[REVIEW] West of Loathing

Welkom in het wilde westen, waar demonische koeien, spookpaarden en stickman-cowboys best normaal zijn!

West of Loathing is een slapstick comedy in het RPG-genre ontwikkelt door Asymmetric. Een slapstick is een bepaalde vorm van vermaak. In dit vermaak draait het allemaal om lichamelijke bewegingen. Zo kun je denken aan het welbekende bananenschil-grapje of het grapje waar acteurs taarten in elkaars gezicht gooien. West of Loathing bevat eigenlijk alleen maar zulke droge humor. In het spel is het de bedoeling om de wereld te verkennen, maar natuurlijk op een komische wijze. Je gaat als stickman-cowboy op pad naar het westen. Onderweg kom je de meest knotsgekke figuren tegen: bezeten koeien, levende skeletten en valsspelende pianisten. Is de game het waard om te spelen? Je leest het in deze review!

Geen gebrek aan humor

West of Loathing is zoals ik al zei een slapstick komedie. Het spel draait eigenlijk dus alleen maar om humor. Deze humor is goed uitgewerkt, want in elk gesprek – het maakt niet uit met wie of wat – zitten droge grapjes verstopt. Zo liggen er in de salons bijvoorbeeld kotszakken. In deze zakken zit vaak een goed item verstopt. Zodra je naar deze zak loopt zul je eerst heel uitgebreid lezen wat er allemaal in de kotszak ligt. Ik zal je de details besparen, maar komisch was het zeker weten. Dit is slechts een voorbeeld, maar er zijn zoveel gesprekken te lezen dat je alles gaat controleren. West of Loathing is fantastisch geschreven en het zorgt er voor dat je elk hoekje wilt verkennen.

Kies je moeilijkheidsgraad

In het begin van het spel kun je uit drie mogelijkheden kiezen. Deze eerste keuze waaruit je kan kiezen is de ‘Cow Puncher’, met deze klasse zul je meer met je sterke spieren gaan vechten. Is dit niks voor jou en wil je liever met magie werken? Dan is de klasse ‘Bean Slinger’ wel wat voor jou. Zijn beide niks voor jou? Dan is er nog een laatste keuze: de ‘Snake Oiler’, met deze klasse gebruik je vaak je pistool.

De keuze die je maakt, heeft invloed op het verloop van het spel. Je zult anders vechten, maar hiermee bepaal je ook de moeilijkheid van het spel. De ‘Snake Oiler’ is bijvoorbeeld de makkelijkste. Als je hiervoor gekozen hebt, zul je de vaardigheid hebben om elixers te maken. Keuzes die je in dit spel maakt bepalen dus altijd de moeilijkheidsgraad van het spel. Dit pakt erg goed uit. Als je voor een andere klasse kiest zullen er een aantal dingen veranderen. Dialogen zullen anders worden, gevechten veranderen mee en vaardigheden zullen verschillend zijn. Met een andere klasse zal je nieuwe komische grappen ontdekken. Hiermee wil je graag een tweede en derde keer het wilde westen verkennen. Het spel heeft dus een hoge replay-waarde, wat natuurlijk erg prettig is.

Open wereld

Nadat je je huis hebt verlaten, zal je al snel bij je eerste dorpje komen. Dit dorpje dient als een introductie dorp: spelers kunnen snel wennen aan alle mogelijkheden die de game te bieden heeft. Gevechten zijn in dit stadium nog niet al te moeilijk. Je leert in dit dorp drie mensen kennen. Je kan een van deze drie meenemen als partner. Ze hebben allemaal verschillende motieven om mee te gaan naar het westen. De interacties tussen je partner en jezelf zullen dus ook erg verschillen. Hier is ook duidelijk te zien dat de replay-waarde hoog ligt. Naast de mogelijkheid om je klasse te kiezen, kun je dus ook je partner kiezen.

Zodra je het introductie dorp hebt verlaten, begint het avontuur pas echt. Je komt in een ander drukker dorp terecht. Door de hoeveelheid personages krijg je verschillenden zoektochten. Met deze zoektochten moet je naar nieuwe locaties. Je kan dus al in het begin naar veel gebieden toe gaan. Dit voelt eerst overweldigend aan, maar uiteindelijk maakt het niet veel uit waar je als eerste naar toe gaat. Je zult veel voorwerpen tegen komen. Deze kan je allemaal terug vinden in je rugzak, maar helaas is dit nog een flink karweitje. Het is namelijk erg lastig om snel een voorwerp te vinden dat je nodig hebt. Hier ontbreekt wel een prettig scherm dat al je gevonden voorwerpen toont. Spelers moeten het nu doen met een verticale lijst waar je doorheen moet scrollen. Dit is erg onhandig, er zijn immers veel voorwerpen te vinden. Een aangenamer scherm is hier wel een gemis.

Audiovisueel

West of Loathing is zoals je al eerder kon zien heel simpel geanimeerd. Veel spelers laten de game hierdoor links liggen, maar dat is erg zonde. Wie verder kijkt dan alleen de graphics, zal een parel ontdekken. De kracht van West of Loathing ligt hem voor een gedeelte ook in deze apartere stijl. Alle mogelijke bewegingen van je personage – er is namelijk een functie dat je heel gek gaat lopen – zijn hiermee goed tot stand gekomen.

De muziek van West of Loathing is niet heel speciaal, maar zorgde wel voor een hele goede sfeer. Ik voel mezelf net een cowboy die op zijn paard zo door de prairie galoppeert. De achtergrondmuziek past dus erg goed bij het thema van dit spel.

Conclusie

West of Loathing is een slapstick komedie dat fantastisch goed geschreven is. Van het begin tot einde weet het spel je aan het lachen te krijgen. Helaas schrikken veel gamers van de graphics en zullen hierdoor West of Loathing geen kans geven. Dat is natuurlijk erg zonde. Het is prettig om door middel van je keuzes zelf je moeilijkheidsgraad te bepalen. Je kan hiermee zelf bepalen of je er een eitje of een uitdaging van maakt. Hoe dan ook zul je veel voorwerpen vinden. Helaas zijn deze voorwerpen op een onhandige manier terug te vinden in je rugzak. Desondanks dat is West of Loathing een fantastisch spel waarmee je veel lacht.

+ Fantastisch geschreven
+ Hoge replay-waarde
+ Veel te beleven
+ Zeer komisch

– Voorwerpen zijn lastig terug te vinden

Cijfer: 9,0