[REVIEW] Shadow Puppeteer

Leeft Shadow Puppeteer  in de schaduw van andere Indies?

Een jongen en zijn schaduw. Ze zijn onafscheidelijk van elkaar. Nou ja, de schaduw heeft soms zij eigen wil, maar daar leer je ook wel mee leven. In Shadow Puppeteer neem je de touwtjes zelf in handen en zet je de achtervolging in op een maniak die schaduwen opzuigt met zijn magische muziekdoos. Jij kunt dit namelijk niet ongestraft laten gebeuren…

De opzet van Shadow Pupetteer
Gameplay-matig weet het concept van het spel goed uit te pakken. Je bestuurd twee personages: jezelf en je schaduw,  en moet deze personages zodanig samen laten werken dat je verder in het level kunt komen. Zo zul je vaak bepaalde voorwerpen moeten verplaatsen met het ene personage, om zo het andere personage gebruik te kunnen laten maken hiervan. Neem bijvoorbeeld een blok dat door je hoofdpersonage moet worden verschoven, zodat je schaduw de schaduw van het blok kan gebruiken om op een hoger gelegen stuk te springen. Of neem een schild dat moet worden opgepakt door je schaduw, zodat het schild in het echt zweeft, waardoor je hoofdpersonage kan worden meegenomen door je schaduw, voor wie de schaduw van een koord gewoon een solide ondergrond vormt.

Besturing
Je bestuurd als het ware twee personages, waarbij je het eerste personage bestuurd met de linker analoge stick en de L2- en L-knop. Hiermee laat je je hoofdpersonage lopen en springen. Daarentegen heb je ook een schaduw je die je kunt besturen met de rechter analoge stick en de R2- en R-knop. Wetende dat je hoofdpersonages zich vrij door de ruimte kan bewegen, kan je schaduw personage zich alleen maar op de achtergrond van links naar rechts lopen. Je ogen zullen zich rond twee personages focussen, die je in sommige in sommige situaties snel tegelijkertijd moet laten bewegen. Dit is even wennen. In dit begin is deze besturing eventjes wennen, maar al snel wordt het een tweede natuur en kun je moeiteloos de twee personages tegelijk besturen.

Mocht je echt moeite blijven houden met de besturing (kan ik mij niet voorstellen), dan is er altijd een leuke variant op de single Player-variant: de co-op. De co-op voegt niet heel veel nieuws aan het spel toe, behalve dat 1 speler de schaduw bestuurd en een andere speler de echte jij.  Toch is het leuk om even uit te proberen, mocht je toevallig net iemand over de vloer hebben.

Sfeer
Het concept vormt daarbij niet alleen interessante gameplay, het zorgt er ook voor dat er een goede sfeer staat. Waar Shadow Puppeteer voornamelijk hoog op scoort, is de sfeer die het spel weet neer te zetten. Wat voornamelijk erg opvallend is, hoe er met de schaduw van je hoofdpersonage wordt gespeeld. Deze schaduw veranderd nog wel eens van grote, of van plek afhankelijk van waar de schaduw zich op projecteert. Alhoewel, niet geheel natuurgetrouw, worden er leuke foefjes uitgehaald met de schaduw die het spel interessant maken. Qua Gameplay, maar ook op basis van presentatie, worden de dimensies ‘echt’ en ‘schaduw’ zodanig mer elkaar versmolten, dat er leuke situaties ontstaan.

Het verhaal
De sfeer wordt daarbij alleen maar versterkt door de hoe het verhaal wordt gebracht. Het verhaal van Shadow Puppeteer zit redelijk simpel in elkaar. Je bent een jongetje, terwijl een kwade man met een muziekdoos, probeert om schaduwen op te slokken. Ook jouw schaduw probeert hij te pakken, maar wanneer de hendel van zijn muziekdoos breekt, blijkt hij niet meer in staat om je schaduw van je af te pakken, wat jou in de gelegenheid brengt om hem achterna te gaan en hem te stoppen om de schaduwen van anderen in zijn macht te hebben.

Het verhaal is simpel en laat zich makkelijk vertellen aan de speler van het spel. Hier ligt dan ook de kracht van het spel, daar dit simpele verhaal wordt gebracht zonder dat er ook maar enige gesproken zin aan te pas hoeft te komen. Het hele verhaal wordt in de spelwereld geanimeerd, om vervolgens door te gaan naar de gamplay-elementen van dit spel. Het vloeit lekker in elkaar over.

Enigszins slow paced
Wat wel op moet worden gemerkt, is dat het spel een enigszins traag verloop kent. Veel levels kun je zelf bepalen hoe snel je door de levels heengaat, en er is geen enkele druk om dat binnen een bepaalde tijd te doen. Gecombineerd met muziek die veel in herhaling valt, kan het spel dus enigszins traag aanvoelen, en soms in herhaling vallen . Soms is er onvoldoende afwisseling. Er zijn wel enkele momenten dat de druk een beetje wordt opgevoerd (je wordt bijvoorbeeld achtervolgt door de schaduw van een kat), maar dit soort momenten hadden vaker voor mogen komen om de ervaring toch iets afwisselender te maken.

Daarbij moet worden opgemerkt dat de game qua bugs nog zo hier en daar de plank misslaat. Het is mij dan ook gebeurd dat ik enkele keren met mijn echte personage achter een ladder of ander object vast kwam te zitten. Ook de frame rate van het spel is soms wat aan de lage kant, wat je soms uit de ervaring kan halen. Dit zijn de momenten dat de sfeer even wordt opgebroken.

Conclusie
Shadow Puppeteer is een interessant verhaal over een jongen en zijn schaduw, die zorgt voor een heleboel toffe puzzels. De thematiek van het spel is dan ook rijkelijk onderdeel van de gameplay-elementen. Sfeermatisch weet het spel hoog te scoren, is het wel zo dat Shadow Puppeteer soms wat slow paced aanvoelt. Daarentegen is het verder een redelijk solide game-ervaring.

+ Interessante puzzel-elementen
+ Goede thematiek en sfeer
+ Een simpel maar goed gebracht verhaal
+ De aanwezigheid van lokale co-operative gameplay
– Soms voelt het spel wat slow paced aan
– Bugs en soms lage frame rate

Cijfer: 7.0