, alhoewel best vrolijk, soms zonder reden afgekapt wordt. Of Koa, die op één of andere reden nergens val damage neemt en hoger kan springen dan sommige bomen. Het zijn een heleboel dingen bij elkaar die een beetje vreemd voelen, waardoor Summer in Mara nooit het potentieel behaald dat het zo overduidelijk wel heeft.

Conclusie

Summer in Mara is een game met grote ideeën. Je kan zien dat het een project is waar veel liefde in is gestopt, wat te zien is aan een prachtige artstijl en een unieke wereld waar je instinctief al meer van wilt weten. Jammer is dan ook dat de gameplay hier niet echt op aansluit. De game heeft niet goed nagedacht over wat het nou precies wou doen en hoe, waardoor veel gameplay mechanieken onaf en soms zelfs frustrerend aanvoelen. Daarnaast bevat het veel kleine schoonheidsfoutjes, van simpel gevormde NPC’s die nooit bewegen tot een soundtrack die op vreemde punten wordt afgesneden. Let wel, de game is niet per se slecht. De vrolijke stijl en simpele versies van het onderhouden van je eiland en het verbouwen van je groentes is best vermakelijk en kan erg rustgevend zijn als dat is waar je naar zoekt. Het tropische thema en heldere kleuren zorgen er daarnaast voor dat je je inderdaad een soort van op vakantie waant in Mara. Het is alleen ook niet echt goed.

Cijfer: 7