Daily Nintendo

Jouw online Nintendo Magazine

3DS Review: Castlevania Lords of Shadow Mirror of Fate

Het is al een tijdje geleden dat deze game is uitgekomen is voor de Nintendo 3DS. Na drie erg vermakelijke games op de Nintendo DS heeft Konami de lat erg hoog gelegd. Voldoet deze game aan de eisen?

Nieuwe Castlevania? Ik wil!

Ik ben zelf geen nieuwkomer in de Castlevania serie, ik heb alle GBA en NDS games met veel plezier gespeeld en ik zat enorm uit te kijken naar deze game. In de pers is de game zowel goed als slecht ontvangen, de game heeft last van wat ”probleempjes” aldus anderen. Maar zijn dit wel problemen? Is het niet een vooruitgang juist? Ik ga proberen deze vragen te beantwoorden in deze review.

MoF_Halloween_05

Een nieuwe game na een lange tijd…

Dit spel is een onderdeel van de Lords of Shadow series, die begon op de grote home consoles een paar jaar terug. Het was een geweldige tijd voor de Castlevania fans, die genoten namelijk enorm van het eerste deel. Een jaartje terug kondigde Konami twee nieuwe Castlevania games aan: Castlevania: Lords of Shadow 2 en Castlevania: Lords of Shadow Mirror of Fate. Ik was natuurlijk erg blij met alweer een portable Castlevania game! De game zelf speelt zich natuurlijk in het Castlevania universum af, waar Gabriel Belmont waarmee je de game begint een groots begin maakt aan een prima verhaal, dat is één van de altijd sterke punten van Castlevania, het verhaal, het is niet heel diepgaand maar dat hoeft niet. Het is en blijft een game en geen boek right?

Castlevania grab pic

De Gamplay deel I

Hier komen we aan bij één van de ‘problemen’, de portable Castlevania games stonden bekend om hun Metroid achtige Gamplay, ze worden ook de ‘Metroidvania’ games genoemd. Deze game bevat ook diverse elementen uit de Metroidvania games zoals een kaart die vertakt in diverse wegen en nog een aantal andere dingen. Ook bevat het de lineaire elementen van de oude Castlevania games, je loopt bijvoorbeeld een heel stuk level rechtdoor om dan een eindbaas te verslaan. Volgens critici is de game in een identiteitscrisis, wat is het nou: een klassieke Castlevania game of een Metroidvania? Het is een goede combinatie eigenlijk, het werkt goed, je kunt de weg niet kwijt raken zoals in Castlevania: Portrait of Ruin wat echt een verschrikking was. Ook wordt de game vaak afgewezen omdat de game gesplitst is in vier sectoren, alle sectoren bevatten een andere character waarmee je speelt, je begint met Gabriel om vervolgens met Simon Belmont te spelen, dat gaat zo door met nog twee andere bekende personages uit dit universum. Die afwisseling zorgt juist voor een heerlijke frisse wind in het kasteel van Dracula! Je bent Simon en zijn baard na een paar uur spelen wel weer zat.(Tenzij je van baarden houdt…) Dan switched de game naar het volgende personage die net iets andere moves heeft zodat jij weer moet wennen aan deze personage.

Het uiterlijk en de aankleding

Genoeg ‘problemen’, de game kent veel goede kanten, de graphics zijn namelijk niet verkeert! Als het 3D effect goed instelt is het een wonderschoon plaatje, het kasteel bevat erg veel diepte en dat voegt een hoop toe, er gebeuren hier en daar ook af en toe bizarre dingen op de achtergrond zoals een geest die rondloopt en nog veel meer.(Persoonlijk advies, schuif de 3D schakelaar niet op 100%, ik speel ook altijd zo maar dat werkt hier niet als je het kasteel optimaal wilt ervaren.) De graphics zijn ook een minpunt voor de game, in de tussenfilmpjes zie je dat de ontwikkelaar te weinig tijd heeft gestoken in het nasynchroniseren van de monden van de personages, ook zien de personages er soms ronduit verschrikkelijk uit, dit komt wel door het 3D effect, maar games als Mario 3D land hebben daar dan amper last van. Ik mis de fijne afwerking hier en daar. De muziek is ook een juweeltje, de muziek is goed en de sfeer wordt er extra door versterkt. Alleen wordt de muziek veel herhaald voor mijn smaak.

CV mrm

De gameplay deel II

Dit wilde ik graag tot het laatst bewaren: de gevechten, ik kom deels terug op de Metroidvania van daarnet, die games staan bekent om hun verfijnde gevechtssysteem met veel wapens, levels up, RPG elementen, Metroid achtige gevechten en nog veel meer. Mirror of Faith echter doet het volledig anders, mensen die de originele Lords of Shadow hebben gespeeld zullen zich direct thuis voelen, het is bijna hetzelfde als in die game. Blocken, slaan, subwapen, rollen en springen. Dit is maar een handjevol moves die de personage kunnen uitvoeren, Mirror of Faith dumpt alle  Metroidvania elementen en heeft er Lords of Shadow van gemaakt. Dit viel niet goed bij sommigen, de game is daarom ook flink erop afgekraakt terwijl het wel een vermakelijke manier van vechten is. Er bestaan nog level ups, alleen spelen deze geen prominente rol meer in de game, in plaats daarvan maak je net als vroeger vijanden af door ze net zo lang te slaan tot ze neervallen!

Conclusie

Is deze game de naam Castlevania waardig? Dat is zeker, de game brengt Lords of Shadow op een goede manier naar de handheld toe, hier en daar is de afwerking niet heel goed maar daar kun je met gemak een oogje voor dichtknijpen. Mensen houden zich te vaak snel vast aan een oud concept en als een bedrijf wat anders probeert zorgt die verandering voor enorme opschudding. Jammer dat sommigen zo denken!

– Het verhaal is wat aan de korte kant
– De game mist afwerking aan een aantal kanten
– De muziek valt snel in de herhaling

+ Goede muziek en graphics die de sfeer enorm versterken
+ Goed combat systeem waarmee je je uren kunt vermaken

Cijfer: 7.5