[REVIEW] Thumper

Thumper is een “rhythm violence” game die al eerder is verschenen op andere consoles en nu op de Switch is uitgebracht. Maar wat houdt “rhythm violence” precies in, en wat voegt deze Switch-versie toe? 

Rhythm-games zijn niet ongewoon voor de Nintendo-consoles. Titels als Rhythm Heaven, Elite Beat Agents en het recent verschenen Voez zijn enkele voorbeelden van knotsgekke, kleurrijke en af en toe verschrikkelijk moeilijke ritmische spellen die op Nintendo systemen te spelen zijn. Deze games zijn vooral heel vrolijk, en begeleiden je met grappige verhaaltjes en hyperactieve deuntjes de wereld van de rhythm-games in.

Thumper doet het anders. Dit begint al bij het titelscherm, waar je, in plaats van door een kleurrijke intro, wordt begroet met een intens rood scherm waar verschillende banen op voorbij schieten. De muziek bestaat op dat moment uit een paar langgerekte tonen die het geheel een sombere sfeer geven. Dit veranderd echter meteen wanneer je de game opstart, waarbij de sombere muziek plaatsmaakt voor diepe horrorachtige klanken. Hier wordt je personage geïntroduceerd: een metalen kever die met een enorme snelheid over een baan naar voren glijdt. Niet veel later wordt de muziek ronduit agressief, terwijl donkere kleuren en grillige vormen de lege ruimte naast de baan beginnen te vullen. Aan het uiteinde van de baan verschijnt een driehoek met tentakels en tanden die dreigend voor je uitraast. Dan begint de tutorial, waarbij op een zware beat de maat wordt aangegeven. De HD Rumble-functie van de Switch leeft zich uit op het moment dat je op de maat van de muziek het eerste schot afvuurt. Neonkleurige explosies vullen het scherm. Het monster wordt geraakt, dat onder begeleiding van een zware dreun uiteen valt in duizenden glassplinters.  Linksboven verschijnt je score, vergezeld door het level nummer. 1-11. Wauw.

Rechtstreeks uit je nachtmerries

Zoals ik al zei, Thumper is dus anders dan anders. De maker heeft zelf al aangegeven dat hij deze game categoriseert als rythm violence, en dat is zeker te merken. De muziek, de kleuren en de effecten die plaatsvinden als je de goede knoppen indrukt (of juist niet) straalt complete agressiviteit uit. Zowel de levels waarin je speelt als de bazen die je onderweg bevecht, het ziet er allemaal uit alsof ze rechtstreeks uit je nachtmerries komen. De game wordt daarnaast gepresenteerd zonder enig verhaal waardoor je geen idee hebt waarom je eigenlijk een kever bent en waarom je dit doet. Is dit hoe een kever het leven ziet? Of is dit soms de hel en moet de glimmende gepantserde kever mijn ziel voorstellen die probeert te vluchten? Of is dit inderdaad een nachtmerrie? Het zou allemaal kunnen, maar het punt blijft dat de sfeer die deze game neer probeert te zetten fantastisch is. Het sluit allemaal op elkaar aan, en de muziek maakt een agressie bij je los die ervoor zorgt dat je toch echt dat ene level wilt halen.

Gameplay

De gameplay is simpel, maar genadeloos moeilijk. Het is een rhythm-game, dus je zult op bepaalde momenten op de muziek knoppen moeten indrukken. Druk op A als je over een knop heengaat, houd A ingedrukt om door barrières te breken, gebruik A en naar links om bochten naar links te  maken. Elk effect heeft daarnaast zijn eigen toon, waardoor je dus hoort welke obstakels eraan komen. Een scherpe klik voor een bocht, een hoge klak voor een barrière, enzovoort. Dit klinkt niet heel ingewikkeld, maar de combinatie van snelheid, het anticiperen van de muziek en het geweld waarmee de game zich presenteert zorgt voor een moeilijkheidsgraad die ik niet had verwacht.

De game bestaat uit 9 levels, waarbij een level bestaat uit zo’n 11 tot 30 secties. Je sluit elk level af met een eindbaas, maar je komt ook minibazen tegen. Deze bazen versla je door een gedeelte van zo’n sectie foutloos te doen om daarna een schot te kunnen afvuren. Doe je het fout, dan blijf je zo’n gedeelte herhalen tot je het wel haalt. Tenminste, als je niet doodgaat. Je kunt namelijk maar één fout permitteren. Bij een tweede is het game over en zul je de sectie overnieuw moeten doen.

Oh, de HD Rumble-functie moet trouwens even extra benoemd worden. Deze is namelijk gebruikt om je net even dat extra beetje inleving mee te geven. Je voelt de barrières breken, je voelt de linkerkant of rechterkant van de baan waar je tegenaan schuurt en je voelt het afgeschoten schot van links naar rechts over de baan glijden. En ja, je voelt het helaas ook als je heel hard ergens tegenaan knalt.

Waar is mijn ritme?!?

Hoewel ik inmiddels verliefd ben geworden op de atmosfeer die deze game neerzet, zijn er toch een aantal puntjes die me frustreren. Misschien ligt het aan mij, maar ik had er moeite mee om deze game als “rhythm-game” te zien. Deze spellen zijn er namelijk op gefocust dat er iets op de maat gebeurd. En hoewel inderdaad elke effect zijn eigen toon bevat, verzuipen deze tonen in de achtergrondmuziek.  Hierdoor wordt de game af en toe onaangenaam moeilijk, omdat het soms gewoon niet te doen is. Vooral in de latere levels wordt bijna verwacht dat je het spel met je ogen dicht kan spelen, alleen begeleid door de muziek. Dan is het jammer als je de tonen niet kunt onderscheiden.

Daarnaast is het onmogelijk om deze game voor langere tijd achtereen te spelen. Rhythm violence is de perfecte definitie, want het is een aanval op je zintuigen. De neonkleuren en snelle bewegingen waarmee de game je constant bombardeert zorgen ervoor dat het na een tijd lastig wordt om de game van zijn achtergrond te onderscheiden. In de extremere levels werd ik zelfs duizelig en had ik meerdere speelsessies nodig om een level te kunnen uitspelen. Dat is jammer, want deze game heeft door zijn moeilijkheidsgraad een hoog “ARGH, nog één keer!” gehalte.

Conclusie

Thumper is een fantastische video game, die een ervaring biedt die je niet veel tegen komt in het rhythm-game genre. Het weet een gewelddadige wereld neer te zetten, zonder ook maar één spetter bloed of daadwerkelijk geweld te laten zien. Het hitst je op om verder te gaan, om te blijven proberen dat ene moeilijke stukje te overwinnen. Hoe snel je de game zult uitspelen heeft vooral te maken met je eigen vaardigheden, maar biedt alsnog genoeg levels om een tijd bezig te zijn. Onderschat deze game alleen niet. Het is vaak genadeloos moeilijk en de constante aanval op je zintuigen kan ervoor zorgen dat je, letterlijk en figuurlijk, snel moe wordt.

+ Goede, agressieve muziek
+ HD Rumble-functie wordt subtiel, maar fantastisch gebruikt
+ De trippy visuals zien er geweldig uit en sluiten feilloos aan bij de sfeer die de game neer wil zetten
+ Uitdagende moeilijkheidsgraad.
+ Veel levels, plus optie voor Play+

– De tonen die aangeven hoe je het spel moet spelen verzuipen in de rest van de muziek
– De grootschalige aanval op je zintuigen kan al snel te veel worden
– Muziek en visuals vallen later enigszins in de herhaling

Cijfer: 8