Wii U Review: Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge

Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge is de definitieve versie van de game Ninja Gaiden 3, het spel belooft veel verbeteringen, maar maakt het dit ook waar?

Het is de eerste Ninja Gaiden game op een Nintendo Console sinds jaren, het spel belooft zich te verbeteren ten opzichte van zijn oudere broertje Ninja Gaiden 3. Maakt Razor’s Edge zijn beloftes waar? Daily Nintendo waarschuwt bij deze onze jonge lezers voor een foto van de game die onderin staat, deze foto bevat wat bloed en als je er niet tegen kan is het verstandig om deze review over te slaan of de foto te negeren.

Hoe meer bloed hoe beter!

Dat is het gevoel wat je krijgt als je het spel speelt, het is één bloedfestijn wat je krijgt voorgeschoteld. Dracula is er niets bij, aan wat Ryu Hayabusa aan bloed over zich heen krijgt. Je speelt in de game een groot deel als Ryu Hayabusa, de overbekende ninja van de Ninja Gaiden series (Origineel kwam het eerste deel op de NES uit) en de Dead or Alive series. Beide series zijn gemaakt door Team Ninja, een Japans ontwikkelaarsteam wat zich  richt op games waar vooral ninja’s de hoofdrol hebben. De games van Team Ninja staan bekent om bloed, vrouwen en vechten. Ninja Gaiden 3 Razor’s Edge voldoet aan alle bovengenoemde dingen maar komt weer tekort op andere gebieden.

Je vecht, je vecht, je vecht, wacht eens even..?

Eén van de grootste irritatiepunten van de game is het vechtsysteem, Ninja Gaiden 1 en 2 stonden bekend om hun precieze en zeer vermakelijke vechtsystemen. Ninja Gaiden 3 doet het iets anders, er treedt een locksysteem in tijdens de gevechten die het je moeilijker maakt om mensen te verslaan en een gevecht heelhuids uit te komen, terwijl dit lock-on systeem het tegenovergestelde effect hoort te hebben. Je merkt dit vooral ook bij het gevecht met de eindbazen, het zit daar ook enorm veel in de weg waardoor de speler veel sneller dood gaat.

Pijn aan je voeten?

Dit spel is grafisch gezien best aardig, het kan veel beter als je de techniek goed benut, maar het is niet slecht. Wat soms totaal niet in de smaak viel was de muziek, waar bijvoorbeeld Dead or Alive Dimensions muziek had die men keer op keer kon luisteren is de muziek in Ninja Gaiden 3 nogal saai en vlakjes. Wat wel erg leuk is aan de game is het sluipen; in de eerst missie begint het dan ook goed, je komt in een vak terecht waar het mist, je moet vervolgens al sluipend(waardoor je onzichtbaar word!) naar de vijand sluipen en hem afmaken. Maar het blijft een actie-game en dit voegt wat afwisseling toe wat de game lekker divers maakt zo nu en dan.

Wii U Gamepad, wat is dat?

Iets waar het spel noch goed, noch slecht in is, is het gebruik van de gamepad. Je kunt upgraden met het touchscreen en switchen van wapens, maar erg efficiënt is het niet. Verder doet de game er niet veel mee, je ziet geen kaart, niets. Erg jammer aangezien je soms wel eens de weg kwijt raakt hier en daar.

Conclusie

Hoe ga je een game beoordelen die problemen oplost maar ook weer problemen opnieuw erbij maakt? Het origineel was niet heel goed, dit spel maakt ten opzichte van het origineel dan ook een hoop goed maar er ontbreken nog steeds dingen en het spel voelt niet als een Ninja Gaiden game. Het spel is vrij vlak, saai en het vechtsysteem is niet heel goed meer. Daar tegenover staat een leuke diversiteit in de gameplay en veel speelbare karakters.

– … maar het grootste deel van de gameplay en muziek is saai
– Eindbaasgevechten soms te lastig door het lock-on systeem
– Multiplayer is leeg
– Framerate daalt hier en daar heel even
– Voelt niet aan als een Ninja Gaiden game
– Korte verhaalmodus

+ Heel af en toe leuke gevarieerde gameplay…
+ Bekende personages uit diverse Team Ninja games
+ Op veel punten is de game verbeterd

Cijfer: 4.5