[REVIEW] Infinity Runner

Wordt een ruimte-weerwolf in Infinity Runner…

Het angstzweet breekt uit. Je benen kunnen bijna niet meer, toch moet je blijven rennen. Je blijft een pad volgen dat eindeloos lijkt. Een pad vol bochten die je moet nemen, een pad vol obstakels waar je onderdoor moet glijden of overheen moet springen. Ook moet je naar links en rechts leunen om zo verschillende dingen op te pakken. Wacht, eens even… Dit klinkt als Temple Run.

Een lui concept
Al vanaf het eerste moment wekt de gameplay van dit spel heel erg de associatie op met de mobiele game Temple Run. De gehele basis van het gameplay-concept is om het zacht te zeggen, eigenlijk klakkeloos overgenomen. Terwijl je vlucht door de gangen van een heel ruimte station, of spring je in latere levels zelfs van ruimteschip naar ruimteschip.  Ondertussen vlucht je, omdat je leven niet zeker is. Als je het zo bekijkt: Infinity Runner kun je eigenlijk het best omschrijven als Space Run, de Temple Run-game die zich afspeelt. Daarbij moet worden vertelt dat het spel in First Person perspectief is, anders ten op zichtte van andere runner-games.

Decor
Het spel kent  7 stages, waarbij elke stage twee unieke levels kent. Dat maakt 14 Story Mode-levels. Daarbij moet worden opgemerkt dat de decors van al deze stages qua uiterlijk daadwerkelijk anders zijn. Terwijl je door deze stages heenloopt, kom je in aanraking met een verhaal waarin je een gevangene bent die probeert te ontsnappen uit het grootste ruimteschip dat er mogelijk bestaat. Terwijl je wordt toegesproken door een vreemde vrouw met de naam Riley, ontdek je tijdens het rennen steeds meer over jezelf en over het ruimteschip dat als decor dient voor een simpel verhaal dat je door de verschillende levens moet leiden.

Waar de gameplay afwijkt
En dit is nodig, want met gameplay alleen zou Infinity Runner zichzelf niet vullen zonder heel veel gameplay-matische clichés aan te halen. Zo  is de gameplay vrij lineair ,  zoals we  het eigenlijk al kennen van honderden andere soortgelijke concepten. Gelukkig wordt dit enigszins verholpen met twists. Zo zul je hier op bepaalde momenten, binnen een gegeven tijd een bepaalde knop moeten indrukken, om bijvoorbeeld een vijand op je pad te overmeesteren, of zullen er gebeurtenissen plaatsvinden zoals een instortend plafond. Ook zijn er momenten dat je plots in een weerwolf zult veranderen, waardoor je door veel smaller gedeelten zult rennen. Klinkt tof, tot je realiseert dat deze vernieuwingen ook snel weer op zijn  en de stages worden gevuld met herhalingstrucjes.

Verschillende modi
Het spel biedt je de mogelijkheid om alles in verschillende modi te ervaren. In eerste instantie heb je de al besproken Story Mode, maar verder heb ook nog de echte ‘Infinity Runner’. Daarin kun je echt into infinity rennen tot je game over gaat. Het doel hierbij is dan ook om zo lang mogelijk in leven te blijven. Dit is leuk en aardig, toch merk je hierin al snel dat het spel afwisseling mist. Als je eenmalig onder lasers door moet glijden, of eenmalig over een instortende brug moet springen, dan is dit een toffe ervaring. Maar als niet snel daarna dezelfde handeling alweer opnieuw moet doen, wordt het vervelend.

Uitdagend
Temple Run heeft zichzelf al succesvol bewezen onder de cassual gamers, die verslaafd proberen om hun eigen highscores te verbeteren. Infinity Runner is daarentegen een titel die nog moet bewijzen of het dezelfde hoeveelheid publiek weet te bereiken. Aan de uitdaging zal het niet liggen of mensen ook in dit spel zullen duiken om tot het uiterste te gaan. Doordat er snelle reacties van je worden vereist, beidt Infinity Runner een goede dosis uitdaging. En die gezonde uitdaging is misschien wel een van de belangrijkste redenen waarom je mogelijk toch door blijft spelen. Een andere reden om door te spelen is misschien wel de actie. Het valt immers niet te ontkennen dat het spel sfeermatisch erg actievol is en momenten kent dat het je aandacht weet vast te grijpen.

Schoonheidsfoutjes
Maar het spel kent ook voldoende  momenten dat het je aandacht verliest. Bij het spelen van Infinity Runner liep ik al snel tegen enige frustratie aan als het ging om de voice overs. Terwijl je door de gangen rent en snel moet reageren, luidt een irritante stem die het een en ander zal uitleggen. In principe is die stem nog wel te overzien, het feit dat echter hetgeen wat de stem zegt als ondertitel onderin het scherm komt te staan, is enigszins zonde. In een marathonspel dat geheel draait om snelheid, werkt deze uitgeschreven tekst namelijk niet. Je hebt niet de tijd om lappen tekst te lezen terwijl je ook nog eens in de gaten moet houden of je een bocht of obstakel moet trotseren.

Een ander schoonheidsfoutje is, een heel stuk van de sfeer mist als je het spel via Off TV Play speelt. Zelf ben ik nog wel eens aangewezen op het gebruik van deze functie, omdat de televisie al bezet is. In dat geval plug ik gewoon een koptelefoon inde gamepad om toch het spel als een soort van handheld-spel te kunnen spelen. In Infinity Runner is echter bij de Off TV Play met dat laatste geen rekening gehouden. Het geluid komt hoe je het ook went of keert uit de televisie, waardoor een groot deel van de sfeer mist tijdens Off TV Play.

Conclusie
Infinity Runners grootste probleem is, dat het een concept herkauwd dat iedereen al kent.  Nu kun je je afvragen: waarom zou je het wiel opnieuw uitvinden, als het concept zich al op de mobiel heeft bewezen? Nu kan ik antwoorden: omdat hetgeen wat op de mobiel werkt, niet direct op een console hoeft te werken. Behalve een verhaal met ruimte-weerwolven en het ruimte-sausje dat dit spel biedt, is het namelijk niet bijzonder. Voor iedereen die dit soort spellen wil spelen zijn er al honderden alternatieven. De makers slagen er dan ook amper in om een unieke ervaring af te leveren, die je tot het einde wilt uitzitten.

+ Grafisch goed
+ Variatie in het uiterlijk van de speelwerelden
+ Actievol en uitdagende gameplay
+ Simpel verhaal, toch leuk dat dit aanwezig is
– Alles behalve uniek. Mist een unique selling point.
– Heel veel herhaling, gameplay wordt snel eentonig
– Veel design fouten die afleiden van het spel

Cijfer: 5.5