[REVIEW] Mighty No. 9

Het heeft even geduurd maar Mighty No. 9 is eindelijk verkrijgbaar. Is deze spirituele opvolger van Mega Man het wachten waard gebleken? Je leest het in onze uitgebreide review.

De bedenker van Mega Man heeft middels een Kickstartersproject voldoende geld ingezameld voor een spirituele opvolger van het spel. Onder de naam Mighty No. 9 moest de titel in 2015 gelanceerd worden, maar werd al een aantal keren uitgesteld. Dit was het geval totdat Kenji Inafune begin mei liet weten dat de game ‘af’ was. Maar ondanks meerdere malen uitstel blijkt ‘af’ toch niet helemaal het juiste woord te zijn.

Het begon zo goed

Capcom bracht geen nieuwe Mega Man-titel uit, dus zou Kenji Inafune dat wel even doen. Op papier klonk het als een project dat eigenlijk al niet meer mis kon gaan: een spirituele opvolger van Mega Man welke een enorm budget had binnengehaald via Kickstarter. Wanneer je de game begint te spelen, merk je al snel dat Kenji Inafune er deels zeker in is geslaagd de klassieke gameplay terug te brengen. Eigenlijk wordt de gameplay van de beroemde serie tot in details nagedaan, met ook nog eens wat interessante vernieuwingen. Zo kun je vijanden absorberen wanneer je ze een X-aantal keer hebt aangevallen, waarmee je uiteindelijk ook weer upgrades kunt krijgen om beter te worden. Het absorberen van vijanden doe je met een speciale dash en door dit veelvuldig te doen behaal je een hogere score. Er zit een interessant combo-systeem achter het spel en hoe beter je door de levels geen gaat, hoe hoger je puntenaantal. Een leuk idee welke uiteindelijk helaas weinig toevoegt omdat je simpelweg niets kunt met de behaalde scores.

Gameplay

Ondanks dat Kenji Inafune er goed in is geslaagd de Mega Man-gameplay na te bootsen, zijn het de levels die het plezier tijdens het spelen doen verminderen. De levels, welke qua stijl overigens ook erg veel weg hebben van Mega Man-spellen, zitten soms vol met frustrerende elementen. Sommige delen haal je meer door geluk dan vaardigheid. Door niet altijd goed geplaatste checkpoints kan een foutje bovendien meteen zorgen dat je af gaat en je weer vanaf begin af aan mag gaan starten. Ook mist een goede opbouw van de moeilijkheidsgraad, waardoor de eindbaas uit een later level zeer eenvoudig kan zijn terwijl de baas uit een eerder level pas verslagen wordt na veel frustrerende pogingen. Na het spelen van het eerste level kun je de daaropvolgende levels al direct allemaal spelen. Handig is dit niet altijd door de vaardigheden die je krijgt wanneer je een baas verslaat, welke je weer nodig kan hebben in een later level.

Graphics & geluid

Ondanks het hoge budget en de lange ontwikkelingstijd, is dit op audiovisueel gebied helaas niet altijd te merken. De graphics zijn vaak matig, al varieert dit per level. Dat de game grafisch tegenvalt is extra jammer want het design van de levels is juist erg indrukwekkend. Veel stages voelen oud maar vertrouwd aan en geven herkenning van technieken waar Mega Man zo succesvol mee is geworden. Het geluid is oké maar de dialogen zelf juist weer minder. Al met al een teleurstellende audiovisuele ervaring.

De game kent in totaal 8 stages waar je, mede door de soms frustrerende moeilijkheidsgraad, nog best even zoet mee kunt zijn. Ben je klaar, dan kun je met de challenge mode aan de slag. Heel boeiend is deze extra modus helaas niet. Deze optionele missies zijn zeer karig aangekleed met veel herhaling en volledig zwarte achtergrond. Een gemiste kans dus.

Conclusie

Al met al zal de gemiddelde gamer meer hebben verwacht van Mighty No. 9. Teleurstellend is het juiste woord omdat er zoveel potentie in de game zat. Dat de game deels toch erg leuk is om te spelen, benadrukt extra hoe mooi het had kunnen zijn. Mighty No. 9 is geen ‘verschrikkelijke’ game geworden maar de net te vaak voorkomende gebreken maken het een matige titel die zoveel beter had kunnen zijn.

+ Gameplay deels goed gelukt
+ Level design erg sterk
– Audiovisueel teleurstellend
– Te veel frustrerende stukken in levels
– Lage replay waarde.

Cijfer: 6.5