Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

Weet Limbo acht jaar na zijn release nog steeds te boeien? Lees het in deze review.

In 2010 verscheen Limbo voor het eerst voor de xbox 360. Later is het spel op bijna ieder denkbaar platform uitgekomen. Een Switch-versie kon dus niet lang uitblijven. Twee weken geleden was het dan zo ver, dit puzzel-/platformspel verscheen in de eShop.

Limbo was het eerste spel dat ontwikkelaar Playdead uitbracht. Met het spel wilde ze zich onderscheiden van de gemiddelde game. Puzzelspellen waren er al veel, platformers ook. Door deze genres te combineren en er een horrorsausje overheen te gooien ontstond dit unieke spel. Destijds werd het ontzettend goed ontvangen. Ook de latere versies behaalde hoge scores, hoe het deze Switch-versie vergaat lees je in deze review. 

Verhaal (let op, spoilers!)

Mocht je nog niet bekend zijn met het verhaal van Limbo volgt hier een korte samenvatting. Je begint het verhaal als kleine jongen midden in een bos. Middels schermteksten krijg je te horen dat je op zoek moet gaan naar je zusje. Dat is ook meteen de enige tekst die in het spel zit tot aan de credits. 

De zoektocht naar je zusje begint door het bos. Wanneer je steeds dieper het bos in gaat merk je dat het begint te veranderen. Bomen worden muren, beesten worden machines. Langzaam maar zeker zit je niet meer in een bos maar in een heuse fabriek. 

Deze omgeving biedt meer uitdaging en moeilijkere puzzels. Lukt het je om de hele fabriek te doorlopen dan kom je uiteindelijk weer uit bij het bos. Zodra je het bos bereikt hebt zie je een klein meisje liggen. Of dat je verloren zusje is komen we echter nooit te weten want zodra je op haar af gaat verschijnen de credits. 

Een erg open einde dus wat veel ruimte toelaat tot discussie. Als je verschillende internetfora bekijkt zie je ook de meest uiteenlopende theorieën. Door je in deze discussies te mengen kan je nog meer plezier uit het spel halen en raak je ook geïnspireerd het spel een tweede keer te doorlopen om te zien welke dingen je eerder allemaal gemist had. 

De onvermijdelijke dood

Tijdens het spelen van Limbo ga je ongetwijfeld een keer dood. Sterker nog, je gaat wel tientallen keren dood. Gelukkig zit de autosave goed in elkaar en begin je na het overlijden daardoor weer net voor de puzzel die je de kop had gekost. 

In het begin ga je voornamelijk dood omdat je nog niet precies weet wat je kan verwachten en hoe je bepaalde voorwerpen kan beïnvloeden. Door het vele doodgaan en daardoor het vele oefenen kom je hier gedurende het spel vanzelf achter. Dat moet ook wel want er wordt geen enkele aanwijzing gegeven tijdens het spelen. 

Een gedurfde stap maar wel een die perfect is uitgevoerd door Playdead. De moeilijkheidsgraad wordt namelijk geleidelijk opgebouwd. Tijdens de eerste helft van het spel zijn de puzzels niet al te moeilijk en word je echt in het verhaal gesleept door alles wat je ziet en tegenkomt. In de tweede helft wordt de moeilijkheidsgraad flink opgeschroefd! Helaas gaat dit wel ten koste van het verhaal en de spanning.

Audiovisueel

Ontwikkelaar Playdead heeft gekozen voor een bijzondere grafische stijl. Het gehele spel bevat enkel grijstinten. Hierdoor krijg je vanzelf het mysterieuze gevoel in het bos en de kille eenzaamheid bij de fabriek. 

Door bepaalde objecten in of juist uit focus te brengen wordt ook een goed gevoel van diepte gecreëerd. Op het grote scherm ziet dit er ontzettend gaaf en indrukwekkend uit. Het spel loopt daarnaast ook erg vloeiend en vertoond geen haperende beelden.

Speel je het spel buiten het dock dan moet je wel goed je helderheid omhoog zetten. Doe je dit niet is het contrast soms erg moeilijk te zien. Sowieso is het spel, zelfs op de hoogste helderheid, in direct zonlicht moeilijk te spelen op de Switch zelf.

Op het gebied van audio is gekozen voor een hele minimalistische aanpak. Achtergrond muziek is er niet in Limbo. Over het algemeen speel je dit spel in stilte. Je hoort enkel de eenzame voetstappen van je karakter. In het bos komen daar soms ook wat natuurgeluiden bij van dieren of regenbuien. In de fabriek schrik je soms van de mechanische geluiden. Door de muziek zo minimaal te houden weten de ontwikkelaars er goed de spanning mee op te bouwen. 

Prijskwaliteitverhouding

Kijk je in de Nintendo eShop dan zie je dat je Limbo voor €9.99 kan downloaden. Een echte indieprijs dus. Naar mijn idee is dit spel deze prijs ook helemaal waard. Het uitspelen van het verhaal neemt tussen de 3 en de 5 uur in beslag. Je krijgt in die tijd een spannend verhaal met geweldige gameplay. Wil je echt alles uit het verhaal halen dan is het zeker aan te raden het spel voor een tweede keer te doorlopen. Op die manier haal je ook nog meer waar voor je geld. 

Conclusie

Limbo was in 2010 een geweldig spel en is dat nog steeds. De overgang naar de Switch heeft het spel geweldig doorstaan. Het verhaal en de audiovisuele aspecten zijn nog steeds ijzersterk. Ook in handheld modus speelt het spel goed al moet je dan, door de grafische stijl, wel uitkijken dat je niet in direct zonlicht gaat zitten. 

Heb je Limbo nooit eerder gespeeld dan is dit voor nog geen tien euro een echte aanrader. Heb je het spel al wel (meerdere keren) gespeeld maar houd je wel ontzettend van de stijl? Dan kan je je tien euro misschien beter apart zetten voor “Inside”, het tweede spel van de makers van Limbo. Hierover verschijnt morgen een review.

+ Acht jaar na de release nog steeds een geweldig spel
+ Goede prijskwaliteitverhouding
+ Audiovisueel erg sterk op de Switch, maar…

– … In handheld modus komt het niet altijd tot zijn recht

Cijfer: 8,5