Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

[REVIEW] The Raven Remastered

Moord, diefstal en een meestersdief, met The Raven Remastered hebben we een klassiek detective verhaal op de Switch erbij gekregen. Maar hoe uit deze nieuwe versie zich precies?

Moord, diefstal en een meestersdief, met The Raven Remastered hebben we een klassiek detective-verhaal op de Switch erbij gekregen. Maar hoe uit deze nieuwe versie zich precies?

The Raven Remastered is de geremasterde versie van The Raven- Legacy of a master thief, een whodunnit-game die in 2013 uitkwam voor de PC. Nu, 6 jaar later, heeft THQ Nodic de game heruitgegeven als een remastered versie, waarbij licht, character models en andere aspecten van de game zijn aangepakt. En in plaats van alleen naar PC is deze versie ook naar de Switch gekomen. Hoog tijd om te kijken hoe deze daar tot zijn recht komt!

Uw goedgemutste politieagent en hoofdpersoon van vanavond.

All aboard The Orient Express

In The Raven Ramstered speel jij Anton Jakob Zellner, een Zwitserse politieagent van middelbare leeftijd. Hoewel zijn leven zeker niet slecht is vind hij deze wel een beetje saai, en wanneer hij op een dag wordt aangewezen om beroemde inspecteur Nicolas Legrand tijdens een treinreis te vergezellen ziet hij zijn kans schoon. Niet alleen is Nicolas Legrand bekend door het uitschakelen van meestersdief The Raven, maar ook vertrouwd Zellner deze treinreis niet. Waarom zou Legrand een agent nodig hebben om met de trein te reizen? En waarom reist er een grote kluis mee? Zellner vermoedt al snel dat het iets te maken heeft met de “ogen van de Sphinx”, een set beroemde juwelen die op weg zijn naar Caïro. De ene helft is voordat de game begon gestolen door een meestersdief die zich voordoet als The Raven, maar die is dood… toch? Het duurt niet snel voordat Zellner zich in een avontuur bevind dat zijn pet ver te boven gaat.

Iedereen is een potentiele dader…

Point and click maar dan anders

The Raven Remastered is dus een klassiek “whodunnit” verhaal, waarbij jij je best zult moeten doen om uit te vogelen wie de dader is. Dit doe je in drie hoofdstukken op een manier die nog het meest doet denken aan point en click games. Net zoals in point en click-games zul je zien dat er in elke ruimte een aantal voorwerpen en/of mensen zijn waarmee jij interactie kunt uitoefenen. Mensen kun je ondervragen om nieuwe informatie te vergaren (die Zellner handig vastlegt in zijn notitieboekje) en objecten kun je onderzoeken en bekijken, om in sommige gevallen samen te kunnen voegen met anderen. Je zult dus nauwkeurig moeten observeren om de juiste voorwerpen en hints te verzamelen om het verhaal gaande te houden. Alhoewel dit af en toe wat langdradig kan worden (niet is zo vervelend als alles doorzoeken tot blijkt dat je dat ene voorwerp twee keer had moeten bekijken, of net dat ene voorwerp met dat andere had moeten combineren) zorgt het vooral voor creatieve puzzels. Zo zul je bijvoorbeeld een kind kunnen omkopen met snoep voor extra informatie, of een manier moeten vinden om iemand bij zijn tas weg te krijgen zodat jij die stiekem kunt doorzoeken. De game straft je gelukkig niet voor het combineren van de foute informatie of voorwerpen, waardoor het onderzoeken van de vele mogelijkheden die je hebt( ga ik wel of niet een handtekening vragen van die schrijver?) een leuke bezigheid blijft.

Echt iedereen!

Maar wie heeft het nou gedaan?!?

Een game als the Raven Remastered draait echter om het verhaal, niet de gameplay. Whodunnit games als deze hebben vaak een laag tempo, omdat er vele kanten aan een verhaal zitten die personages je maar al te graag vertellen. The Raven Remastered is hierop geen uitzondering, maar weet dankzij zijn goede dialoog en driedimensionale personages toch de aandacht vast te houden. Vanaf het begin krijg je het gevoel dat er “meer”achter de personages schuilgaat dan alleen hetgeen wat ze je vertellen, iets dat duidelijk terugkomt in hoe de personages neergezet worden. Iedereen heeft duidelijk een eigen persoonlijkheid, en hoewel deze op de voorgrond misschien cliché lijken ( de femme fatal, diegene die vanaf het begin al verdacht wordt) wordt er zodanig mee gespeeld dat de personages je blijven verrassen. Zo blijkt de favoriete detective schrijver van Zellner zich bijvoorbeeld ook aan boord te bevinden. Het is een oude rijke dame die in het begin misschien iets te verwend overkomt, en zelfs aangeeft dat ze het helemaal gehad heeft met mysteries en detectives. Naarmate de game vordert en ze in een “echt” mysterie terecht komt draait ze echter langzaam maar zeker bij. Ze vind het stiekem best spannend wat er allemaal gebeurd, en kan na verloop van tijd niet wachten totdat Zellner weer langskomt, om hem met een twinkeling in haar ogen te vragen om een update. Het zijn kleine persoonlijkheden zoals dit die de personages apart neerzetten en uniek maken.

Al ben ik er vrijwel zeker van dat hij het heeft gedaan.

Hoogwaardige muziek

Dit alles wordt daarnaast verbeterd door een fantastische soundtrack en ontzettend goede voice-acting. Alle personages hebben heel duidelijk hun eigen stem, waarbij de vele nationaliteiten in de game worden neergezet met verschillende accenten. Je kunt van iedereen horen waar ze vandaan komen, waardoor het ook opvalt dat die Egyptische jongeman plotseling vloeiend Engels spreekt. De voice-actor van Zellner zelf verdient daarnaast een dikke pluim. De vele nuances die je uit zijn stem kunt halen zijn subliem en je kunt precies horen wanneer de goedgemutste detective iemand op een grappige manier in het ooitje wil nemen of bloedserieus is. De gehele game door wordt je daarnaast begeleid door een orkest waar Sherlock Holmes nog een puntje aan kan zuigen. Het heeft gedurende de hele game de perfecte “whodunnit”atmosfeer, waarbij het muziek perfect op de omstandigheden aanpast, maar er nooit te dik bovenop ligt. Echt, het is alsof je naar een oude detective kijkt!

De arme man is niet eens een conducteur en alsnog moet hij de trein redden.

Een tegenvallende “Remaster”

Dat wil alleen niet zeggen dat het perfect is. Alhoewel het er grafisch prima uitziet is het wel enigszins outdated, en zitten er meer grafische foutjes in dat ik had verwacht. Zo heb ik meerdere malen gezien dat Zellner door de grond of een deur heen clipte (zelfs in cutscenes) en is het lichtval of schaduwpatroon niet altijd consistent. Het zijn gelukkig geen fouten die het spel als dusdanig beïnvloeden, maar toch is het vreemd dat er in een “remaster” geen moeite is genomen om juist dit soort kleine foutjes eruit te halen. Dat niet alleen, ook lijkt het bijna alsof de remaster er op sommige punten op achteruit is gegaan. Als je deze remaster met de oude game vergelijkt zul je zien dat er erg veel tijd is gestoken aan het verbeteren van de character models maar dat achtergronden en lichteffecten grotendeels zijn verslechterd. En alhoewel het geluid één van de grootste pluspunten uit deze game is, is de kwaliteit hiervan erg verschillend. Zo zul je bijvoorbeeld geen moeite hebben de vele nuances uit Zellner’s stem te halen, maar is vaak lastig om politieagent Oliver goed te verstaan. Daarnaast is de besturing van Zellner ronduit gebrekkig te noemen. Omdat de camera zich op een vast punt bevind zul je met de linker stick Zellner moeten bewegen, maar hij beweegt erg stroef en het is lang niet altijd duidelijk waar je wel en niet kan komen. Het selecteren van items is hierdoor ook wat onhandig, omdat je er precies voor zult moeten staan om het te kunnen gebruiken. Maar ook het navigeren in menu’s voelt stroef en enigszins outdated. Zo zal B in het pauze scherm je nooit terug brengen naar het vorige scherm, hiervoor moet je perse “resume game”selecteren.

Mag jij raden welke van de twee de “Remaster” is.

Conclusie

The Raven Remastered voor the Switch is een prima game. Het is één van de betere whodunnit games van dit moment, en alhoewel je waarschijnlijk een hoop geduld zult moeten hebben tijdens sommige puzzels, maken de personages, het verhaal en de voice-acting veel goed. Het blijft leuk om te speculeren wie het gedaan zou kunnen hebben, en als je het geduld hebt om met het rustige tempo van deze game mee te deinen zou ik de game dan ook wel willen aanraden. Toch ben ik daar voorzichtig mee. De game voelt namelijk niet bepaald aan als een remaster. Hoewel de character models goed zijn verbeterd ten opzichte van de oude game, is het nog steeds vreemd outdated en zit het vol met grafische fouten, welke zelfs het origineel niet bleken te bevatten. De besturing is daarnaast stroef en af en toe ronduit vervelend en sommige grafische aspecten lijken er juist op achteruit te zijn gegaan. Nou zou je dat nog over het hoofd kunnen zien als je de game nog niet gespeeld had, maar de game is daarnaast ook nog eens €30,- Voor een point en click-adventure van dit formaat (ongeveer 12 uur) en deze kwaliteit is dat toch echt teveel.

Cijfer: 6,2