[Review] Dandara: Trials of Fear

Metroidvania Dandara heeft een gratis update gekregen met de Trails of Fear Edition. Maar is dat genoeg om terug te keren naar de wereld van zout?

Laten we beginnen met een klein geschiedenislesje. Dandara: Trials of Fear is geïnspireerd door het leven van de echte “Dandara”, een Afro-Braziliaanse krijgster in het jaar 1694. Er is niet veel bekend van haar leven, behalve dat ze bekend staat als een held die tegen slavernij vocht. Toen ze later in haar leven werd gearresteerd pleegde ze zelfmoord, omdat ze weigerde weer als slaaf verhandeld te worden. Het heeft misschien niet veel met de game te maken, maar het is toch interessant dat deze game te maken heeft met real life-events. Het is niet voor niets dat de game elke keer opstart met “Dandara’s actions will not be forgotten.”

De wereld van zout.

In game speel jij titelpersonage Dandara, een vrouw gecreëerd door de “Void of creation”, wiens doel het is om Salt te ontdoen van de tirannie van het rijk. Salt is de wereld waar het zich afspeelt, en je zal al snel merken dat deze nogal eigenaardig in elkaar steekt. Niet alleen wordt deze bewoont door vreemde wezens, maar ook de manier waarop de zwaartekracht (en jouw manier van bewegen) werkt is niet helemaal normaal. Omdat Dandara namelijk alleen maar kan staan op zout zul je van plek naar plek moeten springen. En dan bedoel ik niet alleen naar voren springen, oh nee. Je springt naar alle hoeken van de kamer, waarbij je ook de muur en het plafon niet vergeet. Het is een vreemde manier van bewegen, en je moet dan ook niet vreemd opkijken als je even tijd nodig hebt om hieraan wennen. Vooral de manier van richten (om te bepalen waar je heen springt) kan in het begin erg onnatuurlijk en onhandig aanvoelen. Dit doe je door middel van de rechter Joy-Con. Hierdoor verschijnt er een pijl, die aangeeft waar je zo ongeveer heen springt. Stel dat je echter naar een punt wijst waar je niet heen kan springen, of je moet snel beslissen en richt gewoon ergens, dan pakt de game automatisch een punt die wel voorhanden is. Vreemd, maar de game geeft je gelukkig wel een aantal levels waardoor je hieraan kunt wennen. Het introduceert vijanden op een geleidelijke manier, en dat zul je nodig hebben ook! Maar daarover later meer.

Op en top Metroidvania

Verder speelt Dandara: Trails of Fear als een typische metroidvania. Je onderzoekt grote gebieden, ontmoet personages en ontdekt langzaam nieuwe items waarmee je voorheen afgesloten gebieden kunt openen. Ondertussen versla je vijanden met de wapens en items die je voorhanden hebt. Hiermee verzamel je salt kristallen, die je op save points kunt gebruiken om je health, stamina en sterkte van je potions te upgraden. Uniek hieraan is wel dat je in Dandara niet zo heel veel nieuwe wapens vind. De meeste items helpen je vooral in leven te blijven of om de puzzels op te lossen waardoor je naar een nieuw gebied kunt. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld een raketwerper die je van een personage genaamd Johnny B. Goode. (heh.) krijgt. Deze gebruik je vooral om cementen muren op te blazen, want veel schade (ondanks dat het cement aan stukken kan blazen) doet het niet. Maar dat kan wel kloppen, want sowieso lijkt de game veel focus te leggen op puzzels. De manier van bewegen leent zich daar natuurlijk enorm voor, want je kan maar op bepaalde plaatsen staan. En vanaf die plek waar jij staat kun je die kist met goodies wel zien, maar hoe kom je erbij? Er zit geen salt punt tussen, dus hoe moet je springen om er toch bij te komen?

Irritant moeilijk

Maar alhoewel veel items weinig met combat doen, is een groot gedeelte juist gefocust hierop. Dat is dan ook het grootste probleem wat ik met deze game heb: het is echt ongelooflijk moeilijk. Nou hoeft dat normaal niet zo’n probleem te zijn (ik ben groot fan van games als Dark Souls) maar de manier waarop de controls je in dit geval in de weg zitten is iets waar ik niet goed tegen kan. Eerder gaf ik al aan dat de besturing erg onhandig kan aanvoelen, waar je met de rechter Joy-Con moet richten om aan te geven waar je heen wilt. Nu kon ik daar nog aan wennen, maar de manier waarop de game af en toe besluit dat je dit foutloos en bijna instinctief moet kunnen doen maakt het ongelooflijk frustrerend. Veel vijanden schieten kogels af, waar je snel omheen zult moeten springen. Je kan echter niet “door” ze heen springen (dan krijg je ook gewoon schade) en de manier waarop de game je helpt te richten zorgt ervoor dat je vaker wel dan niet precies in het pad van de kogels beland. Sommige Boss batlles waren hierdoor zo frustrerend moeilijk dat ik de Switch moest neerleggen om af te koelen. Verwacht dan ook vaak dood te gaan!

Muzikaal genot

Grafisch gezien is de game verder prima. De wereld van Salt ziet er prachtig maar vreemd uit, iets wat versterkt wordt door het gebruik van de pixelachtige artstijl. Ook de personages die je tegenkomt hebben allemaal een interessant design, maar dit zorgt er wel voor dat je nieuwsgierig blijft naar de wereld. Daarbij moet ik toch de boss battles wel even apart benoemen, frustrerend als ze zijn zien ze er wel geweldig uit! Maar ook de muziek verdient meer dan een dikke pluim. Deze is simpelweg fantastisch, met een bepaalde mysterieuze sfeer die de game nog meer kracht bijzet.

Conclusie

Dandara: Trails of Fear is een metroidvania met een unieke gameplay mechanic. Het heen en weer springen om je voort te bewegen is niet iets wat je vaak ziet in dit genre, en de focus op de beweging om bliksemsnel puzzels te kunnen oplossen is ook iets wat je vaak tegenkomt. Het probleem is alleen wel dat je dit moet liggen. De moeilijkheidsgraad is op sommige momenten namelijk frustrerend moeilijk, en als de gameplay je niet ligt kan het al snel oneerlijk aanvoelen. Gelukkig ziet de game er verder fantastisch uit. Het draait prima op de Switch, en de muziek is om door een ringetje te halen. Mijn advies is dan ook om de game vooral een kans te geven. Dandara: Trails of Fear is daarbij een gratis update van Dandara, die in 2018 naar de Switch kwam. Deze update brengt een hele handvol nieuwe content met zich mee, dus als je fan was van de oude Dandara is ook deze zeker de moeite waard.

Cijfer: 7,7