Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[Review] DRAGON QUEST XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition

De Luminary is herboren in de definitieve versie van deze meesterlijke RPG.

De Luminary is herboren in de definitieve versie van deze meesterlijke RPG.

Het zou een understatement zijn om te zeggen dat Dragon Quest een belangrijke rol heeft gespeeld in het ontstaan van het RPG-genre. Bij de release van de originele Famicom-game in Japan heeft de serie zichzelf op de kaart gezet als de meest populaire RPG-serie aller tijden; in ieder geval, in Japan. In het Westen heeft de game nooit dezelfde impact gemaakt en zijn RPG-series als Final Fantasy veel populairder. Toch lijkt er de laatste maanden steeds meer interesse te komen in de serie, vooral nadat de helden uit Dragon Quest III, IV, VIII en XI speelbaar werden in Super Smash Bros. Ultimate. De eerste nieuwe hoofdtitel in de serie – Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age – verschijnt morgen in zijn definitieve vorm op Nintendo Switch. Gaat deze gigantische RPG hoge ogen rollen?

Een legende herboren

In Dragon Quest XI speel je een jonge man uit een klein dorpje genaamd Cobblestone, gelegen in het grote continent Erdrea. Op de dag dat je volwassen wordt, kom je erachter dat je een afstammeling bent van de legendarische Luminary en daarom bent voorbestemd Erdrea te beschermen tegen de duisternis. Met dit nieuws vertrek je richting Heliodor, de grootste stad van Erdrea, om koning Carnelian te ontmoeten. Deze koning zou je meer kunnen vertellen over je afkomst. Helaas word je bij aankomst geconfronteerd met slecht nieuws. Koning Carnelian is namelijk alles behalve blij met de terugkeer van de Luminary, want dit zou gepaard gaan met de komst van de Lord of Shadows. Bestempeld als de Darkspawn word je in de kerkers gegooid om later geëxecuteerd te worden. Na een gewaagde ontsnapping met je nieuwe metgezel Erik, trek je de wijde wereld in om uit te zoeken wie de duisternis verspreidt in Erdrea.

Hoewel het nu klinkt alsof Dragon Quest XI een redelijk typisch JRPG-verhaal heeft – een tiener ontdekt dat hij een afstammeling is van een legendarische held en moet de wereld redden van de duisternis – zijn het de kleinere verhalen tussendoor en alle personages die de game laten stralen. De verschillende reisgenoten die je onderweg met je meeneemt zitten vol leven en barsten van de persoonlijkheid. In de loop van het ruim 80-uur-durende verhaal raak je ontzettend gehecht aan de groep hoofdpersonages en de begeleidende cast daar omheen. Daarnaast zijn er genoeg plottwists en onthullingen om ook het hoofdverhaal heel meeslepend te houden. De Switch-versie voegt hier ook nog eens extra verhalen aan toe die zich volledig richten op je reisgenoten. Deze nieuwe verhalen laten je gebeurtenissen zien die alleen licht benoemd werden in de PlayStation 4- en pc-versie en maken het verhaal helemaal compleet. Hierdoor is er zelfs voor spelers die al bekend zijn met het verhaal uit het origineel een reden nogmaals in Dragon Quest XI te duiken.

Hoewel ik niet tot in details ga vertellen over het verhaal van Dragon Quest XI, kan ik zeggen dat er voor ieder wat wils is. De game heeft zijn grappige, gekke momenten, maar is ook niet bang serieuzere zaken te bespreken en uit te lichten. De veelzijdigheid van het verhaal en de manier waarop de verschillende personages hierop reageren maakt het een van de meest meeslepende games op de Nintendo Switch.

Back to basics

Dragon Quest XI houdt qua gameplay vast aan de klassieke RPG-elementen, maar dan in een modern jasje. De wereld waar je doorheen loopt is zeer levendig, met vijanden die rondlopen/-vliegen en omgevingen die werkelijk een lust voor het oog zijn. Zo nu en dan bereik je een van de vele steden van Erdrea, die ook stuk voor stuk een geheel eigen persoonlijkheid hebben. Van de middeleeuwse sferen van Heliodor, tot de Italiaanse invloeden van Gondolia; alle steden brengen een geheel eigen karakter met zich mee. In de steden vind je winkels, herbergen en genoeg personen die jouw hulp hard nodig hebben.

In de wereld buiten de veilige steden zal je de vele vijanden van de game tegen het lijf lopen. De gevechten in Dragon Quest XI zijn klassieke turn-based gevechten, zoals we van de serie gewend zijn. Elk personage en elke vijand kiest om beurten een aanval uit en gaat dood als zijn of haar levenspunten nul hebben bereikt. De aanvallen in de game hebben allemaal unieke animaties, waardoor het absoluut niet saai is om naar de gevechten te kijken. Je hebt de keuze uit normale en magische aanvallen, en speciale technieken. Normale aanvallen kan je altijd uitvoeren, magische aanvallen en technieken kosten Magic Points om te gebruiken. Om de zoveel tijd zal je personage pep krijgen, een staat waarin hun krachten zullen toenemen en ze speciale pep-aanvallen kunnen uitvoeren. Deze aanvallen – vooral die je samen met een ander personage uitvoert – zijn ontzettend over de top en kunnen veel schade aanrichten of andere effecten veroorzaken. Je raakt echter je pep kwijt zodra je een dergelijke aanval hebt uitgevoerd, dus kijk uit wanneer je het gebruikt.

Elk personage in je gezelschap heeft zijn eigen krachten en zwakheden. Zo is de held veelzijdig en heeft toegang tot zwaarden en magie, is Veronica de typische black mage met haar aanvallende magie en is Jade een echte damage dealer met haar speer. Je hebt echter ook enige vrijheid in het bepalen van de wapens die je personages gebruiken. Dit doe je door middel van de Character Builder. Telkens wanneer je in level stijgt door gevechten, ontvang je vaardigheidspunten die je vervolgens kan gebruiken om je personages te personaliseren. Zo kan je van Serena, die normaliter de typische heler is in de game, een speergebruiker maken door hier vaardigheidspunten aan uit te geven. Elk personage heeft de keus uit ongeveer twee tot drie wapens en een overige categorie voor diverse andere vaardigheden. Je bent niet verplicht een bepaald pad te kiezen, je kan je punten ook spreiden over verschillende groepen.

Al met al is de gameplay van Dragon Quest te benoemen als een klassieke RPG in een moderne uitvoering. Hoewel sommigen hierdoor misschien afgeschrikt worden, doet de game het fantastisch om het voor hen gemakkelijk te maken om de ins en outs van het systeem te leren. Zo kan je ervoor kiezen je personages voor zichzelf te laten vechten door ze commando’s te geven als: “focus op het helen van teamgenoten”, “laat niks van de tegenstanders heel” of “gebruik geen Magic Points“. Hierdoor heb je toch de regie over wat iedereen doet, zonder teveel na te hoeven denken welke aanval het meest effectief is. Daarnaast voegt de Switch-versie een snelheidsoptie toe, waardoor je gevechten tot wel vier keer zo snel kan laten afspelen. Op die manier kun je, als je de personages snel wat levels wil laten groeien, wat efficiënter vijanden verslaan.

Voor de fervente RPG-liefhebbers is er echter ook de mogelijkheid de game nog moeilijker te maken. Een normale speelstand zal voor wat meer ervaren spelers namelijk best makkelijk kunnen aanvoelen. Voor hen keren de Draconian Quests weer terug. Dit zijn speciale handicaps die je jezelf kan geven tijdens het spelen van de game. Voorbeelden zijn: sterkere vijanden, geen winkels of zelfs dat bewoners van Erdrea leugens vertellen en je dus tegenwerken in je avontuur. Deze handicaps kies je voordat je aan je avontuur begint; je kan ze later wel uitschakelen, maar geen nieuwe activeren.

Zelfs na vele uren spelen is Dragon Quest XI niet gaan vervelen. Zowel het verhaal, je constant groeiende reisgezelschap als de vele opties tijdens gevechten houden de game fris en interessant. Dat is ook wel nodig, want om Dragon Quest XI volledig uit te spelen zal je dik 80 uur kwijt zijn.

Wat valt er precies onder ‘definitive’?

De Switch-versie van Dragon Quest XI heeft zowel een ‘S’ als ‘Definitive Edition’ achter zijn naam gekregen. Doet deze versie dan zoveel anders dan de release van vorig jaar voor PlayStation 4 en pc? Ten eerste voegt de game de eerdergenoemde extra verhalen voor je reisgenoten en de optie om gevechten sneller te laten verlopen toe. Daarnaast is het nu mogelijk om kostuums die het uiterlijk van personages veranderen altijd toe te passen, zonder dat dit de statistieken van het personage aantast. Ook kun je nu altijd je paard op roepen om je sneller door de wereld te verplaatsen en de Fun-Size Forge gebruiken. Met deze smederij op zakformaat kun je zelf kleding, wapens en accessoires maken van ingrediënten die je in de wereld tegenkomt. Voorheen waren deze enkel te gebruiken bij kampvuren op specifieke plaatsen in de wereld.

De grootste toevoeging aan de game is de 2D-modus en de Tockle-missies. De 2D-modus zat oorspronkelijk in de voor Japan exclusieve 3DS-versie van Dragon Quest XI. In deze speelstand kon je van de game genieten in een retro stijl. De volledige game was te spelen alsof het gemaakt was voor de Super Nintendo, van wereld en personages tot gevechten. Op gameplaygebied verandert ook het één en ander, zoals het kiezen van aanvallen in gevechten aan het begin van een volledige beurt en niet vlak voordat een personage aanvalt – à la klassieke Dragon Quest-games – of het feit dat de overworld nu één volledige vlakte is, in plaats dat het bestaat uit verschillende subgebieden. Daarnaast is het nu mogelijk om het – ook 3DS-exclusieve – dorp van de Tockles te bezoeken. Dit gebied is altijd in 2D, in welke modus je ook speelt. Als je Tockles in de wereld tegenkomt, geven zij je toegang tot werelden uit oude Dragon Quest-titels waar je bekende locaties tegenkomt, gepaard met personages en muziek. In deze werelden van weleer krijg je nieuwe side quests om aan te pakken, wat de speelduur van het spel alleen maar extra verlengt. Vooral voor fans van de serie is het ontzettend leuk om deze oude locaties te bezoeken en de lokale bevolking te helpen.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over andere kleine verschillen, zoals het feit dat je reisgezelschap je nu volgt over de wereld en je zo altijd met ze kan praten of de toevoeging van nieuwe kostuums om aan te trekken en vijanden om te bereiden. Zelfs voor spelers van het origineel is er genoeg nieuws te vinden in de Switch-versie om het double dippen te rechtvaardigen.

Een ware lust voor oog en oor

Een andere grote verandering is de toevoeging van een georkestreerde soundtrack. Hoe mooi de composities voor Dragon Quest-games ook zijn, ze zijn ook berucht omdat ze altijd gesynthetiseerd zijn. In sommige games is het verschil tussen echte en door computer gemaakte instrumenten niet goed te horen, maar in de originele Dragon Quest XI was dit een veelgehoord commentaar. Gelukkig zijn alle liedjes uit het spel nu volledig georkestreerd en kun je van ze genieten in hun volle glorie. Voor fans die toch meer houden van het simpelere geluid van het origineel, is er de optie te wisselen tussen de soundtracks.

Dit is echter niet het enige waartussen je kan wisselen. De game bevat nu ook een Japanse voice-over naast de reeds bestaande Engelse stemmen. Beide voice-overs zijn van hoogstaande kwaliteit. De stemacteurs weten de emoties van de personages erg goed over te brengen en het aantal ‘zwakkere’ uitvoeringen is zeer minimaal. Mijn voorkeur gaat stiekem naar de Engelse versie, vooral voor de vele verschillende accenten die gebruikt worden voor de volledige cast.

Een angst die ik had voor de game officieel getoond werd op de Nintendo Switch was hoe het geheel er uit zou zien. Ik vond Dragon Quest XI een prachtige game toen ik hem speelde op PlayStation 4 en ik vroeg me af of dit nagebootst kon worden op de Switch. Na het spelen ben ik ervan overtuigd dat dit een van de betere ports is die het systeem te bieden heeft. Hoewel het te zien is dat de resolutie iets is verlaagd, ziet de game er nog steeds prachtig uit op de Switch, zowel in tv- als handheldmodus. De framerate is – voor het overgrote deel – stabiel op 30 frames per seconde. Alleen in drukke gebieden als steden daalt deze nog wel eens een paar tellen en kan er sprake zijn van wat pop-in, maar dat neemt niets weg van de algehele ervaring. De 2D-modus biedt een volledig andere stijl aan, maar zal zeker in de smaak vallen bij fans van klassieke RPG’s uit het 32-bit tijdperk. De pixel-art graphics zijn erg gedetailleerd en maken het zeker waard de 2D-stand eens uit te proberen. De game krijgt daarnaast een boost in framerate en loopt op een stabiele 60 frames per seconde in deze modus.

Conclusie

Dragon Quest XI is een game die het verdient gespeeld te worden door iedereen die ook maar een beetje van RPG’s houdt. Dit was al zo voor de PlayStation 4- en pc-versie, maar de Switch-versie doet hier nog een flinke schep bovenop met de nieuwe content en quality of life-verbeteringen. De game weet op elk gebied te scoren en voor echte nadelen is weinig ruimte. Het meeslepende verhaal, de memorabele personages en de prachtige wereld van Erdrea maken deze game tot een instant classic. Voor iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in de game of het RPG-genre, kan ik Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age – Definitive Edition van harte aanbevelen.

Eindcijfer: 10