[REVIEW] Sonic Boom: Fire and Ice

Sonic Uhm… Boom? Klapt die voor een succes of voor een afgang?

Na een teleurstellende Sonic Boom-titel op de Nintendo Wii U, houden we het hart vast voor deze nieuwe Sonic-titel. Al een tijdje is Sonic niet meer wat hij vroeger was en het valt te betwijfelen of deze titel er verandering in gaat brengen. Zo hebben eerdere Sonic-games een flinke deuk in het imago geslagen. Is het nu dapper van SEGA dat ze een nieuwe poging wagen om een Sonic Boom uit te brengen, of is het gewoon opnieuw vragen om problemen? We laten ons verrassen…

Gameplay
Sonic Boom: Fire and Ice probeert een beetje terug te gaan naar de kleurrijke platform Sonic The Hedgehog. De egel moet door levels rennen, je krijgt te maken met lopings, trampolines en ook met verschillende vijanden waar je opgerold op moet ‘bouncen’ om ze af te krijgen. Ondertussen kun je ook op bepaalde momenten door de levels slingeren en ontwijk je stekelige ondergronden. Tevens verzamel je weer ringen, die ook direct je levens vormen. Elke keer dat je tegen een vijand of obstakel oploopt verlies je ringen. Een deel hiervan kun je als je snel bent weer opnieuw oppakken, een deel zal sowieso verloren gaan.

Kortom, Sonic zoals we kennen toch? En dan komen de nieuwe dingen om de hoek kijken. Zoals de titel al verraad: je mag met ijs en vuur spelen. Zo heb je de mogelijkheid om in elk level met L- of R-knop te wisselen tussen de twee elementen, om zo bepaalde puzzels in een level op te kunnen lossen. Zo zul je het element ijs veelvuldig nodig hebben om een bodem van water te bevriezen, zodat je deze als brug kunt gebruiken. Het element vuur heb je nodig om blokken van ijs te smelten, om zo een pad voor jezelf vrij te maken. Al sta ik er zelf noch warm noch koud van welk element ik inzet, want het probleem volgt…

Het spel wordt eentonig
Elk level is in essentie hetzelfde. De gameplay-elementen die hierboven benoemd staan vormen het skelet en vlees van elk niveau. Het spel kent 7 werelden met daarin diverse levels om allemaal uit te spelen. Maar laten we eerlijk wezen, zo divers zijn ze nu eigenlijk niet. De ene wereld bestaat uit een bos, de andere wereld speelt zich af tussen de sneeuw, en de… Waar het zich ook afspeelt, in essentie is elk level hetzelfde. alleen is het uiterlijk nu net wat anders. Het voelt alsof het spel elk level opnieuw blijft herkauwen. Het wordt zelfs zodanig voorspelbaar dat je weet dat op een gegeven moment weer die looping gaat komen of wanneer je met enorme snelheid in een twister-draaiend platform rent. En laten we niet vergeten dat je ook wel bij wijze van spreken daarna op de trampoline zult springen om hetzelfde riedeltje weer te herhalen.

Afwijking binnen de gameplay
Het lijkt alsof de ontwikkelaars doorhadden dat de normale levels vrij eentonig waren. Zo is er voor de afwisseling gebruik gemaakt van verschillende mini-games. Zo heb je speciale levels waarin je wordt ontvoerd door Dr. Eggman en vervolgens een race aflegt tegen een van zijn robots. Aan jou is de taak om 3 ronden te rennen door hetzelfde stuk level en daarbij deze eerder te voltooien dan de robot. Ook wordt er variatie gezocht door met een diepzeeduiker steeds dieper moet duiken. Daarbij moet je verschillende obstakels afschieten om zo een pad voor jezelf vrij te maken. Als derde benadruk ik een Temple Run-level waarbij Sonic automatisch vooruit rent en je verschillende obstakels ontwijkt door de blauwe egel naar een pad opzij te laten verschuiven of door te springen. Zo moet je lava-stromingen en elektriciteitsnetwerken ontwijken. Dit soort afwisseling is hard nodig om het spel niet te eentonig te maken.

De verschillende personages
Gelukkig zijn er wel redelijk wat personages om de levels mee te doorlopen. Zal dat dan voor wat variatie zorgen? Zo kun je op pad met Sonic, Amy, Tails, Sticks en Knuckles. Waar je begint met alleen maar Sonic, speel je de andere personages door de loop van je avontuur vrij. Eenmaal vrijgespeeld kun je ze binnen een normaal level elk gewenst moment kiezen door het karaktericoon op de onderkant van je touchscreen aan te klikken. Elk personage kent zijn eigen ‘abilities’, die je de mogelijkheid geven om nieuwe onderdelen in de verschillende omgevingen te verkennen waar je eerder niet kon komen.

Waar Sonic het normaal gesproken voornamelijk moet hebben van zijn snelheid, beschikt Amy bijvoorbeeld over de mogelijkheid om bepaalde platforms naar beneden te slaan met haar hamer. De staart van Tails komt goed van pas als proppeler om verder gelegen stukken te bereiken of door omhoog te worden geblazen via de wind. Sticks heeft een boemerang bij zich, waarvan je het pad kunt besturen om zo bijvoorbeeld ver gelegen knoppen in te drukken. En als laatste heb je Knuckles, die het voornamelijk heeft van zijn sterke knokkels, die zo stevig zijn dat hij er tot diep in de grond gangen mee kan graven. Gelukkig, variatie.

Collectibles
De verschillende personages komen voornamelijk van pas voor de verschillende collectibles die je in dit spel kunt verzamelen. Maar om al die collectibles te vinden, raak je verzeilt in een personagemanagement die je stil doet staan en de snelheid uit Fire and Ice haalt. Je kan niet als Sonic recht door de verschillende omgevingen rennen, je moet langzaam elk hoekje van de kaart verkennen om ze te vinden. En eigenlijk, kun je vaak ook wel gokken waar de collectibles zitten omdat alle levels qua design heel erg eenvoudig zijn en op elkaar lijken. De meeste tijd ben je voornamelijk kwijt in mentale notities maken waar je ook alweer dat personage nodig had, dat je op dat moment nog niet had gevonden. Hierdoor haalt het enorm de vaart uit het spel, terwijl een Sonic-game het juist moet hebben van snel door diverse levels heen rennen. Maar dat kan niet als je overal terug moet omdat je een bepaald karakter nog niet hebt.

Conclusie
Sonic is een fantastische franchise, maar heeft zichzelf de laatste jaren niet echt bewezen. Ook met Sonic Boom: Fire and Ice weet SEGA niet de meest geweldige Sonic-titel ooit neer te zetten. De game is vermakelijk voor een tijdje, kent veel personages met mogelijkheden en zo nu en dan wat afwisselende levels om het niet te eentonig te maken. Desalniettemin kent ook deze titel weer zijn gebreken. Zo gaat het normale level design soms voor wat eentonig door en is het spel ook weer aan de vrij korte kant. En leuk en aardig al die collectibles, maar het haalt de snelheid uit Fire and Ice. Want als je elk potje weer bezig bent mentale notities te maken of bezig bent met personagemanagement, dan sta je even stil… En stilstaan, dat past gewoon niet bij Sonic.

Cijfer: 5.5

+ Een kleurrijke Sonic-ervaring
+ Verschillende personages om mee te spelen
+ Verschillende mini-games om hier en daar afwisseling te bieden…
– … maar deze zijn hard nodig, want de rest van het spel is eentonig
– Collectibles en personage-management halen de vaart uit het spel
– Elk level voelt inhoudelijk hetzelfde aan